"... Παλεύω για την αγάπη μας... παλεύω για σένα... παλεύω για μένα... μη με εγκαταλήψεις...μην τα παρατήσεις τώρα..."
Ξύπνησε λίγο πριν ξημερώσει. Άνοιξε αργά τα μάτια της και της πήρε λίγα λεπτά μέχρι να συνειδητοποιήσει που βρισκόταν. Σηκώθηκε βιαστικά, πλησίασε την πόρτα της και αφουγκράστηκε την ησυχία του σπιτιού. Άνοιξε προσεκτικά, ακροπατώντας πέρασε έξω από την πόρτα του Ερμή και κατέβηκε αργά τις σκάλες. Γρήγορα βρέθηκε στο σαλόνι και άφησε την ανάσα της να βγει Τα μάτια γρήγορα συνήθισαν στο αχνό φως και τα άφησε να πλανηθούν στον χώρο. Ήθελε τον χρόνο της... χωρίς το βλέμμα του Ερμή καρφωμένο πάνω της, χωρίς να παρακολουθεί την κάθε της κίνηση, χωρίς να βλέπει την αγωνία ζωγραφισμένη στο βλέμμα του... Ήθελε να δει κάθε λεπτομέρεια του σπιτιού μόνη της, να αγγίξει κάθε γωνιά του... να μυρίσει... να θυμηθεί. Να προσπαθήσει να φέρει ότι έλειπε πίσω στο μυαλό της... να βρει τον χαμένο της εαυτό... να βρει και πάλι την Φωτεινή που ήταν παντρεμένη με τον Ερμή, που ζούσε σε αυτό το σπίτι μαζί του τα τελευταία δύο χρόνια.
"Νωρίς ξύπνησες" άκουσε την βραχνή φωνή του και τινάχτηκε από τον φόβο. Γύρισε απότομα και τον είδε ξαπλωμένο, και τυλιγμένο με μια λεπτή κουβέρτα στον καναπέ. "Δεν ήθελα να σε τρομάξω..." της είπε ήρεμα κοιτώντας την στα μάτια. "Δεν πειράζει..." είπε κοφτά και έριξε μια ματιά στο άδειο ποτήρι δίπλα του. "Σε σήκωσα από το κρεβάτι σου..." συνέχισε μα την διέκοψε απότομα "είναι και δικό σου κρεβάτι μωρό μου..." πρόσθεσε καθώς ανασηκωνόταν. Του έγνεψε αμήχανα και κατευθύνθηκε στην κουζίνα για να φτιάξει καφέ. Στάθηκε μπροστά στον πάγκο για λίγα λεπτά ακίνητη, μην ξέροντας τι να κάνει. Είχε αρχίσει να εκνευρίζεται, όταν άκουσε πίσω της την βαθιά φωνή του, "κάθε πρωί πίνουμε μαζί καφέ, η καφετιέρα είναι στα δεξιά σου, ο καφές και η ζάχαρη στο ντουλάπι ακριβώς από πάνω σου, οι κούπες μπροστά σου. Εσύ τον πίνεις γλυκό, με δύο κουταλιές ζάχαρη, εγώ σκέτο". Δεν γύρισε να τον κοιτάξει, έγνεψε καταφατικά και άρχισε να φτιάχνει τον καφέ με μάτια γεμάτα δάκρυα που γυάλιζαν στις άκρες τους.
"Έτοιμος" είπε λίγα λεπτά μετά και γύρισε κρατώντας τις δυο κούπες. "Ντύσου!" του φώναξε δυνατά κλείνοντας τα μάτια της, στην θέα του ημίγυμνου Ερμή. Εκείνος γέλασε απαλά και πήρε τις κούπες με τον αχνιστό καφέ από τα χέρια της. "Με έχεις δει και πιο γυμνό Φωτεινή... πολλές φορές" της είπε με ένα αχνό χαμόγελο και εκείνη άνοιξε δειλά τα μάτια της. "Ναι.." είπε διστακτικά "το φαντάζομαι... αλλά...", "εάν σε κάνει να νιώθεις καλύτερα θα βάλω το παντελόνι μου" της είπε και άρπαξε το τζιν του πάνω από τον καναπέ.
