အပေးအယူဆန်သောချစ်ခြင်း

အပိုင်း(၁၉)

တတိယနေ့

သူဇာတရေးနိုးလာတော့ မနက် (၄)နာရီပဲရှိသေးတယ်။

မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့ သူဇာတစ်ကိုယ်လုံးက ကုတင်မှာကန့်လန့်ကြီးဖြစ်နေသည်။

ကိုမျိုးလွင်လည်း ထိုနည်းတူစွာပင်။

ခေါင်းနဲ့ ခြေ ပြောင်းပြန်ဖြစ်ပြီး အိပ်နေသည်။

စောင်တွေ၊ ခေါင်းအုံးတွေက ကုတင်ပတ်ပတ်လည် ပွစာကြဲလျက်ရှိသည်။

ညက အဖြစ်အပျက်ကို ပြန်တွေးကြည့်လိုက်တော့ သူဇာ ပျော်လည်း ပျော်သည်။ လန့်လည်းလန့်သည်။

ကုတင်ပေါ်မှာ လှဲနေရာကနေ ထထိုင်လိုက်တော့ စအိုကနေ ခပ်စူးစူးနာကျင်မှုတစ်ခုကို ခံစားလိုက်ရသည်။

ညကတော့ သောင်ကျန်းချင်သလို သောင်းကျန်းထားသဖြင့် ဘာတွေ ဖြစ်လို့ ဖြစ်နေမှန်း။

အခုနည်းနည်း ငြိမ်သွားကာမှ အဖြစ်အပျက်တွေ အကုန်လုံး အတွေးထဲ စီကာရီကာပေါ်လာသည်။

ကိုမျိုးလွင်နဲ့ အခု အတူတူရှိနေတဲ့ အခိုက်အတန့်မှာ သူဇာ အကုန်လုံးကို မေ့နေသည်။

လင်တော်မောင် မင်းထက်ကိုဆို အဆင်ပြေကြောင်း တစ်ခါသာ ဖုန်းဆက်ရသေးသည်။

ဟိုဖက်ကတော့ စိတ်ပူနေရှာရော့မည်။

မဖြစ်သင့်မှန်းလည်း သိနေသည်။

သို့သော် အချစ်နွံ၊ ရမ္မက်နွံထဲ မရုန်းထွက်နိုင် ဖြစ်နေသည်။

သူဇာ အခန်းထဲ မွစာကြဲနေသော အရာတွေအကုန်လုံးကို နေသားတကျ ပြန်စီနေသည်။

ပြောင်းပြန်ဖြစ်နေသော ကိုမျိုးလွင်ကိုလည်း ခပ်တိုးတိုးလေး နှိုးပြီး ပြန်ပြင်ခဲ့ရသေးသည်။

ကိုမျိုးလွင် လီးကတော့ ညက သောင်းကျန်ထားတာ သူမဟုတ်သလိုပင်။

အစာဝသွားသော မြွေကြီးတကောင်လို ငြိမ်နေသည်။

ညက အရည်တွေ ခြောက်ပြီး အဖတ်ဖတ်လေးတွေကတော့ လီးချောင်းတစ်ခုလုံး ကပ်ကျန်နေသည်။