/96/ KALBİM SENDEN ALACAKLI /
7 ŞUBAT 🍂🍂
' Şahit kıl şimdi gökyüzünü ve yeryüzünü. Toprağa düşen her yağmur damlasında bul sevdamın kokusunu. Gözbebeklerine topladığın yıldızlarla bak bana bir ömür boyu. Gerekirse al nefesimi, yeter ki söndürme gülüşünü. Yüreğimde yaktığın ateş bundan gayrı acıtmaz canımı. Seve seve yanarım, baş göz üstüne derdin, sızın.'
"Sen gelmeyecek misin?"
Emniyet kemerini çıkarırken baktığı Erkam'ın sorusuna karşılık başını olumsuz anlamda sallmasıyla yüzünü asamamak için zor tuttu kendisini. Ona asık suratla veda etmek istemediğinden gülümsemesini bozmadı ancak ayrılacakları için kalbi göğüs kafesini zorlayarak tepkisini göstermeye başlamıştı. Bugünü böyle bitirmek içinden gelmiyordu ama bir yanı istememesini anlayışla karşılamak zorunda olduğunu dile getiriyordu.
" Davetsiz gelmek içime sinmez. "
İki tarafı da bir şeylere mecbur bırakmamak için ısrar etmeyen Esila " Anlıyorum." deyip arka koltukta olan çantasına uzandı. Gönlü başka dili başka şeyler söylerken ona veda edecek olmanın burukluğu ile aldığı çantasını koluna taktı.
" Yarın gelecek misin?"
" Kahvaltıyı benim istediğim yerde yapacaksak gelirim."
" Sen hâlâ orda mısın Erkam?"
"Evet. Çünkü doymadığını düşünüyorum." derken kemerini çıkaran Erkam, bu düşüncesini kafasından atamadığı için öğlen yemeğinde araya hatır gönül koyarak sipariş verdiği her şeyi yemesini sağlamıştı. Ne zamanki Esila elini karnının üzerine koyarak ' Gerçekten yeter, patlayacağım.' demişti, o zaman daha fazlası için ısrar etmekten vazgeçmişti.
"Ne dersem diyeyim değişmeyecek düşüncen-"
" Aynen öyle." dediği sırada kapıyı açmak üzere olan şiirinin kolunu tutan Erkam, bir şey olduğunu düşünerek kendisine dönmesiyle bedenini ona doğru eğdi. Eve girene kadar onu bekleyecek ve sarılarak veda edecekti fakat pencereden bakanlar olabileceği için tenine temas etmek için kıvranan dudaklarının isteğini burada gerçekleştirecekti.
Ne diyeceğini merak ederek baktığı Erkam'ın elini uzatarak kaşlarına kadar çektiği beresini biraz yukarı kaldırıp, alnına dudaklarını bastırmasıyla gözlerini kapattı Esila. Sabah heyecanına kapılarak ne beresini ne de atkısını almak aklına gelmemişti. Fakat öğlen yemeği yemeden önce girdikleri mağazadan kendisine kırmızı renkli bere ve atkı almasını beklemiyordu. İhtiyacı olmadığını söylemesine rağmen Erkam kırmızının yanında ona yakışacağını düşünerek mor ve yeşil renkli atkı ve berelerden de almıştı. Tabi onları yine unutursa diye vermemiş, bagajda bulunan bavuluna koymuştu.
Tenine temas etmeye doymayan dudaklarını çekerek alnını alnına yasladığı şiirinin yanağında baş parmağını gezdirerek kapattığı gözlerini açmasını bekleyen Erkam, bir yandan da sabrını kontrol altında tutmaya çalışıyordu çünkü ondan ayrı tek bir dakika bile geçirmek istemiyordu. Emir Bey ile konuşana kadar dayanması, sabretmesi gerekiyordu ancak nasıl dayanacağını bilmiyordu.
" Böyle yaparsan gidemem ki."
Yüzüne değen nefes ve dudaklarına belli belirsiz temas eden dudaklar yüzünden içinden sabır çekmek zorunda kalan Erkam, geri çekilmezse dayanamayacağını bildiğinden " Asıl sen böyle yaparsan seni bırakamam." diyerek geri çekildi. Az önceki temasın bedeninde bıraktığı titremelere neden olan dudaklara gözleri kaydığında iç çekerek başını sağa sola salladı.
