"...δεν μίλαγα... Μονάχα κοίταγα πίσω απο τον ώμο της, ένα κόσμο άδειο απο εσένα... " Τάσος Λειβαδείτης
"Καλώς τα παιδιά!" φώναξε χαρούμενη η κυρία Νανά μόλις άνοιξε την πόρτα στον Ερμή και στην νύφη της, μερικές μέρες μετά. "Έλα να σε φιλήσω! Μας έλειψες!" είπε στην Φωτεινή συγκινημένη, μα τα μάτια της κατηφόρισαν στο φούσκωμα της κοιλιάς της και το χέρι της έμεινε μετέωρο. "Ερμή..." κατάφερε να ψελλίσει με την απορία ζωγραφισμένη στα μάτια της. Το αχνό χαμόγελο και η λάμψη στα μάτια του γιου της, της έδωσαν το πράσινο φως κι έκλεισε την Φωτεινή στην αγκαλιά της. "Τι χαρά μου δίνεις παιδί μου! Τι χαρά!" η φωνή της γεμάτη συγκίνηση, τα μάτια της γεμάτα δάκρυα. Η Φωτεινή στεκόταν σφιγμένη, σαν να είχε υψώσει ένα τείχος μπροστά της, και δεχόταν συγκρατημένα την αγάπη της οικογένειας του άντρα της.
Τα μάτια του Ερμή την κοιτούσαν σαν γεράκι κατά την διάρκεια του δείπνου. Σπίθες έβγαζαν και συγκρατούσε τον θυμό του με ιδιαίτερη προσπάθεια. "Σύνελθε Φωτεινή... σύνελθε γιατί θα δεις έναν Ερμή που δεν θέλεις!" της ψιθύρισε την ώρα που όλοι φαινόταν απασχολημένοι με τον μωρό της Βασιλικής. Του αντιγύρισε το θυμωμένο βλέμμα και βιάστηκε να απομακρυνθεί από κοντά του, μα το χέρι του στο μπράτσο της, της έκοψε απότομα την φόρα. "Μην φέρεσαι σαν κακομαθημένο παιδί" πλησίασε το στόμα του στο αυτί της "ό,τι πρόβλημα έχεις, το έχεις μαζί μου... όχι με την οικογένειά μου... πάψε να συμπεριφέρεσαι έτσι...". Το χέρι του την άφησε απότομα και με μάγουλα κόκκινα από θυμό και ντροπή η Φωτεινή απομακρύνθηκε από κοντά του. Είχε δίκιο... είχε δίκιο... Όλο το βράδυ καθόταν σχεδόν μουτρωμένη, απαντώντας μονολεκτικά σε κάθε ερώτηση που της έκαναν. Δεν έφταιγαν οι γονείς του για τον δικό της θυμό, δεν έφταιγε κανείς για το παιχνίδι που της είχε στήσει ο Ερμής. Όλοι τους ήταν χαρούμενη για το μωρό που θα ερχόταν, κι εκείνη κατάφερνε με την συμπεριφορά της, να τους μαυρίσει την χαρά.
"Βασιλική" την πλησίασε διστακτικά την ώρα που τάιζε το νεογέννητο. "Δεν σου ευχήθηκα για τον μικρό σου... συγνώμη... δεν ήμουν καν εδώ στην γέννα, ειλικρινά λυπάμαι" κατάφερε και είπε μονομιάς, μα η Βασιλική την κοίταξε χαμογελώντας της γλυκά. "Το ξέρω Φωτεινή... μην σε ανησυχούν αυτά τα πράγματα... σημασία έχει οτι επέστρεψες... Προτεραιότητά σου είναι το δικό σου παιδί τώρα, και ο Ερμής" την συμβούλεψε και βόλεψε καλύτερα τον μικρό πάνω της. Την είδε που χαμήλωσε τα μάτια στην κοιλιά της, χαδεύοντας την απαλά. "Φωτεινή... ήταν ράκος... δεν θέλω να ανακατευτώ στα προσωπικά σας... μα σε παρακαλώ... μην το ξανακάνεις αυτό... Τρομάξαμε να τον συνεφέρουμε..." της είπε σιγανά και την κοίταξε στα μάτια. Η Φωτεινή χαμογέλασε πικρά "γι' αυτό ο άντρας σου με κοιτάει με μισό μάτι;". "Μην τον αδικείς... Ο αδερφός του είχε πιάσει πάτο κάποια στιγμή... Σ' αγαπάει... άκουσε τον!"
