အပိုင်း(၉)

1.8K 6 0
                                    

သူဇာ နိုးလာတော့ သူဇာ့ကို ငုံမိုးကြည့်နေသည့် ကိုမျိုးလွင်၏ ခပ်ပြုံးပြုံးမြင်လိုက်သည်။

ကြည့်ကောင်းလိုက်သည့် ယောကျ်ားပါလား။

သူဇာ ကိုမျိုးလွင်ဆီက ချွေးနံ့ နဲ့ ရေမွှေးနံ့ရောနေသည့် အနံ့တစ်ခုရနေသည်။

ကိုမျိုးလွင်နဲ့ အကြည့်ချင်းဆုံပြီး ရှက်သွားတော့ သူ့ရဲ့ ရင်အုပ်ကျယ်ထဲမျက်နှာဝှက်လိုက်သည်။

ကိုမျိုးလွင်က ခပ်တိုးတိုးရယ်လို့။

နှစ်ယောက်သား ကမ္ဘာဦးအစက အာဒမ်နဲ့ ဧဝလို အဝတ်တစ်စက်မှ မကပ်ဘဲ ပွေ့ပိုက်ကြည်နူးနေကြသည်။

သူဇာ သတိရလာပြီး နာရီကြည့်လိုက်တော့ နေ့လည် (၁)ခွဲ။

ဟူး.....တော်ပါသေးရဲ့။

"ဂွီ.....ဂွီ"

သူဇာဗိုက်မှ မြည်လာခြင်းဖြစ်သည်။

"သူဇာ နေ့လည်စာ မစားရသေးဘူးလား"

"နေ့လည်စာ မစားရသေးတာ ဘယ်သူကြောင့်လဲ ပြောပါအုံး"

"အဟတ်.....ဟတ်"

"ကိုယ်တို့ ဘာစားကြမလဲ။ ကိုယ်တော့ ဘာမှမစားဘဲ သူဇာ့ကို ထိုင်စားရရင်တောင် ဗိုက်ဝတယ်"

"လူတတ်ကြီး.....သိပ်ပိုတာပဲ"

"အိမ်မှာ ခေါက်ဆွဲထုတ်ရှိသေးတယ်။ စားမလားလို့....မောင်ရောစားမလား။"

"ကောင်းသားပဲရော"

"ဒါဆို သူဇာ ၂ထုပ်ပြုတ်လိုက်မယ်"

"မောင့်အတွက် အားရှိအောင် ကြက်ဥ၂လုံးပိုထည့်ပေး။ အားကုန်ရတာ ဘယ်သူ့ကြောင့်လဲ သိတယ်မလား"

"ပိုပြီ"

သူဇာ ဘာအဝတ်မှ ပြန်မဝတ်တော့ဘဲ မီးဖိုခန်းထဲ ဝင်သွားသည်။

ကိုမျိုးလွင်ရှေ့ ဖင်လှုပ်စိလှုပ်စိထသွားတော့ ကိုမျိုးလွင်အသည်းယားသွားသည်။

"ကောင်မလေး....နေပါစေအုံး။ နောက်မှ အကြောင်းသိအောင် လုပ်ပေးရမယ်"

သူဇာ ထထွက်တော့ ကိုမျိုးလွင်အတွေးနယ်ချဲ့နေမိသည်။

သူဇာရှေ့မှာ ကိုမျိုးလွင်အဖို့ အမျိုးသမီး ၃၊၄ယောက်နဲ့ဆုံဖူးသည်။

အပေးအယူဆန်သောချစ်ခြင်းWhere stories live. Discover now