/34/TUTKUN/
30 EYLÜL 🍂🍂
' Onu gördüğümde hissedeceğime ihtimal dahi vermediğim şeyler hissettim anne... Diğer yarım gibi hissettim elimi tutuşunda. Kaybettiğim bir şeyi bulmuş gibi sevindim, gözleri gözlerime dediğinde... Kalbinde var mıyım bilmiyorum... Ama o kalbimin her zerresinde var... Benden el çeken umudumda ve hayallerimde hüküm sürüyor artık. Bir ağrılarım uyutmuyor beni birde yanımda bir sandalye üzerinde uyuyuşu... Uyusun istiyorum, onu doyasıya seyretmek böyle daha güzel oluyor. Ve ilk kez yaşadığıma şükrediyorum anne... O var diye... Bir zamanlar zalimliğinden kaçtığım, öfkesinden korktuğum adama sığındım. Bu ne kadar doğru bilmiyorum ama kalbim bunu sorun etmeyecek kadar tutkun ona...'
Göğsündeki yaranın acısıyla yarışan kalbinin üzerine elini koyarak annesini düşünen ve hissettiklerini içinden dile getiren Esila, tüm gece izlediği adamın uyanmasıyla gülümsedi. Daha önce hastanedeyken onu gördüğüne hiç mi hiç sevinmeyen genç kadın şimdi varlığı ile mutlu oluyordu. Hissettiklerinin yaptırdığına şaşırmayı bırakıp, gülümsemeye devam ederek " Günaydın..." dedi. Kalbi ise o sırada ' İyi ki yanımdasın...' diyordu.
" Günaydın."
Uykunun terk etmek istemediği gözlerini sağ eliyle ovalayan Erkam, başını sağa sola hareket ettirerek toparlanmaya çalıştı. Karısının aksine yüzü asıktı ve buna sebep olan baş ağrısını gülümsediğini görünce yok saymayı denedi.
" İyi misin? Ağrın var mı?"
" Biraz. Peki ya sen Erkam?"
" İyiyim..."
" Bana neden tam aksiymiş gibi geliyor."
" Bilmiyorum..." diyerek gülümsemeye çalışan Erkam, Esila'nın " Dün nereye gittin?" diye sormasıyla bakışlarını kaçırdı. Yalan söylemek istemiyordu ama söylemek zorundaydı ve bunu gözlerine bakarak yapamazdı.
" Mağazaya gitmem gerekti."
" Neden? Beni yaralayan adam mağazada mıydı?"
Polislere verdiği ifadeden sonra ortadan kaybolan kocasının kendisini yaralayan adamı aramak için gittiğini Berfu dan öğrenmişti Esila ve bulduğunda onu öldürmesinden çok bir zarar görecek olmasından korkuyordu. Erkam'ın böyle bir şey yapacağını kendisi gibi Berzan'ın da çok iyi bildiğini, bunun için pusuda beklediğini düşünüyordu genç kadın ve yanılmıyordu.
" Esila..."
" Ne Esila? Yalan söylüyorsun Erkam! Hem polisler arıyorken sen niye peşine düşüyorsun?"
" Ne yapmamı bekliyorsun Esila? O adam dışarıda bir yerdeyken burada bir şey yokmuş gibi oturamam ben!"
" İyi! Kalk git o zaman! Berzan'ın olmasını dört gözle beklediği şeyi yap!"
Yüzünde gülümsemeden eser kalmayan Esila, ağrılarını umursamayıp bağırarak konuşmaya devam ettiğinde odaya Kenan ve teyzesi girdi. Hemen arkalarından gelen Civan ise odaya girmekten son anda vazgeçip kapının önünde durdu.
" Sabah sabah ne oluyor size? Derdiniz ne?"
" Bir şey yok abi!" diyerek ayağa kalkan Erkam, karısının " Var Kenan abi!" demesiyle susmasını isteyerek yüzüne baktı ama bir faydası olmadı.
" Erkam o adamın peşine düşüp, Berzan için açık hedef haline geliyor. Aramasın onu abi! Başına bir şey gelecek!"
" Gelmez!"
