"...η αγκαλιά σου... του κορμιού μου είχε ανέκαθεν το σχήμα...μόνον εγώ μέσα σ' αυτήν ιδανικά χωράω..." Ν. Σ.
Έκλεισαν πίσω τους την πόρτα και τα μάτια τους έλαμπαν μέσα στο απαλό σκοτάδι. Τα ρούχα τους νωπά από την υγρασία της θάλασσας, τα χέρια τους παγωμένα έψαχναν ζεστασιά. Ο Ερμής τράβηξε την Φωτεινή στην αγκαλιά του και την έσφιξε δυνατά. Οι παλάμες του της έτριψαν με δύναμη την πλάτη προσπαθώντας να την ζεστάνει, καθώς η ανάσα του την έκαιγε στο λαιμό. Η Φωτεινή σήκωσε το κεφάλι της και κοίταξε τον Ερμή στα μάτια. Η φλόγα που διέκρινε μέσα τους την τρόμαξε... την καθήλωσε... "Ερμή..." ψέλλισε διστακτικά και έβαλε τα χέρια της στο στήθος του. "Πρέπει να βγάλουμε τα ρούχα μας μωρό μου..." της είπε με την βαθιά φωνή του βγάζοντας το παλτό και το πουλόβερ του. Έμεινε ημίγυμνος μπροστά της... και αυτό που την σόκαρε τις προηγούμενες ημέρες, εκείνη τη στιγμή της άρεσε... το ζητούσε με τα μάτια της... με το κορμί της... "Βγάλτο ψυχή μου αυτό.." συνέχισε σιγανά τραβώντας το παλτό από πάνω της, βγάζοντάς της με μια κίνηση τη μάλλινη μπλούζα που φορούσε. Δεν του έφερε αντίσταση... μπροστά της είχε έναν άγνωστο άντρα... μα αυτό που της έκανε φαινόταν τόσο σωστό... τόσο γνώριμο...
Ο Ερμής χαμήλωσε το κεφάλι και έφερε τα χείλη του στον ώμο της. Άφησε λίγα φιλιά εκεί, κι έπειτα κινήθηκε στον λαιμό της. Ένας σιγανός λυγμός που ξέφυγε από μέσα της πρόδωσε την ευχαρίστηση που ένιωθε. "Μωρό μου..." μουρμούρισε ο Ερμής και την κοίταξε βαθιά στα μάτια "μου έλειψες όσο δεν φαντάζεσαι..." σχολίασε σιγανά "το δέρμα σου... η μυρωδιά σου... το άγγιγμά σου...". Τα χείλη του έψαξαν τα δικά της και η Φωτεινή δέχτηκε το το φιλί του, ενώ τα χέρια της εξερευνούσαν το δικό του κορμί. Με μια κίνηση την ανασήκωσε και εκείνη τύλιξε τα πόδια της στην μέση του "Ερμή..." προσπάθησε να μιλήσει ανάμεσα στους αναστεναγμούς τους μα η απόλαυση δεν την άφηνε να σκεφτεί καθαρά, δεν την άφηνε να μιλήσει. Το σώμα αυτό το γνώριζε... της ήταν γνώριμο... η γεύση του... η υφή του... το ήξερε... το ήξερε! Ο Ερμής άρχισε να ανεβαίνει αργά τα σκαλοπάτια που θα τους οδηγούσαν στο υπνοδωμάτιο μα πριν προλάβει να κάνει λίγα βήματα, το κουδούνι της πόρτας τους ξάφνιασε και τους δύο. "Τι στο διάβολο...τέτοια ώρα..." μουρμούρισε ο Ερμής κρατώντας ακόμα πάνω του την Φωτεινή. "Άσε με κάτω" του είπε σιγανά προσπαθώντας να ελευθερωθεί από το κράτημά του. "Ας μην ανοίξουμε..." της είπε συνωμοτικά ενώ το κορμί του πρόδιδε ακόμα την έξαψή του. Τα χτυπήματα έγιναν πιο έντονα και η Φωτεινή αναπήδησε προσπαθώντας να βάλει την μπλούζα της "ήταν λάθος..." ψέλλισε μπερδεμένη... ταραγμένη... αποφεύγοντας την ματιά του Ερμή. "Τι είπες; ήταν λάθος;" την ρώτησε αναστατωμένος. "Ποιο ήταν λάθος γαμώτο Φωτεινή; Ποιο; Το ότι θέλω την γυναίκα μου; Ότι με θέλει και εκείνη;" φώναξε ο Ερμής εκνευρισμένος από την τροπή που έπαιρνε το βράδυ τους. "Φωτεινή! Ερμή ανοίξτε!" άκουσαν και οι δύο μια γνώριμη φωνή από έξω. "Ο παππούς μου!" είπε δυνατά και κατευθύνθηκε προς την πόρτα βιαστικά. Ο Ερμής πίσω της έβριζε σιωπηλά από μέσα του "δεν τελειώσαμε την κουβέντα μας Φωτεινή..." την προειδοποίησε και ανέβηκε με μεγάλα βήματα στον επάνω όροφο.
