Ailem

Destek

Yorgun olan zihnim uyanırken gözlerimi de açtım usulca. Yalnız olmadığımı hissettiren gökyüzünün altında açmıştım gözlerimi. Evimdeydim, odamdaydım. Ailemin yanındaydım. Hareket ettirmek istediğimde bana sarılan güçlü kolları hissettim. Hemen soluma baktığımda babamı gördüm yanımda. Gözlerini kapamış usulca nefes alıyordu, sımsıkı sarılmıştı bana. Beni güvende hissettirmek istermişçesine.

Ben güvendeydim.

Sağ tarafıma baktığımda annemi gördüm. Elimden tutmuştu, başını yatağımın üzerine koymuş uyuyordu. Elindeki sıcaklık elime akıyordu. Annem sevgisini avucumun içine bırakıyordu. Uyurken bile beni sevgisinden mahrum bırakmıyordu.

Ayak ucuma baktığımda Egeyi gördüm. Gözleri kapalıydı belki ama her an ufacık bir sese uyanacak gibi bir hali de vardı.

Odamın her yerinde evin diğer üyeleri bulunuyordu. Hepsinin gözü kapalı ama sanki hepsi tetikteydi. Bir tek onun gözleri açıktı, Lodos. Sallanan koltuğumda otururken dışarıya, gökyüzüne bakıyordu. Sonra benim uyandığımı anlamışçasına bana döndü, yüzünde içten bir tebessümle. ''Günaydın abim,'' dediğinde öylece baktım ona. Sesindeki şefkatin aynısı gözlerinde de varken hiç konuşmak istemedim. Hep o konuşsun ben dinleyeyim, görmek istediğim duymak istediğim o şefkati hep hissedeyim istedim.

''Asim,'' dediğinde zihnim gece olanları hatırlamaya başlamıştı. O an gözüm elime kaydı, elimdeki sargıyı gördüm. Boynuma dokunmak istedim ama annemle babam uyanır diye dokunamadım da. Kimseyi rahatsız etmek istemiyordum. Hepsi benim yüzümden zor bir gece geçirmişlerdi.

Lodos yerinden kalkıp usulca yanıma geldi, ''Biraz konuşalım mı seninle,'' dediğinde derince bir nefes aldım ve onu onayladım. Önce bir şaşırdı, sanki bu kadar çabuk onaylamamı beklemiyor gibiydi daha sonra hemen kendine gelip önce annesini oturduğu yerden kucağına aldı.

O an ne yapmak istediğini anladığımda bende babamın kolları arasından çıktım, yatağımdan kalkarken usulca, Lodos annemi yatağıma, babamın yanına yatırdı. ''Gidelim mi?'' dediğinde son kez annemle babama baktım. Annem yatağa yatar yatmaz sanki babam annemin kokusunu almışçasına onu kollarının arasına aldı, yüzümde bir tebessüm oluştu. ''Her zaman böyleydiler.''

Annemle babamın birbirine olan sevgisi bana olan sevgileri iyileştirir miydi beni?

''Gidelim mi?'' diye yeniden soran Lodosa sadece başımı sallayabildim. O an yere takıldı gözlerim, bir tane bile cam parçası kalmamıştı. Hepsi toplanmıştı. Ellerim istemsizce boynuma dokunacakken Lodos tuttu elimden, ''Dokunma,'' dedi, ardında, ''Korkma, korkulacak bir şey yok,'' dedi. Elimi elinin içinden çektim.

Odadan çıkmadan önce son bir kez dönüp hepsinde gözlerimi gezdirdim. Hepsinin yüzündeki yorgunluğa şahit oldum.

Asansöre binip aşağı kata indiğimizde Lodos kapıyı açtığında karşımda duran aynadaki yansımamla göz göze geldim. Asansörden çıktığımda aynaya doğru ilerlediğim de kendime baktım. Yukarı da gördüğüm yüzlerden hiçbir farkı yoktu yüzümün. Boynumdaki bandaja baktım.

''Küçük bir sıyrıktı sadece, dikiş bile atılmadı, izi de kalmayacak,'' diyen Lodosun yansımasına baktım aynadan, hemen arkamda yüzündeki tebessümle bana bakıyordu.

''Ölmek istememiştim,'' diye dökülüverdi kelimeler dilimden, ''Gerçekten ölmek istememiştim,'' onun gözlerinin içine bakarak konuşuyordum.

''Biliyorum abim,'' dediğinde omuzlarımdan tuttu sımsıkı, ''Biliyorum bitanem.''

''Kendime zarar vermek istememiştim, Asile zarar vermek istememiştim,'' derken gözüm boynumdaki kızarıklıklardaydı.

''Biliyoruz abim,'' dedi yeniden Lodos, saçlarıma ufak bir öpücük kondurarak.