သူရခန့္ဗိုလ္သည္ ၿခံထဲဆင္းၿပီး
တယုတယစိုက္ပ်ိဳးထားသည့္
ႏွင္းဆီပန္းအပင္ေတြကို ၾကည့္ေနမိသည္။
ႏွင္းဆီးအပင္ကေန ႏွင္းဆီပန္းေတြ
လွပေအာင္ပြင့္ဖို႔ေျမၾသဇာထည့္ရတယ္ ေရေလာင္းရတယ္အပြင့္ ပြင့္တဲ့ေဆးျဖန္းေပးရတယ္။
ႏွင္းဆီးပန္းေတြလွပေအာင္ပြင့္လွေစဖို႔
စိတ္ရွည္လက္ရွည္ ပ်ိဳးခဲ့ရေသးတာဘဲ
ကိုယ္ေမြးထုတ္ထားတဲ့ သားကို စိတ္မရွည္ျဖစ္ေနမိၿပီလားဟု ကိုယ့္ဘာသာစဥ္းစားမိလိုက္သည္။
သူရခန့်ဗိုလ်သည် သားအ႐ြယ္ေလာက္တုန္းက ေဖေဖ့အေပၚရိုင္းျပမိခဲ့တာပြန်တွေးမိတော့
သားက ကိုယ့္လိုရိုင္းျပတဲ့ကေလးမဟုတ္ဘူးလို႔ေတြးမိျပန္သည္။
သားကိုအျပစ္မတင္မိပါ ကိုယ္အသုံးမက်လိဳ႕
သားကလိမ္ေျပာလာတာ ဘယ္သူမွမသိေအာင္အျပင္ခိုးထြက္တာ အသုံးမက်တာ
ကိုယ္တိုင္ဆိုေတာ့ မိဘအေနျဖင့္
သားအတြက္စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိရသည္။
သားကို ဒီကေရွ႕ေလွ်ာက္ ဘာျဖစ္ခ်င္လဲ
ဘာလုပ္ခ်င္လဲေသခ်ာေမးၿပီး ေဘးကေနထိမ္းေက်ာင္းမွျဖစ္မယ္လို႔ ဆုံးျဖတ္ထားလိုက္သည္။
"ဗိုလ္"
"ဟုတ္"
"စိတ္ညစ္မေနနဲ႕ကြာ သားက"
"ကြၽန္ေတာ္နားလည္တယ္ သားကိုအျပစ္မတင္ဘူး ကိုယ့္ကိုယ္ကိုသာအျပစ္တင္ေနတာပါ"
"စိတ္မေကာင္းမျဖစ္နဲ႕ေနာ္ သားက
လိမၼာတဲ့ကေလးတစ္ေယာက္ပါ"
"မိဘကိုမေျပာရဲဘဲ အျပင္ခိုးထြက္တာ
မေျပာရဲေအာင္လုပ္မိတဲ့ ကြၽန္ေတာ္ကသာအျပစ္ရွိတာပါ"
"အိမ္ထဲဝင္ရေအာင္ စိတ္ညစ္စရာေတြမေတြးေတာ့နဲ႕ သားကို ဘယ္လိုထိမ္းေက်ာင္းမလည္းသာ ေတြး"
"ကမၻာဗိုလ္အိပ္ေနၿပီလား ဦးထြဋ္"
"အိပ္ေနၿပီ ဗိုလ္ အျပက္ထြက္သြားတာၾကာေနလို႔
လိုက္ရွာေနတာ ၿခံထဲဆင္းၾကည့္မွေတြ႕လို႔ေလ
အိပ္ထဲဝင္ရေအာင္"
"သားအတြက္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိလို႔
ကြၽန္ေတာ့္အမွားေတြေတြးရင္း
ဒီနားေနမိတာ"
"မိဘနဲ႕သားသမီးဆိုတာ ဒီလိုပါပဲ"
အခန္းထဲျပန္ေရာက္ေတာ့ သားကအိပ္ေပ်ာ္ေနၿပီ
ကိုယ္လည္းအိပ္ခ်င္ေနၿပီမလို႔ သားရဲ႕ေဘး
ဝင္လွဲကာ အိပ္လိုက္သည္။
YOU ARE READING
ရှင်သန်ခြင်း၏အဓိပ္ပါယ် (S_2) (Completed)
Fantasyမီးနီအခန်း အနည်းငယ်ပါလို့ အဆင်ပြေမှဖတ်ပါ မီးနီအခန္း အနည္းငယ္ပါလို႔ အဆင္ေျပမွဖတ္ပါ
