MAID AKO NG EX-BOYFRIEND KONG CASANOVA BOOK 1(Published Under PSICOM)

CHAPTER 53

ALLY'S P.O.V.

"Miss Ramirez." Kailangan mong pumunta sa Dean office mamayang 12:pm." Ani ng professor namin.

"Sige po, Salamat."

Napakunot-noo ako. Bakit kaya ako ipapatawag? Dahil ba absent ako?

Nandito ako sa canteen. Kumakain mag-isa absent kasi si Dianne, hindi ko rin. Nakita si Frits kaninang umaga nang pumasok ako.

"Look who's here guys, the stupid wore." Ani ng babaeng nakatayo sa tabi ko.

Huminto ako sa pagkain. "Anong problema niyo?"

"Ikaw ang problema namin. Malandi ka!" Ani Maddison. Hinila niya ang buhok ko, at ang tatlong kasama niya hinawakan ang kamay ko.

"Aray! Ano ba! Nasasaktan ako!"

"Dapat lang sa'yo 'yan! Malandi ka!" Pinagsasampal nila ako.

"Arayy! tama na, Please!" Pakiusap ko. wala na kasi akong magawa, pagtulungan ka ba naman ng apat. Natatakot akong kalabanin sila baka makick-out ako.

"Yan ang bagay sa'yo malandi ka!"

"Malandi!"

Binuhasan pa nila ako ng tubig. Habang nasa may lapag ako, pinagtatadyakan nila ako, umiyak na lang ako, ang ibang mga tao sa canteen imbes na tulungan ako. Natutuwa pa sila. tumatatawa pa sila.

"Tigilan niyo na yan!"

"Ayy!"

Binuhusan kasi ang apat na babae kasama si maddison ng lalaking dumating.

"How dare you, Teo!"

"Teo...salamat!"

Lumapit sa'kin si Teo at binuhat niya ako. "I'm warning you, Maddison! wag mong sasaktan si Allyson, pero ginawa mo!" Pasigaw ni Teo.

"Bakit mo ba siya kinakampihan! Isa ka ba sa nilalandi niya?!"

"Shut up!" sigaw ni Teo.

Natahimik si Maddison. "Hindi pa tayo tapos Maddison!" Tinitigan niya ng masama si Maddison at umalis na kami, dinala niya ako sa clinic ng school, doon ako inasikaso ng nurse. Hindi umalis si Teo hanggang sa maging okay ako.

"Salamat, Teo."

"Hmm... Wala iyon! Bakit hindi mo sila nilabanan? Kayang-kaya mo naman sila."

Mapait akong ngumiti sa kanya.
"Kaya ko naman sila. Kaya lang natatakot akong makick-out walang magulang na sasalo sa mga pagkakamali ko, ayokong makick-out. Kailangan kong makapagtapos ng pag-aaral." hindi ko na namalayan ang pag-agos ng luha ko.

"Oh, heto panyo. Punasan mo ang luha mo." Ngumiti pa siya sa'kin.

Inabot niya sa'kin ang pamilyar na panyo, tiningnan ko siya. Ngumiti siya sa'kin "Natatandaan mo ba ang panyo na 'yan?"

Tumango ako, "Siyempre panyo ko'yan eh, may nakaburda pa diyang Ally di ba?"

"Hindi ko 'yan inaalis sa'kin tuwing aalis ako ng bahay lagi kong dala-dala. to kasi ang lucky charm ko."

Napangiti ako. "Lucky charm talaga! Pero thank you, at iningatan mo pa 'yan. Thank you sa pagtulong mo sa'kin kanina. Teo."

Ngumiti siya sa'kin at itinulak niya ang noo ko gamit ang dalawang daliri niya. "Wala iyon, you're the reason why i'm still alive, thank you."

Napangiti ako ng maalala ko ang nakaraan..

"Yayaaa!!" Sigaw ko.
Nagmamadaling tumakbo ang katulong namin.