"...κάποτε θα μας πνίξουν τόσα ανείπωτα λόγια..." Τ. Λειβαδίτης
"Πες τα Ζαχαρία! Πες της τα όλα! Για το πως την γνώρισε, πες της για το πως μας έπεισε το καθίκι να κάνουμε την συμφωνία μεταξύ μας, πες της ότι η ίδια ήταν μέρος της συμφωνίας, πες της οτι την θέλει πίσω μόνο και μόνο να μας εκδικηθεί, οτι θέλει να μας καταστρέψει εντελώς ο παλιάνθρωπος!" το παραλήρημα της Ερμιόνης δεν είχε σταματημό. Ο Ζαχαρίας ανίκανος να σταματήσει την κατηφόρα αρκέστηκε στο να γεμίσει το ποτήρι του με αλκοόλ και να το πιει μονορούφι.
"Τι λες; για ποια συμφωνία μιλάς;" κατάφερε να ψελλίσει η Φωτεινή και για μια στιγμή νόμισε ότι τα πόδια της δεν την κρατούσαν. Και οι δυο τους έμειναν σιωπηλοί. Λέξη δεν έβγαινε από το στόμα τους βλέποντας την ταραχή της Φωτεινής. Οι λέξεις που ειπώθηκαν δεν γύριζαν πίσω, μα κανείς τους δεν φαινόταν έτοιμος να τις αντιμετωπίσει. Τα μάτια της υγρά και σκοτεινά από την ένταση, το πρόσωπό της κόκκινο από την πίεση που ένιωθε μέσα της. "Ποια συμφωνία μιλάς μαμά; Θέλω απόψε να τα ξεκαθαρίσουμε όλα! Όλα!" φώναξε και πάλι, κι έδειχνε πιο αποφασισμένη από ποτέ.
Ο Ζαχαρίας με μιας σηκώθηκε όρθιος και τον ακολούθησε η Ερμιόνη. "Κάτσε κάτω!" πρόσταξε την γυναίκα του με άγρια ματιά, και εκείνη απλά τον υπάκουσε. "Τόσο καιρό την προστατεύαμε από το καθίκι, τώρα είναι καιρός να τα μάθει όλα" είπε απότομα και κοίταξε την κόρη του με βλέμμα που έκαιγε. "Για ποιο λόγο νομίζεις χάσαμε το εργοστάσιο; Εξαιτίας του! Ζητήσαμε βοήθεια με την μορφή δανείου κι εκείνος αντί να μας βοηθήσει ζήτησε και αντάλλαγμα.... Αντάλλαγμα!" φώναξε έξαλλος και οι φλέβες στο λαιμό του είχαν πεταχτεί. "Δεν ήθελε να μας βοηθήσει... ήμασταν άξιοι αντίπαλοι και μας φοβόταν... έκανε τα αδύνατα δυνατά να μας βγάλει εκτός αγοράς. Και τα κατάφερε το καθίκι! Τα κατάφερε!".
Δεν ήταν αυτός ο Ερμής που ήξερε η Φωτεινή. Ο καλός της Ερμής που πάντα βρισκόταν στο πλευρό της... μα πάλι... πόσο καλά τον ήξερε; Πόσο καιρό τον γνώριζε στην πραγματικότητα; Και για ποιο λόγο να της πουν ψέματα οι γονείς της;
"Το κάθαρμα μας άφηνε να βουλιάξουμε... μας ζητούσε αντάλλαγμα για χρήματα τα οποία θα του ξεπληρώναμε αμέσως μόλις η επιχείρησή μας σταθεροποιούσε τα κέρδη της". Άρπαξε το μπουκάλι με το αλκοόλ και η Φωτεινή παρατήρησε τα χέρια του πατέρα της να τρέμουν. "Τι αντάλλαγμα ήθελε;" τον ρώτησε σιγανά λες και φοβόταν την απάντηση... φοβόταν αυτό που θα άκουγε... "Την κόρη μου" είπε κοφτά μα σταθερά ο Ζαχαρίας και αμέσως ήπιε με μιας το περιεχόμενο του ποτηριού του.
