တစ်ကိုယ်​ကောင်းဆန်​သော ဗီဇ《 ဘာသာပြန် 》一念之私 The Selfish Gene

Chapter 28 [ Zawgyi ]

အပိုင္း(၂၈)
ဘယ္သူ႔ဆီကသနားတာကိုမွမလိုခ်င္ဘူး

✿

ေရခ်ိဳးဝတ္႐ုံကိုဝတ္ထားလ်က္ အိပ္ခန္းထဲက ထြက္လာေတာ့ က်ီခ်န္ဖုန္းက သူ႔ကုတ္အက်ႌကို ခြၽတ္ထားၿပီး ေၾကာင္ေလးကို အစာေကြၽးဖို႔ သူ႔လက္​ေခါက္ေတြကို လွိမ့္​ေနတာကို ေတြ႕လိုက္ရ၏။​ ထို​ေၾကာင္ႏွစ္​ေကာင္ကို မနည္းအသက္ရွင္​ေအာင္ ႀကိဳးစားၿပီးစိတ္မပါတပါ​​ေကြၽး​ေနတဲ့ကြၽန္​ေတာ္နဲ႔စာရင္​ေတာ့ သူက “Golden Daddy” ဆုကို ရေလာက္ေအာင္ ကြၽမ္းက်င္လွသည္ပင္။

သူတို႔ကို အစာေကြၽးတာနဲ႔တင္မၿပီး​ေသးပဲ ေၾကာင္​ေလး​ေတြရဲ႕ေက်ာကို ဂ႐ုတစိုက္ ပြတ္သပ္​​ေပး​ေန​ေသးသည္။

ကြၽန္​ေတာ္လဲသူ႔ေဘးမွာသြားထိုင္လိုက္ၿပီး သူဘာလုပ္ေနတာလဲလို႔ ေမးၾကည့္လိုက္၏။

သူျပန္​ေျဖတာကေတာ့ ေၾကာင္​ေလးကို အစာ​ေက်​ေအာင္လုပ္​ေပးတာတဲ့​ေလ။

သူဘာေျပာေနလဲဆိုတာ ​ေသခ်ာနားမလည္​ေပမယ့္ ​ေအာ ဟုအသံ​ေပးကာ​နားလည္ဟန္ႏွင့္ေခါင္းကိုၿငိမ့္ျပလိုက္၏။

“အခုက က​ေလး​ေတြကေသးလြန္းတယ္~အဲ့​ေတာ့သူတို႔ကိုမၾကာခဏ အစာေကြၽး​ေပးဖို႔လိုတယ္၊ နည္းနည္းႀကီးလာတာနဲ႔အမွ် အခုလို ႏွစ္နာရီျခားတစ္ခါ​ေလာက္ထိေကြၽးစရာ မလို​ေတာ့ပါဘူး။ "

က်ီခ်န္ဖုန္းဒီရက္ပိုင္းအတြင္း စိတ္ပင္ပန္းကိုယ္ပင္ပန္းျဖစ္ခဲ့ဟန္ရ၏။သူ႔မ်က္လုံးမ်ားမွာနီရဲေနကာ ​ေသြး​ေၾကာမ်ား​ပင္ေပါက္ထြက္မတတ္ျဖစ္ေနပုံရၿပီး သူ႔ခႏၶာကိုယ္ေပၚရွိ ေဆးလိပ္နံ႔သည္လည္း အလြန္ျပင္းထန္သျဖင့္ သူ႔အ႐ိုးမ်ားထဲသို႔ ေရာေထြး​ေနသည့္အလား။

သူ၏ျငင္သာ​ေလ့ရွိ​ေသာ အသံ​သည္လည္း ​ေျခာက္​ေသြ႕​ေနကာပင္ပန္း​ေနမွန္းသိသာ​ေန၏။

“ဘာျဖစ္လို႔လဲ?” ေၾကာင္ေလးရဲ႕ ေနာက္ေက်ာကို ညင္သာစြာပြတ္သပ္​ေပးရင္း ေခါင္းကိုကြၽန္​ေတာ့္ဘက္သို႔လွည့္ၾကည့္လာ၏။

သူ႔ေဘးနားမွာတိတ္ဆိတ္စြာထိုင္​ေနရင္း စိုက္ပဲၾကည့္​ေနမိ​ေတာ့ နည္းနည္းေတာ့ထူးဆန္းတယ္လို႔ ခံစားရလို႔လားမသိ ​ေမးခြန္းထုတ္လာ​ျခင္းပင္။