"...Πονώ γιατί πέρασε μέσα απ' την καρδιά μου ένα μεγάλο αγκάθι σπρωγμένο με τόση άνεση από δάχτυλα που αγάπησα δίχως ελπίδα, δίχως σύνεση, και τώρα πια δεν έχω λόγια να σκεπάσωτούτη την πληγή φωνές για την κρύψω..." Β. Λ.
Το κινητό ήταν αφημένο πάνω στο τραπέζι, και ο Ερμής έφερνε βόλτες γύρω του κοιτώντας το ενοχλημένος που έμενε σιωπηλό. Η αγωνία τον έτρωγε που είχαν περάσει τόσες ώρες χωρίς να έχει νέα της Φωτεινής. Δεν ήθελε να της τηλεφωνήσει εκείνος πρώτος, για να μην την ενοχλήσει, μα ο εκνευρισμός του σχεδόν τον έπνιγε καθώς ήξερε ότι η γυναίκα του βρισκόταν στο σπίτι των γονιών της. Ένα άσχημο προαίσθημα τον κατέκλυσε ξαφνικά, κι ένιωσε τα γόνατά του να κόβονται. Με δυο δρασκελιές βρέθηκε δίπλα στο τραπέζι αρπάζοντας το τηλέφωνο. Την στιγμή που πληκτρολογούσε τον αριθμό της Φωτεινής το κουδούνι της πόρτας του χτύπησε, και ο Ερμής ανάσανε με ανακούφιση. "Επιτέλους γαμώτο!" μουρμούρισε κι έτρεξε να ανοίξει στην γυναίκα του.
Το αχνό του χαμόγελο μετατράπηκε σε απογοήτευση όταν μπροστά του αντίκρισε την Βασιλική με τον Χάρη. "Τι έγινε ρε Ερμή;" τον ρώτησε ο αδερφός του καθώς έμπαιναν στο σαλόνι. "Σκατά" είπε μορφάζοντας, "η Φωτεινή δεν γύρισε ακόμα" είπε κι έβγαλε πάλι το κινητό από την τσέπη του κοιτάζοντάς το. Το βλέμμα του Χάρη έψαξε της Βασιλικής. "Γιατί ανησυχείς; Πέρασαν δύσκολη μέρα σήμερα. Θα είναι με τους δικούς της" προσπάθησε να τον ηρεμήσει η νύφη του, μα το ύφος τους έδειχνε άλλα. Ο Ερμής κούνησε αρνητικά το κεφάλι "ένα τηλέφωνο θα με έπαιρνε... γαμώτο... δεν γουστάρω να βρίσκεται εκεί μόνη μαζί τους... δεν θέλω!" είπε με έμφαση καθώς τα δάχτυλά του πληκτρολογούσαν με ταχύτητα τον αριθμό της Φωτεινής.
Το τηλέφωνο έμεινε σιωπηλό κι εκείνος πάτησε το πλήκτρο τερματισμού με τον εκνευρισμό του να γίνεται πλέον ολοφάνερος. "Ηρέμησε ρε Ερμή... " τον συμβούλευσε ο αδερφός του, μα ήδη ήξερε πως τα λόγια του πήγαιναν χαμένα. Τα μάτια του είχαν σκοτεινιάσει και μια μάχη με νικητή τον πανικό είχε ξεκινήσει. "Δεν μ' αρέσει που δεν απαντάει" τον άκουσαν να λέει, την στιγμή που για τέταρτη φορά πατούσε το πλήκτρο κλήσης. "Γαμώτο!" φώναξε χάνοντας την ψυχραιμία του, κι άρχισε να βηματίζει νευρικά στο δωμάτιο. "Πάρε σπίτι της Ερμή, ίσως να μην ακούει το τηλέφωνό της" τον προέτρεψε η Βασιλική, και αμέσως τράβηξε την προσοχή του.
