"ပါပါး ဟိုေလ"
ဝတ္ထားတာဖရိုဖရဲ သားရဲ႕ဆံပင္ကရႈပ္ပြလွ်က္
လိမ္တုတ္ကာခ်ည္ႏွောင္ထားသည္ကို
သူရခန့္ဗိုလ္သတိျပဳမိလိုက္သည္။
ကိုယ့္အနားလိုက္ထိုင္သည့္သားခႏၶာကိုယ္ကေနအရက္နံ႕ရလိုက္သည္မလို႔ စိတ္ပူသြားမိသည္။
ရိုက္ကြင္းကေနအကုန္သိမ္းၿပီးအိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့သားကအိမ္မွာရွိမေနပါ။
အခ်ိန္အၾကာႀကီးေနမွျပန္ေရာက္လာသည့္
သားရဲ႕ပုံစံကထူးျခားလို႔ေန၏။
"!ပါပါးကိုေျပာ ဘာျဖစ္လာတာလဲ"
"ပါပါး...သားနဲ႕ကိုကိုအတူေနၿပီးသြားၿပီ"
"!ဘာ....ဘာေျပာတယ္ကမၻာဗိုလ္"
"သားကိုခြင့္လႊတ္ပါပါပါး"
"မိုက္မဲရသလားကမၻာဗိုလ္ရာ
ပါပါးသား အသက္မျပည့္ေသးဘူးေလ
ဟိုေကာင္စည္းမေစာင့္တာလား
!ေတာက္....အဲေကာင္ေသၿပီသာမွတ္"
"စိတ္ေလွ်ာ့ပါပါး....သားေျပာတာနားေထာင္ေပးပါေနာ္"
သားရဲ႕ပါးျပင္ေပၚမ်က္ရည္စီးက်လွ်က္
ဟိုေကာင္နဲ႕စာရင္းရွင္းဖို႔သြားမည့္အလုပ္
သားက ကိုယ့္လက္ကိုဆြဲကိုင္လာသည္။
"ငါ့ကိုလႊတ္ကမၻာဗိုလ္....မင္းကိုလြတ္လပ္ခြင့္ေပးထားတာ သူမ်ားေစာ္ကားဖို႔မဟုတ္ဘူး"
"သူမ်ားမေစာ္ကားပါဘူးပါပါး
သားကေစာ္ကားလိုက္တာ"
"!ဟမ္....ဘယ္လို"
"သားေလ ကိုကို႔ကိုဟိုဟာလုပ္ၿပီးသြားၿပီ"
"ငါနားလည္ေအာင္ရွင္းျပ ကမၻာဗိုလ္"
"ကိုကို႔ဆီကေနယူလိုက္တာသားပါ
ကိုကိုသားဆီကေနယူတာမဟုတ္ဘူး
ကိုကို႔ကိုၾကဴးလြန္မိလို႔ ကိုကို႔ကိုတာဝန္ယူရမွျဖစ္မွာ သားနဲ႕ကိုကို႔ကိုလက္ထပ္ဖို႔ခြင့္ျပဳေပးေနာ္"
"အဲ့လိုလား ေတာ္ေသးတာေပါ့
ပါပါးကစိတ္ပူမိသြားတာ"
သားကိုဘာျပန္ေျပာရမွန္းသူရခန့္ဗိုလ္မသိေတာ့ပါ။ကိုယ့္သားဘာမွမျဖစ္တာကိုဝမ္းသာရမွာလား
ကိုယ့္သားက တစ္ဖက္ေကာင္ေလးကိုၾကဴးလြန္လိုက္တာစိတ္မေကာင္းျဖစ္ရမွာလားေဝခြဲမရစိတ္တို႔နဲ႕သာငူငူႀကီးထိုင္ေနမိေတာ့သည္။
JE LEEST
ရှင်သန်ခြင်း၏အဓိပ္ပါယ် (S_2) (Completed)
Fantasyမီးနီအခန်း အနည်းငယ်ပါလို့ အဆင်ပြေမှဖတ်ပါ မီးနီအခန္း အနည္းငယ္ပါလို႔ အဆင္ေျပမွဖတ္ပါ
