"!အား....ကိုကို႔ မရဘူး
ျပန္ထုတ္ !နာတယ္"
ကမၻာဗိုလ္သည္ နာက်င္လြန္းတာေၾကာင့္
ခါးကို ေမြ႕ရာကေနလြတ္ေအာင္ထိေကာ့လွ်က္
ေမြ႕ရာကိုလက္နဲ႕ဆုပ္ကိုင္ၿပီး
ေအာ္ညည္းမိသည္။
"!ဟား....ရွစ္ ခဏေလးသည္းခံေပး
အသက္ကေလး "
"!မရဘူးကိုကို႔ ျပန္ထုတ္လိုက္ေနာ္
ဒီအတိုင္းႀကီး နာလို႔"
"ခဏေလးပါကြာ! အား....အာ့"
ကိုကိုက ကိုယ့္ဗိုက္ကိုခြထိုင္လွ်က္
ကိုယ့္ရဲ႕ႏႈတ္ခမ္းကိုစုပ္ယူေနရင္း
ကိုယ့္ရဲ႕ေႁမြကို လက္နဲ႕ထိမ္းကိုင္ကာ
ကိုကို႔ရဲ႕တြင္းေလးထဲဝင္ေစဖို႔ အစိမ္းသက္သက္
ထည့္ေနသည္။ကိုယ့္ေႁမြ ကိုကို႔ရဲ႕အေနာက္ေနရာေလးထဲတိုးဝင္ေနရတာ ခံစားမႈ႕ကိုဖမ္း၍မရ
နာက်င္လြန္းလွသည္။
ကိုယ္ေတာင္ေျပာမျပတတ္ေအာင္နာက်င္မိတာ
ကိုကိုကပိုဆိုးမည္။
ဝင္ရခက္ေနသည့္ ကိုယ့္ေႁမြကို ကိုကိုက
တရစ္ျခင္းေခ်ာ့သြင္းေပးေနသည္။
ျပန္မထုတ္ပဲ နာက်င္စြာညည္းရင္း
ကိုယ့္ေႁမြ ကိုကို႔တြင္းေလးထဲ အဆုံးထိဝင္ေအာင္
ကိုကိုက အားစိုက္လွ်က္ဖိ၍ထိုင္ခ်ေန၏။
"!အား....အာ့"
မာန္သမိုင္းသည္ အသက္ကေလးရဲ႕ေႁမြ
ကိုယ့္တြင္းေလးထဲဝင္ေစဖို႔
နာက်င္ေနေပမယ့္ အံက်ိတ္ကာ
အသက္ကေလးတားျမစ္ေနသည့္ၾကားက
ရေအာင္သြင္းေနမိသည္။
အသက္ကေလးရဲ႕ေႁမြ ကိုယ့္ရဲ႕တြင္းေလးထဲ
အဆုံးထိဝင္လာၿပီဆိုမွ အသက္ကေလးရဲ႕
ရင္ဘက္ကိုလက္နဲ႕ေထာက္ၿပီး မလႈပ္ရွားေသးပဲ
ၿငိမ္ေနရသည္။
"ကိုကိုရာ"
"အသက္ကေလးရဲ႕ေကာင္ႀကီးက
တစ္ေန႕တျခား ထြားလာလိုက္တာ "
"ကိုကိုနာေနၿပီ ျပန္ထုတ္လိုက္ပါလားဟင္
သားကလႈပ္မရဘူး ကိုကို႔ရ"
"ၿငိမ္ၿငိမ္ေလးေန ကိုကို႔လႈပ္ရွားမႈ႕ကို
စီးေျမာေပး"
ကိုကိုနဲ႕အတူေနျခင္းကိစၥအတြက္
ဘာပစၥည္းမွ အရန္သင့္ရွိမေနသည့္အတြက္ေနာင္တရမိသည္။ဘာေတြလိုအပ္လဲ
အမွန္ပင္ ကမၻာဗိုလ္မသိေပ။
ေနာက္ရက္ၾကမွပါပါးကိုေမးၿပီး ေဆာင္ရမယ္ဟု
ေတြးထားလိုက္သည္။
YOU ARE READING
ရှင်သန်ခြင်း၏အဓိပ္ပါယ် (S_2) (Completed)
Fantasyမီးနီအခန်း အနည်းငယ်ပါလို့ အဆင်ပြေမှဖတ်ပါ မီးနီအခန္း အနည္းငယ္ပါလို႔ အဆင္ေျပမွဖတ္ပါ