Στο τρίτο χτύπημα απάντησε η Ερμιόνη. Κάτι δεν του άρεσε στην φωνή της, κάτι δεν του πήγαινε σωστά. "Που είναι η Φωτεινή;" ρώτησε ξερά ο Ερμής, και για μια στιγμή άκουγε μόνο την βαριά ανάσα της πεθεράς του στο τηλέφωνο. "Δως μου την Φωτεινή να της μιλήσω!" ζήτησε πιο έντονα, μα αμέσως κατάλαβε ότι το τηλέφωνο άλλαξε χέρι. "Φωτεινή! Φωτεινή!" φώναξε και πάλι, μα η παγερή φωνή του Ζαχαρία έφτασε με μιας στα αυτιά του. "Δεν είναι εδώ η Φωτεινή, και καλά θα κάνεις να την αφήσεις ήσυχη! Αρκετά έχει υποφέρει εξαιτίας σου!" ούρλιαξε ο πεθερός του και εκείνη την στιγμή ο Ερμής ένιωσε ότι έχασε τον κόσμο κάτω από τα πόδια του. "Τι στο διάβολο κάνατε Ζαχαρία;! Που είναι η γυναίκα μου;" ρώτησε σχεδόν ψιθυριστά με τον τρόμο να του κλείνει τον λαιμό. Η Βασιλική είχε ζαρώσει στην αγκαλιά του Χάρη, ο οποίος έφερε το χέρι του πάνω στην εγκυμοσύνη της προστατευτικά. "Σε προειδοποιώ να την αφήσεις ήσυχη, δεν θέλω να την πλησιάσεις ξανά, έμαθε τα πάντα, έμαθε πόσο κάθαρμα είσαι, πόσο σκάρτος είσαι Θεολόγου, μείνε μακριά της!" η φωνή του απειλητική, ακούστηκε αφύσικα δυνατή στα αυτιά του Ερμή λίγο πριν ακούσει το σήμα του τερματισμού της κλήσης.
Δεν πέρασε ούτε δευτερόλεπτο από εκείνη τη στιγμή και το τηλέφωνο που κρατούσε εκσφενδονίστηκε στον απέναντι τοίχο, σπάζοντας σε χίλια κομμάτια. "Τα καθίκια!" ούρλιαξε ο Ερμής, πετώντας και σπάζοντας ότι έβρισκε μπροστά του. "Σταμάτα γαμώτο ρε Ερμή! Ηρέμησε!" ο αδερφός του μάταια προσπαθούσε να τον συγκρατήσει, αφού βρισκόταν εκτός εαυτού. "Μας κατέστρεψαν! Για άλλη μια φορά μας κατέστρεψαν! Θα τους σκοτώσω! Θα τους σκοτώσω!" η φωνή του αντηχούσε σε όλο το σπίτι, και τα χέρια του κατέστρεφαν ότι βρισκόταν μπροστά του. "Με τα ίδια μου τα χέρια θα τους σκοτώσω, και αυτόν και την πουτάνα την γυναίκα του! Και τους δύο!" ούρλιαξε και πάλι, και αρπάζοντας τα κλειδιά του αυτοκινήτου κίνησε προς την πόρτα. "Σταμάτα γαμώτο! Έχεις τρελαθεί;! Θα κάνεις καμιά βλακεία!" τον εμπόδισε ο Χάρης να βγει και τον έσπρωξε με το ζόρι και πάλι προς το σαλόνι. Τα μάτια του Ερμή ήταν υγρά, έτοιμα τα δάκρυα να δραπετεύσουν, και το πρόσωπό του ιδρωμένο από την ένταση και τον πανικό του.
"Φύγε Βασιλική! Φύγε μωρό μου! Δεν θέλω να αναστατώνεσαι" την έσπρωξε μπρος την πόρτα ο Χάρης σκουπίζοντάς της τα δάκρυα από τα μάγουλα. "Θα μείνω μαζί του, γύρνα σπίτι" πρόσθεσε σιγανά την φίλησε βιαστικά κι έκλεισε πίσω του την είσοδο. Γύρισε προς την πλευρά του αδερφού του μα δεν τον είδε πουθενά. "Ερμή!" τον φώναξε μα η φωνή του κόλλησε στον λαιμό, όταν άκουσε τα λάστιχα του αυτοκινήτου του, να στριγγλίζουν στην ησυχία της νύχτας. "Γαμώτο ρε Ερμή! Γαμώτο!" φώναξε θυμωμένος ο Χάρης και πετάχτηκε έξω από την πόρτα της κουζίνας. Το μόνο που πρόλαβε να δει ήταν τα φώτα του μεγάλου τζιπ του αδερφού του να χάνονται στο μαύρο της νύχτας.
