《ဖြေဆေး》- ဘာသာပြန် 『Completed』

အခန်း - ၅၂

Chapter ● 52 ●

ချန်ခေါ့သည် အနွေးထည်ကို လက်တစ်ဖက်တည်းသာဝတ်ပြီး အပြင်ထွက်လာခဲ့ရခြင်းဖြစ်သည်။ ဒုက္ခိတ တစ်ယောက်ကဲ့သို့ ခံစားလိုက်ရပြီး၊ အပြင်ရောက်သည်နှင့် မခံနိုင်လောက်အောင် အေးစက်ချမ်းစီးမှုကို ခံစားလိုက်ရသည်။

"နည်းနည်းလောက် သည်းခံလိုက်ပါဦး။ ကားပေါ်ရောက်တာနဲ့ အဆင်ပြေသွားမယ်။ ခဏနေ ဆေးရုံရောက်ရင် အနွေးထည်က ပြန်ချွတ်ရဦးမှာပဲဆိုတော့"

ကျန်းယွီသော်က ပြောလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။

"လခွမ်း သောက်ရမ်းနာတယ်ဟ"

ချန်ခေါ့သည် အံကိုကြိတ်ကာ ပြောလိုက်သည်။ အသိစိတ်က လက်ကောက်ဝတ်ဆီသို့ရောက်သွားသည်နှင့်တပြိုင်နက် နာကျင်မှုက မခံမရပ်နိုင်လောက်အောင်ဖြစ်သွားသည်။ သူသည် ဒီအသက်အရွယ်အထိ ဒီလောက်ပြင်းထန်သော ဒဏ်ရာ မရခဲ့ဖူးသေးပေ။

အမှန်စင်စစ်တွင် အကယ်၍ သာမန်အရိုးကျိုးခြင်းသာဆိုလျှင် ဘာမှကြီးကြီးကျယ်ကျယ် ပြောပလောက်စရာမဟုတ်ပေ။ အဓိကမှာ အရိုးကျိုးရသော အကြောင်းရင်းကြောင့်သာဖြစ်သည်။

ယခုတွင် သူသည် ထိုအကြောင်းရင်းကို ပြန်လည်စဉ်းစားရန် မတတ်နိုင်ဘဲ ဖြစ်နေသည်။ သူသည် ကျန်းယွီသော်ကို အောက်ဘက်သို့ ဆွဲချလိုက်ပြီး နောက်ဆုံးတွင် ထိုလူအား ကြမ်းပြင်ပေါ်ထိရောက်အောင် အတူတူဆွဲချလိုက်ပြီးနောက် တစ်ဖက်သားအား မိမိအောက်တွင် အခင်းတစ်ခုကဲ့သို့ ခံလိုက်သေးသည့်မြင်ကွင်းမှာ တကယ်ကိုပင် ကြည့်ရက်စရာမရှိလောက်အောင် အရုပ်ဆိုးအကျည်းတန်လှသည်။

ကျန်းယွီသော်တစ်ယောက် ယခုလောလောဆယ်တွင် တည်ငြိမ်အေးဆေးနေပြီး စက်ဆုပ်ရွံရှာခြင်းမရှိသလို စိတ်ဆိုးဒေါသထွက်ခြင်းလည်းမရှိနေသော်လည်း ချန်ခေါ့အတွက်မူ တစ်ကိုယ်လုံးရှိ ဆဲလ်တစ်ခုချင်းစီတိုင်းက အတွင်းမှအပြင်အထိ အားလုံးတို့မှာ ရှက်ရွံ့နေသည်။

ချန်ချင့်က ကားပေါ်တွင် တက်ထိုင်လိုက်သည်။ ချန်ခေါ့လည်း ကားနောက်ခန်းတွင်တက်ထိုင်ရန်လုပ်လိုက်ချိန်တွင် ကျန်းယွီသော်က ချန်ခေါ့နောက်မှနေ၍ ပြောလာသည်။