The Survivor // ON HOLD //

Hoofdstuk 20

POV Caine
We lopen nu al bijna 4 weken te zoeken naar Abby. Al bijna een MAAND dus. En het duurt veel te lang naar mijn zin, en ik ben elk moment in staat om op te geven. Lilly daarin tegen blijft positief. Ze huppelt vrolijk rond en wij volgen haar omdat we niet weten waar we anders heen moeten. Tot drie dagen geleden althans. Nu loopt Zack namelijk voorop. Hij vertelde ons dat zijn oom in een afgelegen dorpje woont, en dat hij misschien kan helpen. Maar Lilly huppelt nog steeds door. Achter Zack aan weliswaar, maar ze blijft in die vrolijke bui. Een voordeel van bijna een maand lang met twee Rouge's omgaan, is te leren hou Rouge's doen en denken. Lilly klinkt als een lieve naam, maar als het om vechten, indringers, of iets wat haar niet bevalt gaat, heb ik medelijden met degene die tegenover haar staat. Maar afgezien van dat soort momenten is ze gewoon een normale weerwolf, die eigenlijk alleen geen roedel heeft. Wij roedelwolven zien dus eigenlijk alleen de slechte kant van Rouge's, denk ik. 'We zijn er bijna' zei Zack, en inderdaad: een halfuurtje later zagen we tussen de bomen door een paar huizen. Hoe dichterbij we kwamen, hoe beter we het konden zien. Al snel rook ik verschillende geuren van mensen, en Zack leidde ons door het dorpje heen. Het was best klein, al zeg ik het zelf. Zack stopte voor een huis aan de rand van het dorp, en belde aan. Een vrouw deed de deur open, keek Zack verbaasd aan om hem vervolgens meteen plat te knuffelen. 'Zack! Wat ben jij gegroeid zeg! Wat lang gelden. Wie heb je bij je?' 'Een paar vrienden. Mogen we binnen komen?' 'Ja natuurlijk. Kom maar'. Ze liet ons binnen, en deed de deur achter ons dicht. We liepen de woonkamer in, en de vrouw gebaarde ons te gaan zitten. 'Ik ben Maddie, trouwens. Jullie zijn?' 'Ik ben Ramon, en dat is Caine' zei Ramon en hij wees naar mij. 'Ik ben Lilly, en ik ben, eh...' Ze kleurde een beetje rood. 'Lilly is mijn mate' zei Zack, en toen hij het zei glommen zijn ogen trots. 'O, maar dat is geweldig! Ik zou niet weten wat ik had moeten doen als ik Jasper niet had ontmoet. Jasper is mijn man en mate' legde ze snel uit. 'Ik weet niet wat jullie denken of ruiken, maar ik ben gewoon een mens. Jasper is, was, een omega. Maar in mijn ogen is hij een Alpha, die zijn eigen roedel leid: zijn gezin. Mijn oudste zoon is vannacht voor het eerst veranderd, dus ze komen zo terug. Kan ik jullie ergens mee helpen? Wat drinken?'. 'Allemaal wat water graag' zei Zack. Maddie knikte, verdween inde keuken en kwam even later weer tevoorschijn met vier glazen water. 'Wat is de reden van jullie bezoek?' 'We zoeken een vriendin en kwamen hier langs. En misschien weet oom Jasper waar ze is, als hier langs is gekomen'. Maddie knikte. Het duurde niet lang voor er 3 geuren mijn neus binnen kwamen. Twee geuren van mannelijke weerwolven. Een nog een geur. Een die ik uit duizenden zou herkennen. Ik snoof de geur nog is op en een heerlijke frisse geur drong mijn neus binnen. Mijn ogen werden groot, en mijn wolf ging tekeer. Ramon had het door. 'Wat is er Caine?' 'Ze... Ze is hier. Abby, ze is hier...' Mompelde ik verbaasd. Maddies ogen werden groot. 'O my god, ben jij.... Ben jij Cáíne, als in de mate van Abby die haar afgewezen heeft?'. Met een pijnlijk gezicht knikte ik. 'Waarom zou je haar dan weer gaan zoeken?' 'Omdat het fout was om haar af te wijzen' fluisterde ik. Maddie keek me aan met een vreemde blik waar ik bang van werd. En ik was een beta, note bene! Er kwamen drie mensen de kamer in. Een man, een jongen en Abby. Zodra ze mij zag werden haar ogen groot. Ze staarde me een paar seconden aan en rende vervolgens weg. Waar wacht je nog op?! Ren achter haar aan! Ik luisterde naar mijn wolf en rende achter haar aan. Ik voelde verbaasde ogen in mijn rug prikken, maar negeerde ze. Abby had een voorsprong maar ik was sneller dan zij, dus haalde ik haar in. Toen ze dat doorhad veranderde ze midden in het dorp, terwijl er mensen toe keken in haar wolf, en rende ze weg. Verbaasd zag ik dat de mensen haar alleen glimlachend nakeken. Zonder er bij na te denken veranderde ik ook, en racete ik achter Abby aan. Het duurde even, maar toen haalde ik haar toch in. Ik blokkeerde haar weg en ze botste in volle vaart tegen me aan. 'Wat moet je van me!' Riep ze overstuur. 'Dat je even naar me luistert' antwoordde ik smekend. Na een korte stilte knikte ze met haar kop 'op voorwaarde dat je van me afgaat'. Meteen sprong ik van haar af. Abby ging zitten en begon haar vacht schoon te likken. 'Vertel. Waarom heb je me afgewezen?'