အပေးအယူဆန်သောချစ်ခြင်း

အပိုင်း(၂၆)

နှစ်ယောက်စလုံး အဆုံးစွန်ထိ ကိုယ်စီရောက်သွားကြပြီးနောက် လီးကြီးတပ်ရက်နဲ့ အမောဖြေနေကြသည်။

တအောင့်လောက်ကြာတော့ လီးက သူဇာစပ်ပတ်ဆီကနေ ပျော့ပြီးကျလာသည်။

အထဲက သူဇာစပ်ပတ်က ထွက်တဲ့အရည်တွေရော၊ ကိုမျိုးလွင်ဆီက သုတ်ရည်တွေက ရောပြီး သူဇာ စပ်ပတ်ကနေ ပွက်ခနဲ့ ထွက်ကြလာပြီး မွေ့ရာအခင်းတွေ ရွှဲရွှဲစိုနေသေည်။

ဒီနေ့က အတူတူရှိမည့်နောက်ဆုံးနေ့ဆိုတော့ အခန်းထဲနေ အပြင်ကိုထွက်ဖို့တောင် နှစ်ယောက်စလုံးစိတ်ကူးထဲတွင်မရှိပေ။

မနက်ဖြန် မနက်ဆို သူဇာတို့ ရန်ကုန်ပြန်ကြတော့မည်။

သူဇာကို ရန်ကုန်အောင်မင်္ဂလာအဝေးပြေးဂိတ်ဆီပို့၊ ကိုမျိုးလွင်က ကိုယ့်ကားကိုယ်မောင်းပြီး ပြန်ဖို့လုပ်ထားသည်။

ဒါမှ လူတွေ သိပ်သတိမထားမိမှာမဟုတ်လား။

ဒီနေ့တော့ နှစ်ယောက်လုံး ကြာလေသွေးရင်တောင် ဝေးတော့မတတ် ပူးကပ်အောင်နေကြလိုးကြမည်။

နှစ်ယောက်သား အမောပြေကြတော့ သူဇာ ကိုမျိုးလွင်ကိုယ်ပေါ် ခွထိုင်ထားရာနေ ဆင်းလိုက်သည်။

မနက်စောစောစီးစီးပဲရှိသေးသဖြင့် နှစ်ယောက်သား ပြန်အိပ်ပျော်သွားကြသည်။

နောက် ၃နာရီလောက်ကြာတော့ သူဇာအရင်နိုးလာသည်။

သူဇာ မိန်းမကိုယ်တစ်ခုလုံး အရည်တွေနဲ့ စေးကပ်ကပ်။

သူဇာ အိပ်ယာကထပြီး ရေမိုးချိုးလိုက်သည်။

သူဇာ ရေချိုးပြီးတော့ ကိုမျိုးလွင် နိုးနေပြီ။

ကိုမျ်ုးလွင်ကို အတင်းရေချိုးခန်းထဲပို့ပြီး ရေချိုးခိုင်းလိုက်သည်။

နှစ်ယောက်သားက ဟိုတယ်ကပေးတဲ့ ကြိုးနဲ့ပတ်ပြီးဝတ်ရသော ညအိပ်ဝတ်စုံကိုသာ ဝတ်ထားသည်။

ထိုဝတ်စုံတွေအောက်တွင် ဘာအဝတ်မှ ထပ်မဝတ်ထားပေ။

ကိုမျိုးလွင် ရေချိုးနေတုန်း သူဇာ ဟိုတယ်ဧည့်ကြိုဌာနကို မနက်စာ မှာစားမလို့ပြင်သည်။

"Hello .....Hotel ကပါ။ ဘာများအကူအညီပေးရမလဲရှင်"

"ညီမရေ။ အစ်မတို့က အခန်းနံပါတ်(.....)ကပါ။ မနက်စာမှာမလို့"

"ဟုတ်ကဲ့ ဘာများသုံးဆောင်မလဲရှင်"

"ပေါင်မုန့်ထောပတ်သုတ် (၆)ချပ်၊ နွားနို့(၂)ခွက်၊ ကြက်ဥ half fried (၃)လုံး၊ ဝက်အူချောင်း (၅)ချောင်း လုပ်ပေးပါ။"

"ဟုတ်ကဲ့ပါရှင်"

"ဪ မေ့မလို့ အစ်မတို့လေIce cream ဘူးကြီးနဲ့ လာတာမျိုးလေ။ အဲဒါ Strawberry flavour နဲ့ တစ်ဘူး ပေးပါနော်"

"ဟုတ်ကဲ့ပါရှင်။ နောက်မိနစ်(၃၀)လောက်ကျရင် လာပို့ပေးပါမယ်ရှင်"

"ကျေးဇူးပါ ညီမလေး"

ထိုစဉ် ကိုမျိုးလွင်ရေချိုးခန်းထဲမှ ထွက်လာသည်။

ရေချိုးပြီးစမလို့ ရှင်းသန့်နေပြီး တစ်ကိုယ်လုံး ဆပ်ပြာနံ့နဲ့ shaving cream နံ့ သင်းနေသည်။

"မုန့်မှာနေတာလား သူဇာ"

"ဟုတ်တယ် မောင်။ မောင်တော့ မသိဘူး သူဇာတော့ ဗိုက်အရမ်းဆာနေပြီ"

"အရမ်းဆာလို့ မအောင့်နိုင်တော့ရင် မောင့်ကိုစားလေ"

"လုပ်ပြီ လူတတ်ကြီး"

ကိုမျိုးလွင် သူဇာ လှဲနေသော ကုတင်ဆီ ပြေးဝင်လာသည်။

"ဟိုးဆရာ.......ဟိုး။ ခဏကြာ မုန့်လာပို့မှာ"

"မောင် ဆိုးချင်ရင် နောက်မှဆိုး။ မနက်စာတော့ စားပါရစေအုံး ဟုတ်ပြီလား"

ကိုမျိုးလွင် ရွတ်နောက်နောက်မျက်နှာပေးနဲ့ကြည့်နေသည်။

"လုပ်ထားနှင့်ပေါ့ ကလေးမရယ်။ ပြီးမှ မောင့်အဆိုးမဆိုနဲ့"

"ကြောက်လိုက်တာရှင် ကြောက်လိုက်တာ"

နှစ်ယောက်သား ကျီစယ်နေကြသည်။

"တင်း.....တောင်......တင်း......တောင်"

"ဟော မုန့်လာပြီ"

သူဇာ တံခါးသွားဖွင့်မလို့ပြင်လိုက်သည်။

သူဇာ သွားဖွင့်မလို့ ပြင်နေသောအချိန်တွင် ကိုမျိုးလွင်က သူဇာ၏ညအိပ်ဝတ် ခါးစည်းကြိုး ကို ဆွဲဖြုတ်လိုက်သည်။

"ဟယ်"