The Survivor // ON HOLD //

Hoofdstuk 1

POV Abby (spreek uit als "Ebbie")
Geeuwend rekte ik me uit. Ik keek omhoog, naar de zon. 10 uur, dan heb ik lekker uitgeslapen. Mooi, dat betekent dat ik weer lekker fit ben. Ik stond op, en liep de grot uit waar ik mijn nacht had doorgebracht. Ik liep naar het beekje dat er langs stroomde en gooide wat water in mijn gezicht. Daarna waste ik mezelf. Lekker verfrissend. Ik liep naar de bramenstruik die links van de grot groeide en zag dat er een paar rijp waren. Ik plukte er een paar en at deze op. Ik ging lekker in het zonnetje zitten, en ik glimlachte. 'Gefeliciteerd met je zeventiende verjaardag, Abby' zei ik. Vandaag werd ik zeventien. De leeftijd waarop je je mate kon vinden. Niet dat ik die zou vinden hoor. En als ik hem vind zal hij me waarschijnlijk toch afwijzen. Een Rouge als mate, dat kan niet, laat staan een van de beruchtste Rouge's! Tenzij je allebei Rouge bent, kan je geen Rouge als mate hebben. Dus ik hoop gewoon dat ik hem niet vind, dat zal me een hoop gedoe besparen. Plots hoorde ik een takje kraken, en ik vloog overeind. Er verscheen een Rouge, en ik ging al bijna in de aanvalshouding staan, maar toen herkende ik hem. Ik ontspande me weer. 'Hey Zack. Er liggen kleren in de grot' zei ik. Zack knikte en liep naar de grot toe. Even later kwam hij weer terug naar mij gelopen, als mens. 'Kom je me feliciteren?' 'Feliciteren? Ben je jarig dan?' 'Ja, ik ben vandaag zeventien geworden' 'oh, sorry, gefeliciteerd'. Ik grinnikte 'heb je eten bij je?' 'Ja, twee kippenpoten'. Hij haalde ze uit een zak tevoorschijn. Ik griste er een uit zijn hand en begon hem meteen te eten. 'Er heeft er een honger' zei hij grinnikend. 'Ja, wat dacht je dan. Ik heb twee dagen op bramen en bessen geleefd!' 'Dat is niet zo verschrikkelijk, toch?'. Ik wierp hem een woeste blik toe, en hij haalde zijn schouders op en begon ook aan zijn kippenpoot. 'Waar heb je ze vandaan?' 'De poelier aan de rand van Shellytown'. 'Die hebben de beste kip. Wees eerlijk: betaald of gestolen?' 'Gestolen natuurlijk, ik heb geen geld'. Ik grinnikte 'je begint het al te leren'. Zack is mijn enige echte vriend. Hij is verstoten door zijn roedel nadat hij in een trainingsgevecht "per ongeluk" een wolf  het ziekenhuis in sloeg, bijna letterlijk. Hij vertelde me dat die gast hem altijd treiterde, en dat dit zijn verdiende loon was, alleen was Zack daardoor wel Rouge geworden. Hij begint het Rouge zijn te leren. Ik heb hem geleerd hoe je een Rouge moet zijn, want tja, wie beter dan "The Survivor" kan je het Rouge zijn leren? Precies, niemand. Ik heb Zack alle aanvalstechnieken geleerd, en de meeste snapt hij al. Ik moet er wel bij zeggen dat ik zelf ook wat aanvalstechnieken heb verzonnen en die houd ik natuurlijk voor mezelf. Als ik na denk, zijn er eigenlijk maar twee wolven die ik niet aan zou vallen. Zack en Lilly. En met Lilly is het zo dat Lilly wel een schattige naam is, maar ze is verre weg van schattig. Dat is ook de reden dat ik haar mag. Met zijn tweeën hebben we al heel wat wolven verwond en gedood. Toen ik mijn kippenpoot ophad, stopte ik het bod in mijn zak. Zack keek me verbaasd aan 'waarom doe je dat?' 'Dat bot is hard, kan je meppen mee uitdelen' zei ik simpel. Hij is nog maar drie maanden een Rouge, en dat is met dit soort dingen dus wel te merken. 