Gorsza siostra - Rodzina Monet

Jesteś ignorantką!

Życie nie zawsze idzie po naszej myśli. 

 Dała mi to jasno do zrozumienia Hailie, wskakując wczesnym rankiem na moje łóżko, przy tym, budząc mnie ze snu. 

 – Możesz mi wytłumaczyć, dlaczego mnie budzisz? – burczę, wciskając głowę w poduszkę.

 – Ponieważ są święta! Zaraz ubieramy choinkę... 

 Wzdycham ze znużeniem. 

Nigdy nie czułam tego ducha świąt. Jeszcze jak mieszkałam z ojcem, a na Boże Narodzenie jeździliśmy do mojej babci, to była dla mnie jakakolwiek rozrywka. Jadłam ciepły, domowy obiad, składający się z dwóch dań i deseru, a do tego zawsze babcia dawała nam masę jedzenia w pojemnikach! Znaczyło to dla mnie, że nie będę musiała przez tydzień grzebać w śmietnikach. 

 I zawsze było to miłe oderwanie od rzeczywistości. Wyjazd do miasteczka obok, gdzie ludzie nie kojarzyli mojego ojca jako pijaka. Tylko jako serdecznego syna, przystojnego młodzieńca i strażnika. 

 Ale po przeprowadzce do mamy, a teraz Monetów, mam głęboko w dupie wszystkie święta. Jedzenie już nie robi na mnie wrażenia, więc z czego mam się cieszyć? A nie żartujmy – kolacja z Monetami nie jest tym, na co mam ochotę. 

 – Nie chce mi się, Hailie... – Odrywam głowę od poduszki, żeby popatrzeć na nią błagającym wzrokiem. – Nie możecie sami tego zrobić? 

 – Nie spędzisz nawet z nami świąt? – Hailie podnosi brew. 

 – No przecież zjemy razem kolację. – Podnoszę się na ramionach i opieram się o ramę łóżka. 

– Błagam cię. Odpuść mi ten jeden raz. 

 Moja siostra wzdycha, ale posłusznie wstaje z mojego łóżka i kieruje się w stronę drzwi: 

 – Nudziara! – krzyczy na pożegnanie. 

 Wychodząc z mojego pokoju, trzaska tak mocno drzwiami, że aż się wzdrygam. 

 Idiotka.Wstaję powoli i pierwsze, co robię, to wyjmuję z szuflady paczkę czerwonych Malboro. 

 A skąd miałam pieniądze na nie?Spotykanie się z Santan ma swoje plusy.Może nie dała mi ich dobrowolnie – podwędziłam je z jej torebki razem z trzema stówkami dolarów, ale należy mi się, okej? 

Ryzykuję swoje życie, żeby ona (i przy okazji Moneci) mieli więcej władzy, a kilkadziesiąt tysięcy dolarów w ich oczach to wcale nie dużo.

 A obiecałam sobie, że moich zarobionych pieniędzy nie będę wydawać na dragi. A kasa Willa na lunch już dawno przestała starczać. Za to nie składałam sobie żadnych obietnic o zajebanej kasie. 

Okazało się, że kieszonkostwo jest tak łatwe, jak je zapamiętałam. Może nie umiem zdejmować zegarków albo wyjmować niezauważalnie telefonów z kieszeni (na razie), ale kradzież portfeli z torebek jest banalnie prosta. Wystarczy chwila nieuwagi twojego celu, szybki refleks i jesteś kilka stówek na plusie.Kiedy sobie przypominam, że za kilka godzin czeka mnie cały dzień z Monetami, wyjmuję jeszcze dwie fajki zamiast jednej. 

*** 

 Schodzę powoli na dół. Mamy godzinę 17, a ja i tak odkładałam pójście na dół na najpóźniejszą godzinę. 

 Od razu, jak wychodzę z pokoju, słyszę śmiechy. Przez chwilę coś w moim sercu drga, ale po sekundzie już wzruszam ramionami. Po co mam być zazdrosna, jeśli z własnego wyboru ignoruję braci? 

 Wchodzę do salonu, a tam wszyscy bracia Monet siedzą lub ubierają choinkę z moją siostrą. 

 O kurwa.