The Survivor // ON HOLD //

Hoofdstuk 30

POV Lilly
'Shit'. Godverdomme, ik had die andere moeten volgen en ook buiten bewustzijn moeten slaan. Of wat dan ook. Nu zitten we sowieso in de val. 'We zijn omsingeld' Linkte in de anderen. 'Nee, echt? Had ik nog niet door. En nu weten ze dat we weten dat ze er zijn' reageerde Abby sarcastisch. 'Ik ben de kaas vergeten' zei ik snel. Abby zuchtte 'serieus Lil, je mag dan wel een Rouge zijn, dat betekent niet dat je mensen tot je vijand maakt. En bovendien... Wie vergeet er nou weer kaas?!' zei Abby streng en hardop. 'Oke, jullie zijn er eindelijk, en ik wil  gaan slapen. Jullie drie houden de wacht maar' bromde Abby boos. 'Ik maak de anderen wakker' Linkte ze snel daar achteraan, en Zack en ik knikten. 'Maar ik heb niks....' Ryhs stopte midden in zijn zin bij het zien van Abby's woeste blik. Abby knikte goedkeurend en verdween de grot in. Ik gaapte en rekte me uit. Zack ging relax op grote steen steen zitten, en ik zette mezelf neer op zijn schoot. Ryhs leunde nacholant tegen de grot aan. We deden heel relax, maar in werkelijkheid waren onze zintuigen tot het uiterste gespannen net zoals onze spieren en alertheid. Ik schatte dat er zo'n 10 mannen en/of vrouwen ons langzaam omsingelden. Tss, alsof we zo gevaarlijk zijn. Nou ja, dat zijn we natuurlijk wel. Ik bedoel, we zijn weerwolven, maar ja, die mensen weten dat niet. 'Lil... Je moet echt iets minder agressief worden tegen mensen, weet je' zei Zack zachtjes. Ik zuchtte en knikte 'ik weet het... Maar ik ben een Rouge, ik vecht tegen andere Rouge's, en ik vergeet soms dat het een mens is en geen Rouge die dan voor me staat'. We bleven even stil, en ik hoorde verder niets. Alleen geluiden die je s'nachts in een bos hoort te horen. Plus zware ademhalingen van de mensen die ons omsingeld hadden. En de geluiden ten teken dat de jongens wakker werden gemaakt door Abby.

POV Abby
Ik liep de grot in om de jongens wakker te maken. Lilly is een schat, echt waar, maar ze moet echt nadenken voor ze iets doet. De laatste tijd doet ze een beetje vreemd... Ik schudde mijn hoofd en zette het uit mijn hoofd. Ik liep naar Duncan toe en maakte hem wakker, maar voordat hij iets kon zeggen legde ik mijn hand op zijn mond. Ik legde mijn vinger tegen mijn lippen dat hij stil moest zijn. 'Lilly heeft problemen gemaakt. We zijn nu omsingeld door een paar politie agentjes, geen van hen is een weerwolf. Maak de andere jongens wakker en licht ze in' beval ik. Duncan knikte, en richtte zich op Ramon, en ik liep weer naar buiten. 'Oke, ik ben te wakker om te slapen' mompelde ik. 'Zack, ga maar kijken of je iets eetbaars voor ons kan vinden in de grot' zei Lilly, en ze wenkte me. Zach stond zuchtend op en liep naar de grot goe , terwijl ik liep naar Lilly toe en ging naast haar zitten. 'Abby... Volgens mij is er iets niet goed met mij' zei ze aarzelend. 'Nee, echt?' Zei ik sarcastisch. 'Abby! Ik ben serieus. Mijn zintuigen werken minder goed, ik heb soms plotseling een hevige pijn in mijn nek en die is daarna ook plots weer weg... Wat moet ik doen? Wat is er aan de hand met mij?' Ik zag de wanhoop in haar ogen en gaf Lilly een knuffel. 'Weet je... Volgens mij komt het door dat mate gedoe. Jij en Zack zijn nu al een half jaar samen, maar jullie zijn nog niet aan het matings-proces begonnen. Ik denk dat je te lang bij je mate bent geweest zonder gemarkeerd te worden of de laatste stap van het matings-proces te hebben uitgevoerd'. Lilly zuchtte 'misschien heb je gelijk... Maar ik ben er gewoon nog niet klaar voor'. Ik keek Lilly veelbetekenend aan. 'Ben je er nog niet klaar voor, of ben je bang dat hij je verraad of afwijst omdat je een Rouge bent?' Lilly keek naar haar voeten en bestudeerde ze aandachtig, en na een tijdje keek ze op. 'Ik denk het laatste... Het is niet dat ik Zack niet vertrouw, maar ik heb altijd gedacht dat ik geen mate zou krijgen die me accepteerde' zei ze zacht. 'Nou, je hoeft je geen zorgen te maken om dat feit. Zack respecteerde zelfs het feit dat hij je niet mag markeren! Maar ik denk dat jij en Zack binnenkort is moeten gaan praten'. Lilly knikte, en keek me met twinkelende ogen. 'Je hebt gelijk'. Ik knikte tevreden 'mooi. En nu even iets heel anders. Ik ga morgen alle Rouge's die bier in de buurt wonen oproepen, door te gaan huilen. Doe je mee?' Lilly knikte enthousiast 'ja natuurlijk doe ik mee! Wat dacht jij dan! Ik wil wel eens kijken of het werkt!' Grinnikend keek ik Lilly aan, en ik bedacht dat het best goed gaat met ons en ons plan. Toen hoorde ik een takje kraken, en mijn ogen schoten meteen die kant op, net zoals Lilly. Oh ja, we hadden bezoek...