အပိုင်း(၂၄)

1.3K 4 0
                                    

သူဇာနေကောင်းစပြုနေတော့ ဒီနေ့တစ်နေ့လုံး နှစ်ယောက်သား အေးအေးဆေးဆေးအနားယူနေကြသည်။

မနက်စောစောစီးသီး ကိုမျိုးလွင်ကို သူဇာက အာသာဖြေပေးထားတာရယ်၊ မှုတ်ဆိတ်ရိတ်ပေးထားတော့ ကိုမျိုးလွင်စိတ်ထဲ ကြည်နူးနေမိသည်။

ထို့ကြောင့် သူဇာကို လိုးတောင်မလိုးဖြစ်။

နေကောင်းကာစမှ ထကြွသောင်းကျန်းသူကြီးဟု အထင်မှားမိမှာ ပူပန်နေမိသည်။

ကမ်းခြေရေစပ်လေးပေါ် လမ်းလေးလျှောက်လိုက်၊ နေပူလာရင် ကမ်းပေါ်ပြန်တက်လာပြီး အုန်းရည်လေးသောက်လိုက်နဲ့ အေးအေးလူလူနေမိကြသည်။

ညနေ နေဝင်ချိန်ကိုလည်း သူဇာ ကိုမျိုးလွင်ရင်ခွင်ထဲမှာ ထွေးပိုက်ခံရင်း အတူတူကြည့်ကြသည်။

ညရောက်တော့ ရေမိုးချိုး၊ ညစာစားပြီး ဘန်ဂလိုကိုပြန်လာကြသည်။

သူဇာ ပြောစရာရှိတဲ့ဟာ ဖွင့်ပြောတော့မည်။

"မောင် သူဇာပြောစရာရှိတယ်"

"ဘာပြောမလို့လဲ ပြောလေ သူဇာ"

"သူဇာတို့ ဘာလိုလိုနု့ တစ်ပတ်တောင်ကုန်တော့မယ်နော်"

"ဟုတ်ပ။ တစ်ပတ်ဆိုတာ ခဏလေးလိုပဲနော်"

"အင်း မောင်။ သူဇာတို့ ကိုယ့်အိမ်ပြန်ရောက်ရင် ဘာဆက်လုပ်ကြမလဲ"

သူဇာ စကားပလ္လင်နည်းနည်းခံပြီးသည်နှင့် လိုရင်းကိုသာ တိုက်ရိုက်ပြောထုတ်လိုက်သည်။

ကိုမျိုးလွင် တွေခနဲ့ဖြစ်ရင်း

"မောင်တို့ ဒီလိုပဲ ခိုးခိုးတွေ့ကြမယ်လေ"

"မောင်က ဒီလိုစဉ်းစားထားတယ်ပေါ့"

"အင်းလေ"

"မဖြစ်နိုင်ဘူးနော် မောင် ဒီတိုင်သာ ဆက်သွားရင် တချိန်ချိန်မှာ အကုန်ပေါ်မှာပဲ"

"အမှန်တရားဆိုတာ တိမ်မြုပ်နေရိုးထုံးစံမရှိဘူးမောင်"

"ဒါဆို သူဇာက ဘာလုပ်ဖို့ စိတ်ကူးထားလဲ"

"သူဇာတို့ ကမ်းခြေကနေ အိမ်ပြန်ရောက်ရင် ဘာမှ မဖြစ်ခဲ့သလို အဆုံးသတ်ရအောင်"

အပေးအယူဆန်သောချစ်ခြင်းWhere stories live. Discover now