ကမၻာပိုင္သည္အမိေျမကိုေျခခ်ၿပီးသည္ေနာက္
ရန္ကုန္ေလဆိပ္ကေန မႏၱေလးတံတားဦးေလဆိပ္ကိုတဆက္တည္းေလယာဥ္စီးလာခဲ့ရသည္။ ပင္ပန္းသလိုျဖစ္ေပမဲ့
မိသားစုကလာႀကိဳေပးတာမလို႔
ေတြ႕ေတြ႕ျခင္းလန္းဆန္းသြားမိသည္။
"ႀကိဳဆိုပါတယ္ သားႀကီး႐ုန္႐ုန္း"
daddy.... ပါပါး ....ညီေလးကမၻာဗိုလ္
ေနာက္ ဦးဦးစက္သီဟက
ကိုယ့္ကိုေတြ႕သည္ႏွင့္ စီးႀကိဳေပြ႕ဖက္ကာႏႈတ္ဆက္ၾကသည္။
"ကေလးေလးဖ်ားလို႔ဆိုအိမ္မွာေနခဲ့တာ
မဟုတ္ဘူး..... သက္သာၿပီလား"
"တစ္ပတ္ေလာက္အိမ္ထဲေအာင္းေနရတာ
ပ်င္းလာၿပီကိုကိုရာ ကိုကို႔ကိုႀကိဳဖို႔
လိုက္ခဲ့လိုက္တာ"
"႐ုန္႐ုန္းေလး ဦးဦးကိုအိတ္ေပး"
"သားဘာသာဆြဲလာပါ့မယ္ဦးဦး
ဦးဦးဒြန္းေရာဟင္"
"ညေနၾကမွ ႐ုန္႐ုန္းေလးကိုႏႈတ္ဆက္မယ္ေျပာတယ္ လုပ္ငန္းကိစၥမျပတ္ေသးလို႔လိုက္မလာခဲ့ဘူး"
ေလဆိပ္ရွိကားထားရာေနရာအေရာက္
ခရီးေဆာင္အိတ္ကိုကားေနာက္ဖုံးခန္းထဲထည့္လိုက္ၿပီး daddyကဦးဦးစက္သီဟန္ေရွ႕ခန္းမွာထိုင္ကာ ေနာက္ခန္းမွာပါပါးရယ္
ညီေလးကမၻာဗိုလ္ရယ္ ကိုယ္ရယ္ထိုင္ကာ
ကမၻာဗိုလ္ေမးလာသမွ်မေမာတမ္းေျဖေနရေတာ့သည္။
ပါပါးေျပာျပထားလို႔ကမၻာဗိုလ္ခ်စ္သူရေနၿပီဆိုတာသိထားေပမဲ့ ေမးခြန္းမထုတ္ေသးေပ။
daddyနဲ႕ပါပါးအနားမရွိခ်ိန္ၾကမွ
ညီအကိုႏွစ္ေယာက္စကားေျပာရမည္ဟုေတြးထားလိုက္သည္။
ဦးဇြဲကလာႀကိဳမယ္ေျပာထားေပမဲ့
ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္႐ုံးမွာကိစၥတစ္ခုေျဖရွင္းေနရလို႔
လာမႀကိဳနိုင္ဘူးဆိုၿပီးဖုန္းဆက္ခဲ့သည္။
ဘာကိစၥလဲေမးရာျပန္မေျဖေပ။
ကမၻာဗိုလ္ေမးသမွ်ျပန္ေျဖရင္း မႏၱေလးရဲ႕အေငြ႕အသက္ကိုခံစားကာ ဇာတိေျမကို
အတိုးခ်အလြမ္းသည္ရေတာ့သည္။
"ကဲ ေမာင္ကမၻာဗိုလ္ မေမာဘူးလား
သားရဲ႕ကိုကိုေအးေဆးေနပါ့ေစ"
"ေမးပါ့ေစပါပါး ကေလးေလးက
သားကိုအတိုးခ်အလြမ္းသည္ေနတာ
ဟုတ္လား"
YOU ARE READING
ရှင်သန်ခြင်း၏အဓိပ္ပါယ် (S_2) (Completed)
Fantasyမီးနီအခန်း အနည်းငယ်ပါလို့ အဆင်ပြေမှဖတ်ပါ မီးနီအခန္း အနည္းငယ္ပါလို႔ အဆင္ေျပမွဖတ္ပါ
