ESARETİNDEN KURTULUŞ

0.1

Ben Zümrüt, şehit çocuğuydum. Babam gitmeden önce her kız çocuğu gibi peri masalındaydım. Tek eksik vardı. Annem. O babamı ve beni terk etmişti sebebi ise bir asker bekleyemeyecek olmasıydı. 4 yaşımda annemi 13 yaşımda babamı 16 yaşımda kendimi, benliğimi kaybetmiştim.

13 yaşımda babamın haberini aldığımda Sabri amcam ile kalmaya başlamıştım. Yalnızca 3 sene sonra beni cehennemin orta yerine atan Sabri Yurtel şimdi babamın şehitliğine gidebiliyor muydu? Ben Oktay Yurtelin kızı Zümrüt Yurtel. Amcası tarafından satılan Zümrüt Yurtel. Belki şans, belki kader, belki de planlanmış bir şekilde Vural Aslanbeyin kucağına itilmiştim.

Karısı olduğumu iddia ediyordu her zaman. Ben onun karısı değil esiriydim. Çoğu kadının istediği şeylere sahiptim pek sevgili kayınvalidemin dediğine göre. Nankörmüşüm, görümcemin söylediğine göre. Hangi kadın 16 yaşında tecavüze uğramak isterdi? Daha yeni kadın olmuştum, bir adama kadınlık yapamayacak kadar küçükken nasıl olurda kadınlık yap derken utanmamışlardı? 17 yaşımda ilk doğumunu gerçekleştirmiştim. Ege, Egem... Dünyama gelmişti bana nefes almam için bir sebep tanımıştı. Daha sonra 19 yaşımda ölü bir kız çocuğu dünyaya getirmiştim. Vural Aslanbeyin işkenceleri beni 2 çocuğumdan ayırmıştı. Bugün tekrardan aynı 4 sene önce olduğu gibi bugünde kızımı bu işkemce odasında kaybetmiştim. Doğum yapmam için hastaneye götürmemişti. Oysa kendine ait bir hastanesi bile vardı. Ama kendi çocuğu ölsün diye beni 'kaçmam' gerekçesiyle bu odaya kapatmış iğrenç piyano sesiyle baş başa bırakmıştı.

2 saat öncesinde doğum yapmıştım. 39 haftık bir çocuktu sağlıkla dünyaya gelmesi gerekiyordu ama babası Vural Aslanbeyin özellikle karnıma attığı tekmeler sonucunda ölü doğmuştu. Kanamam vardı ama ben ona yalvarmadığım sürece ne hastaneye götürecekti ne de oğlumu gösterecekti. 6 yaşındaydı benim meleğim. 6 yaşında annesinin ölümüne dayak yemesini gören bir çocuktu. 6 yaşındaydı ama babasına canavar diyen bir çocuktu.

Ben babama kavuşmayı istiyordum benim babam bir kahramandı. Oğlumun babası neden bir canavardı? Benim oğlum neden bir canavarın çocuğuydu? Oğlum için yaşıyordum. Kaybettiğim iki kızım için ağlıyordum şu an. Biri 4 yaşında olacaktı şimdi. Diğer gögüsümde olacaktı, kalp atışlarımda güven bulacaktı. Hayat onları benden almıştı. Babaları bir katildi. Onların babaları kendi katiliydi. Vural her zaman bunun tam tersini söylerdi. 'Kaçasaydın çocuğumuz ölmezdi.' Ben kaçtığım için ölmemişti değil mi çocuklarım? Babaları bir katil olduğu için ölmüşlerdi. Ben onları, oğlumu o katilden korumak için kaçmıştım. Onlara yeni bir hayat vermek için giderken onları hayattan koparan ben miydim?

Kızımın kokusunu alamamıştım, ilk ağlayışıyla beraber ağlayamamıştım. Gömecekleri yeri dahi bilmiyordum. Ben onu bir kez dahi görememiş koklayamamışken onlar babama kavuşacaklardı. Torunların sana emanet baba, beni sevdiğin gibi sev onları. Egeyi de yanına almış olsaydın tek bir saniye düşünmezdim yanına gelmek için baba ama teşekkür ederim onu bana bıraktığın için. Bu cehennemde bana gülümsemek için bir sebep verdiğin için.

Benim binlerce düşüncem vardı hepsi göz yaşlarım gibi hızlıca akıp gidiyordu. Bunlar arasında bir ses duydum. Bir sesle yetinmedi bu ses. Bu silah sesleri nereden geliyordu? Oğlum, oğlum ona öğrettiğim gibi pencereden uzak duruyor muydu? Onun yanına gitmek istiyordum ama bileğimdeki kelepçe izin vermiyordu. Lütfen annecim, lütfen pencerelerden uzak dur. Kendini koru.

Bu silah sesleri neden hala kesilmemişti? Oğlum iyi miydi? 7 dakika geçmişti. Çok korkuyor musun annecim? Özür dilerim meleğim, yanına gelemediğim seni bu cehenneme bıraktığım için özür dilerim. Üşüdüğümü hissediyordum. 2 saattir kan kaybediyordum ve bu bilincimi de yokluyordu. Bu silah sesleri gerçek miydi? Yoksa yalnızca zihnimin bana oynadığı bir oyun mu?