ESARETİNDEN KURTULUŞ

0.8

🌙

Babasının elinden sıkıca tutmuş uyanmasını bekliyordu Zümrüt. Babasının yaralandığını duyduğunda öylesine korkmuştu ki... "Ballim, doktor ablanı duymadin mu? İyudur baban. Hadi yiyesin yoksa o mendabur baban uyandığında benim başumun etunu yer 'kizuma iyi bakamadun mu Cihan!' Der. Bir de o kaşlarını çatar." Ufak bir gülümseme ile Cihan amcasına ve elindeki dönere baktı Zümrüt. Zaten en sevdiği şeyden vurmuştu Cihan amcası onu. Her şeye hayır diyebilirdi ama dönere asla! "Çok güzel kokuyor Cihan amca..." Mest olmuş sesi Cihanın yüzünde zafer gülümsemesi oluşturmuştu. "Oy amcam, hadi gel ye. Sicacuk, buz gibu da ayran var yanuna. Lola bile aldum ha." Bu defa gözleri parlayan Zümrüt olmuştu. 2. bir çizgisi olan kola, Zümrüt için namı değer lola babasının elini bırakmasına sebep olmuştu bile. "Nerde lolam, hadi hemen yiyip babamın elini tutmalıyım." Elini bırakmamasının sebebi doktor ablasının, 'babanın elini tutarsan daha çabuk iyileşir küçük.' Demesinden kaynaklıydı. Eğer babası iyileşecekse asla o eli bırakmazdı Zümrüt. Zümrüt elindeki dönerden bir ısırık alırken kapı açıldı. Bugün hastanedeki 2. günleriydi. "Baba, Oktay amca iyi mi?" Ceylan ve Kuzeydi kapıdaki. "Ceylan abla, Kuzey abi!" Zümrüt bütün her şeyi unutarak elindeki döneri ve kolasını bıraktı. 2 senedir çok az gördüğü Ceylan ablasını görmek onu fazlasıyla sevindirmişti. Hele Kuzey abisini görmek, onu deliye döndürmüştü. İlk olarak Kuzey abisinin beline sarılmıştı. Ceylan ise babasının gözlerinden her şeyin yolunda olduğunu okuyabiliyordu. "Ballim, oh çok özlemişim ben bu kizu Ceylanım..." Kıkırdadı Zümrüt zira yaşanacak sahneyi biliyordu. Tam olarak beklediği şeyde oldu. Cihan amcası Kuzey abisinin ensesine yapıştırmıştı bile. "Baba, ne dedim? Seviyrım vermiysın okulu bitmeden? Napayım tutamıyrım içimde?" Zümrüt baba-oğul olduğunu kabul etmeyen ama yüz metre ileriden birbirlerine olan saygı ve sevgileri belli olan ikiliye sırtını döndü Ceylan ablasına sarıldı. "Ceylan ablam... Çok özledim, nolursun gitme. Sen yokken kimse beni sevmiyor..." Ceylan da küçük kız kardeşini bırakıp gitmek istemiyordu ama okulu İzmirdeydi. Hem ailesinden, hem sevdiğinden ayrı kalıyordu ama eline mesleğini aldığında çok mutlu olacaktı. "Son 2 sene. Sonra geleceğim, hem bence Hilal seni çok seviyor." Hilal Ceylanın küçük kardeşiydi 3 yaşlarında olan çocuktu. Serapın şu an hastanede olamamasının en büyük sebebiydi. Huysuz bir kızdı Hilal, Ceylan gibi sakin bir çocukluk geçirmiyordu. "Abla Hilal huysuz. Saklanbaç oynuyoruz, kör ebe oynuyalım diyor. Kararsız!" Haklıydı bu isyanında ikizler burcu bir çocuk olarak kesinlikle kararsızlıkta ilk 3e giriyordu Hilal. Zümrüt ve Ceylam biraz daha sarıldı. Hiç dinmeyecek olan özlemlerini dindirmeye çalıştılar ama Zümrüt gene babasının yanına döndü. "Ballim, hiçbir şey yememişsin? Oktay emmi uyanıp topuklarımızdan mı vursun?" Omuz silkti Kuzey abisine Zümrüt. Canının istemesi kaçmıştı. "Lolada mı içmeyeceğsin? İçersin bence abicim? Belki yanında küçük bir kekte yiyebiliriz ne dersin?" Tekrardan omuzlarını silkmete çare buldu Zümrüt. "İstemem, babamı isterim. Babam iyi olduğu zaman yemek yiyeceğim." Bu inatçı kız kesinlikle Oktay Yurtelin kızıydı. Askeriyede bile inatçılığının namı yürüyordu Zümrütün. Suratsız bir Komutan olan Oktayın yüzündeki gülümsemeye sebep olan tek kişiydi. Açık kapıdan onları yüzlerindeki ufak tebessüm ile izleyen Sönmez timi ise bu kızın Komutanlarının kızı olduğunu biliyordu.

...

2 hafta geçmişti. Bu sürenin 1 haftası göreve giden timi beklemekle geçmişti. Bu sırada Gizemin annesi Meliha teyze ile tanışmıştık. Tuğrul ise bana Vuralın davası ile ilgili bilgiler vermişti. Reyhan hanım ve Dilan dışarı çıkmıştı 3 gün önce. Onlar çıkmadan önce bu eve geldiğim ilk hafta Egemen ile beraber o eve gitmiş, ne ihtiyacımız varsa almıştım.

Egenin ve kendi kimliğimin olduğunu bildiğim o kasayı ilk defa kurcaladığımda Ecenin kimliğine de ulaşmıştım. Ondan kendim için hiçbir şey almadım. Yalnızca Ege için kıyafetler. Ve bana ait olan kurdeleli tokamı almıştım. Gizem Eceye giydirmem için Derinin kıyafetlerinden veriyordu ama ona da kıyafet almam gerektiğinin farkındaydım.