"... και διάλεγες πάντα το λάθος μικρή μου... διάλεγες τον δρόμο που πονά... που εγκλωβίζει την ψυχή και το μυαλό..."
"Δεν θέλω να ακούσω τίποτα Ερμή... όχι απόψε..." του είπε κουρασμένα κρατώντας το βλέμμα της χαμηλά. Ο θυμός του την φόβιζε, έκανε το αίμα να κυλά γρήγορα στις φλέβες της. "Κοίτα με!" είπε απότομα και οι ματιές τους έσμιξαν. Μαύρη λίμνη το σκοτάδι της νύχτας που είχε κρυφτεί στα μάτια τους. Ο πόνος και ο θυμός είχε φωλιάσει μέσα τους, "Θα με ακούσεις... και μετά κάνε ότι θες...".
Σηκώθηκε από την θέση του και στάθηκε όρθιος απέναντί της. Άφησε για λίγο το βλέμμα του να κοιτάει αφηρημένα κι έπειτα καρφώθηκε πάνω της αυστηρό.
"Με προσέγγισε ο πατέρας σου. Αρχικά για επαγγελματικούς λόγους. Το οινοποιείο του δεν πήγαινε καλά και ήρθε να μου ζητήσει βοήθεια" ξεκίνησε να της λέει και γέμισε ένα ποτήρι με σκέτο ουίσκι. Η πρώτη γουλιά τον έκαψε, μα ένιωσε να τον χαλαρώνει σχεδόν αμέσως. "Μου ζήτησε χρήματα με μορφή δανείου... αρνήθηκα..." είπε και η Φωτεινή κόλλησε το βλέμμα της πάνω του. Κατάπιε άλλη μια γουλιά και στάθηκε όρθιος ακουμπώντας στον πάγκο της κουζίνας πίσω του. "Αρνήθηκες;" ρώτησε τόσο σιγανά που ίσα ίσα έφτασε η φωνή της στα αυτιά του. "Ο πατέρας σου δεν ήταν εντάξει στις δουλείες του... ο Βόλος είναι μικρός, τέτοια νέα κυκλοφορούν αμέσως στον κύκλο μας..." Πήρε βαθιά ανάσα την στιγμή που την είδε να χλωμιάζει ανεπαίσθητα. "Ένα βράδυ ήρθε στο γραφείο μου, προσπάθησε και πάλι να με πιέσει να δεχτώ να τον βοηθήσω μα..." "γιατί δεν ήθελες να τον βοηθήσεις;" τον διέκοψε και κείνος βρήκε την ευκαιρία να αδειάσει το ποτήρι του με μιας. "Νόθευε το κρασί που εμφιάλωνε Φωτεινή... και γω με τέτοια καθάρματα ποτέ δεν είχα, ούτε ήθελα πάρε δώσε" τόνισε μια μία τις λέξεις που είπε. Η ανάσα της στάθηκε στο λαιμό, μα δεν είπε τίποτα. Τι θα μπορούσε να πει άλλωστε;
"Τότε... εκείνο το βράδυ μου πρότεινε... κάτι διαφορετικό... μια συμφωνία που όπως μου είπε δεν θα μπορούσα να την αρνηθώ...". Ο δισταγμός του ήταν εμφανής, μα δεν θα έκανε πίσω... όχι τώρα! Γέμισε το ποτήρι του και το άδειασε με μιας μέχρι την μέση. "Ερμή;" η φωνή της ακούστηκε στην ησυχία που τους είχε τυλίξει και τον τράβηξε από τις σκέψεις του. "Η συμφωνία ήσουν εσύ" είπε ξερά και απέφυγε το βλέμμα της. Με την άκρη του ματιού την είδε να σηκώνεται αργά από την καρέκλα της και με χέρι που έτρεμε γέμισε το ποτήρι της νερό. Έπειτα με αργές κινήσεις κάθισε και πάλι στην θέση της. "Ήθελε να σε προσφέρει σε μένα... να σε δώσει σε εμένα με αντάλλαγμα το πολυπόθητο δάνειό του" η φωνή του έσπασε, μα πάλι δεν σταμάτησε.
