Vazgeç Kalbim

Özel Bölüm - (Akad)Geçmiş ve Gelecek

Selam :) Söz verdiğim gibi Akad'ı merak edenlere özel bölüm. Umarım beğenerek okursunuz. Artık Vazgeç Kalbim için tam olarak  mutlu sonla bitti diyebiliriz :) Yorumlarınızı merakla bekliyorum teşekkürler ve iyi okumalar :)

♥ ♥ ♥

Uçsuz bucaksız bir acı sarmıştı benliğimi. Sonsuza dek sürecek...

                                                                                                   ♥ ♥ ♥

Yalnızlık öğrenilmiyordu sadece yaşanıyordu bunu çok iyi öğrenmişti genç adam.  Uzun süre bir hiçliğin içinde yaşamıştı ama hala nereye ait olduğunu bulamamıştı. Yıllarca bir bedevi gibi gezmiş. Uzun süre olduğu yerde duramamıştı. Nereye giderse gitsin yaşattıkları peşini bırakmamıştı. Hangi şehirde olursa olsun bir başınaydı. Yitip giden hayatını her geçen saniye büyük bir umutsuzlukla izlemişti. Takati kalmamıştı. Sadece bekliyordu. Neyi beklediğini bilmeden.  Hayat yaşattıklarının öcünü almıştı sanki. Sadece bir kez mutlu olma şansı yakalamıştı. Her şeye rağmen kalbini birini açmak istemişti. İki yıl önce kaldığı kasaba da tanıştığı Doktor Sümeyye den etkilemişti. Bir anda gece karası hayatına küçücük bir ışık olmuştu.  Sonradan aileleri hakkında konuştuklarında öğrenmişti Bulut'un kuzeni olduğunu o zaman bir kez daha yıkılmıştı. Hayat ona mutlu olma şansı bile vermiyordu böyle düşünmüştü. Sümeyye ile olamazdı bunu genç kızın gülen gözlerine baktığına anlamıştı. Öğrendiği günün gecesinde sessizce bulunduğu kasabayı terk etmişti. Çünkü korkmuştu. Onun da hayatını karartmak istememişti. Ve Yaren'in hayatından tamamen çıkacağına dair söz vermişti. Bu söz ona neye mal olursa olsun tutacaktı ve tutmuştu. Ama artık geri dönmeliydi.

Geri dönmesini gerektiğini biliyordu ama korkuyordu. Kız kardeşini, canının yarısını özlemişti. Kardeşi de onu özlemişti, nadir konuştukları anda geri dönmesi için yalvarıyordu. Ama genç adam o anlarda söylenecek tek kelime bulamamıştı. 

Yıllar sonra ilk defa bugün geri dönmek için kendini ikna etmişti. İç sesi tersini söylese de gelişi kimseyi mutsuz etmemeliydi.  Uçaktan indiği gibi hızlı adımlarla çıkışa doğru yürüyordu. Sanki hızlı yürümezse verdiği karardan pişman olacaktı ve aynı uçakla geri dönmek isteyeceğinden korkuyordu. Dış hatların çıkışında onu bekleyen kardeşini gördüğünde olduğu yerde kalmıştı. Kardeşini ne kadar çok özlediğini o an daha iyi anlamıştı. Ela'da abisini görür görmez koşarak yanına gitmiş ve bir saniye bile beklemeden sımsıkı sarılmıştı. Genç adamda kardeşine sımsıkı sarılmıştı. İki kardeşte yılların özleminin geçmeyeceğini bile bile hiç kopmayacak gibi sarılmıştı. Yanlarından gelip geçen kimseyi fark etmeden öylece kalmışlardı. Ta ki Yavuz'un Ela'nın koluna dokunması ile genç adam kendinden uzaklaşan kardeşine bakmış ve Yavuz'u görüştü. Ve Yavuz'un yanında duran küçük erkek çocuğu dikkatini çekmişti. Bu yeğeni Yiğitti. Küçük çocuk çekingen bakışlarla kendisini izliyordu. Ela abisinden ayrılır ayrılmaz yüzünü ıslatmış gözyaşlarını silmiş ve abisine gülümseyerek kocası Yavuz'un yanına gitmişti. 

Yavuz her şeye rağmen karısının abisini karşılamaya gelmişti. Yaşananların üzerinden uzun zaman geçmişti. Artık bambaşka şeyler yaşanmış ve Yaren çok mutluydu. Yıllardır karısından dinlemişti Akad'ın yaşadıklarını. O yüzden Akad'ı sadece karısının abisi olarak görmeye çalışmıştı. Ve karısı abisini çok özlemişti. Biliyordu yıllardır karısının çektiği acıları. Her gece gözyaşlarının aktığını. O yüzden Akad'ı kabullenmişti. Karısı mutlu olsun istiyordu. 

"Hoş geldin Akad." diyerek ilk selamı Yavuz vermişti.

Akad karşısında her şeye rağmen onu karşılamaya gelen, karısını kırmayan adama bakmış ve taktir etmişti.