မနက္ခင္းေနေရာင္ျခည္နဲ႕အတူ
ကိုယ့္ခ်စ္သူကို ရင္ခြင္ထဲထည့္ထားၿပီး
နိုးထလာရတာဘယ္ေလာက္ၾကည္းဖို႔ေကာင္းလဲဆိုတာ ခ်စ္သူမရွိတဲ့လူေတြသိမယ္မထင္။
ကေလးေပါက္ေလးလိုအပူကင္းမဲ့စြာ
အိပ္ေမာက်ေနသည့္ အသက္ကေလးကို
မ်က္လုံးဖြင့္ဖြင့္ျခင္းၾကည့္ေနမိတယ္။
ညကအဖ်ားတတ္လို႔ေဘးကေန ကိုယ္အိပ္မေပ်ာ္မခ်င္းျပဳစုေပးေနတာေလ။
ေရပတ္တိုက္ေပးလိုက္ ေဆးေသာက္ခိုင္းလို႔ခိုင္းရဲ႕ ကိုကိုဖ်ားမဲ့အစား သားသာဖ်ားလိုက္ခ်င္ေတာ့တယ္လို႔ျမည္တြန္ေနေသးတာ။
တကယ္ကို ျမတ္နိုးျခင္းမ်ားစြာနဲ႕တစ္ေန႕တျခားအသက္ကေလးကိုခ်စ္မိေနရသည္။
"အသက္ကေလး....ေဟ့ေကာင္ေလးထေတာ့ကြာ"
"အင္.....အိပ္ခ်င္ေသးတယ္ပါပါး"
အင္ဆိုၿပီးအသံရွည္ကစြဲလိုက္ေသးတာ
အူယားလြန္းတာမလို႔ အသက္ကေလးရဲ႕လက္ကိုမယူကာ အသက္ကေလးရဲ႕လက္ညွိုးထိပ္ေလးကို သြားနဲ႕ဖိကိုက္ပစ္လိုက္သည္။
"!အား....ကယ္ၾကပါဦး !ေႁမြကိုက္ေနလို႔"
ရင္ခြင္ထဲကအသက္ကေလးက ဝုန္းခနဲ
ထထိုင္ၿပီးအကိုက္ခံလိုက္ရသည့္လက္ညွိုး
ကိုေထာင္ကာ အလန့္တၾကားေအာ္ပါေတာ့သည္။ဆံပင္အရွည္ႀကီးကိုခါရမ္းလွ်က္
မ်က္လုံးဖြင့္မၾကည့္ပဲေအာ္ေနသည္မလို႔
သေဘာက်စြာ မာန္သမိုင္းရယ္ေနမိသည္။
"မ်က္လုံးဖြင့္အသက္ကေလး"
"!ေႁမြကိုက္ခံရၿပီ သားရဲ႕လက္ကိုေႁမြကိုက္တာ"
"ေႁမြမဟုတ္ဘူး ကိုကိုကိုက္တာ"
"!ဟင္"
ဆစ္ခနဲ႕နာက်င္သြားရသည္က ေသခ်ာေပါက္ေႁမြကိုက္ခံရတယ္လို႔ အိပ္ေပ်ာ္ေနရာမွ
အလန့္တၾကားနိုးလာရင္း ထင္မိသည္။
ကိုယ့္အိမ္မွာအိပ္တယ္လို႔ထင္မိရာကေန
ကိုကို႔အသံၾကားမွမ်က္လုံးဖြင့္ၾကည့္ရသည္။
ကိုကိုကတဟားဟားရယ္လွ်က္.....
ကမၻာဗိုလ့္လက္ညွိုးကို သူကိုက္တာလို႔ရွင္းျပလာသည္။
ရယ္ေနတဲ့ကိုကို႔ကို႔စိတ္မဆိုးအား
ကိုကို႔ႏွာဖူးကိုလက္နဲ႕စမ္းၾကည့္ရာ အပူေငြ႕မရွိေတာ့တာေၾကာင့္ အိပ္ခ်င္ေနတုန္းမလို႔
ကိုကို႔ရင္ခြင္ထဲျပန္ဝင္အိပ္လိုက္သည္။
YOU ARE READING
ရှင်သန်ခြင်း၏အဓိပ္ပါယ် (S_2) (Completed)
Fantasyမီးနီအခန်း အနည်းငယ်ပါလို့ အဆင်ပြေမှဖတ်ပါ မီးနီအခန္း အနည္းငယ္ပါလို႔ အဆင္ေျပမွဖတ္ပါ
