"အသက်ကလေး နိုးပြီလား"
မနက်ခင်းနေရောင်ခြည်ခပ်နွေးနွေးလေးနှင့်အတူ ကိုကို့ရင်ခွင်ထဲ ခိုဝင်၍နိုးထရသည်မှာ
တစ်နေ့တာ ဖြတ်သန်းဖို့ အားအင်အပြည့်
ဖြစ်လို့နေသည်။
"ဟုတ် ကိုကို ညက ပါပါး ပြန်လာလား
မသိဘူးနော်"
"daddy ရအောင်ပြန်ခေါ်လာမှာပါ"
"ပါပါးကို အားကျတယ် ကိုကို"
"ဘာလို့လဲ အသက်ကလေးရ"
"daddyကလေ ပါပါးကို ဂရုစိုက်ပေးတယ်
ပါပါး မျက်နှာညိုမှာ အမြဲစိုးရိမ်နေတာ"
"ကိုကိုက အသက်ကလေးကို ဂရုမစိုက်လို့လား
အသက်ကလေး မျက်နှာညိုမှာ
မစိုးရိမ်လို့လား ပြောပါဦး အသက်ကလေး"
မာန်သမိုင်းသည့် ရင်ခွင်ထဲ
ဘေးတဇောင်းရှိနေသည့်
အသက်ကလေးကို ပွေ့ယူပြီး
ကိုယ့်ခန္ဓာကိုယ်ပေါ် မှောက်စေလိုက်သည်။
"ကိုကို သားတို့ လက်ထပ်ရအောင်"
"ဘုန်းကြီးကျောင်းမှာ ဆွမ်းကပ်မလား
ဂေဟာတစ်ခုမှာ အလှူလုပ်ချင်လား
လူအများကြီးပါတဲ့ဧည့်ခံပွဲ မကျင်းပချင်ဘူး"
"ကိုကို့သဘော"
ကိုကို့ခန္ဓကိုယ်ပေါ် ဝမ်းလျားမှောက်လျှက်အတိုင်း မှီတွယ်ထားရတာ ကြာတော့
ကိုကိုညောင်းနေမှာ ဆိုးမိသည်။
ထဖို့ဟန်ပြင်ပေမဲ့ ကိုကိုက အထမခံ
တိုး၍သာ ဖက်ထားတာကြောင့်
အသာငြိမ်နေလိုက်၏။
"မင်္ဂလာဆောင်ပြီးရင် ကိုကို့ကိုပေးမှာလား"
"အတူနေဖို့လားကိုကို ပေးမှာပေါ့"
"ခုကတည်းက လေ့ကျင့်မှဖြစ်မယ်ထင်တယ်"
ဘယ်လိုလေ့ကျင့်မှာလဲ တန်းသိလိုက်သည်
ဖြစ်လို့ ကိုကို့ပခုံကျယ်ကြီးအောက်
လက်လျိုသွင်းကာ ဖက်ထားလိုက်သည်။
ကိုကို့လက်တွေက ကိုယ့်ရဲ့တင်ပါးနှစ်ဖက်ကို
ဆုပ်ချေလာပြီး တဖြေးဖြေး
အနောက်နေရာဆီသို့ ကျူးကျော်လာသည်။
"!အား"
"နာလား"
"ဟုတ် ကိုကို"
လက်ချောင်းကနေ နောက်တစ်ချောင်း
တိုးဝင်လာချိန်မှာ ကမ္ဘာဗိုလ်သည်
ကိုကို့ကျောပြင်ကို
ဖက်ထားရမှာလွှတ်ကာ ကိုကို့ရင်ဘက်ကို
တွန်းထားမိသည်။
YOU ARE READING
ရှင်သန်ခြင်း၏အဓိပ္ပါယ် (S_2) (Completed)
Fantasyမီးနီအခန်း အနည်းငယ်ပါလို့ အဆင်ပြေမှဖတ်ပါ မီးနီအခန္း အနည္းငယ္ပါလို႔ အဆင္ေျပမွဖတ္ပါ