'Ik ga op jacht' zei ik, en zonder waarschuwing veranderde ik in Yara, mijn zwart met bruin en witte wolf (zie wolf van de cover). Ik hoorde mijn kleren scheuren, maar ik trok me er niets van aan. Ik keek wel voor nieuwe. Ik rende weg, en voelde de wind door mijn vacht gaan. Een heerlijk gevoel. Zack kwam gelukkig niet achter me aan, want ik was niet toe aan gezelschap op dit moment. Plots rook ik een andere geur. Rouge. Ik rende op de geur af, en vond inderdaad een Rouge. Hij was aan het zonnen, op míjn gebied. Ik begon woest naar hem te grommen. Hij veerde overeind, en keek me verstoord aan. Hij gromde boos terug. Sukkel, hij had geen idee wie er voor hem stond. We begonnen om elkaar heen te cirkelen, en ik liet hem als eerste uithalen. Hij miste, en ik haalde uit. Raak. Ha! Omdat de beurt haalden we uit of beten we, maar hij miste merendeel van de tijd. Toen was ik het zat en sprong ik boven op hem. Ik beet hem in zijn schouder, en hij jankte van de pijn. 'Dit is míjn gebied, en waag het niet om terug te komen. Dan word het je dood' siste ik via de midlink, en hij stoof zonder iets te zeggen weg. Zo, die weet volgende keer wel beter. Ik rende terug naar mijn grot, waar Zack nog steeds zat. Ik veranderde terug en trok mijn laatste setje kleding aan. 'Abby, kan je me eigenlijk vertellen waarom jij de bijnaam "The Survivor" hebt? Want alle Rouge's zijn overlevers' zei hij. Ik zuchtte. 'Omdat ik als 7 jarig meisje de enige was die een aanval op mijn roedel overleefde. Mijn hele roedel is dood, inclusief mijn ouders. Ik was nog maar zeven, maar toch wist ik te overleven. En de roedel die mijn roedel aanviel, heet The Legend Wolfs. Tot nu toe is er maar 1 persoon die een aanval van hen heeft overleeft. Ik. Verder ben ik ook nog een van de sterkste Rouge's'. Zack keek me verbaasd aan. 'Wat?' 'Nou, gewoon. Als je in gevecht bent ben je meedogenloos. Ik dacht dat zoiets de reden zou kunnen zijn dat je verstoten was. Maar je bent dus echt een overlever'. Verbaasd keek ik hem aan. 'Zowat de helft van heel Canada, van de weerwolven dan he, kent mijn verhaal. Daarom zijn er zo veel Rouge's die liever niet in mijn buurt komen'. Zack knikte. Ik was verbaasd dat hij het echt niet wist. Meestal willen wolven het van mij zelf horen, dus doen ze alsof ze mijn verhaal niet weten. Plots veerde Zack op 'maar je bent jarig vandaag, en je word zeventien! Dat betekent dat je je mate kan vinden, en dus misschien weer een roedel!'. Ik keek hem aan met een moordende blik 'denk je nou echt dat een roedel een Rouge op wil nemen? Mij willen ze zeker niet. Als je een Rouge bent, is de kans op een afwijzing 90%. Die overige 10% zijn Rouge's die mate's zijner een andere Rouge. Dus ik zou je maar niet te veel op een mate verheugen'. Zack keek me verbaasd aan. 'Ga nu maar. En als je naar Shellytown gaat, kijk dan of je wat kleding voor mij van een waslijn kunt grissen' zei ik. Zack veranderde in zijn wolf en rende weg. Ik zuchtte. Morgen zou ik weer weggaan. Ik bleef nooit langer dan twee weken op dezelfde plek, ik trok rond. Net zoals alle andere Rouge's. Ik denk dat ik nu richting de bergen ga, daar ben ik al twee jaar niet meer geweest, en Lilly loopt daar ook ergens rond. Als Zack terug komt vraag ik of hij mee gaat ja of nee. Ik denk van niet, maar je weet het nooit.