The Survivor // ON HOLD //

Hoofdstuk 31

*** sorry mensjes dat het elke keer zo lang duurt voordat er een nieuw hoofdstuk verschijnt. Het is gewoon zo dat ik het nogal druk heb op het moment, en vaak moet ik wattpad even aan de kant schuiven voor school. Ik ga gewoon door met het schrijven van mijn boek, maar zoals jullie vast al hebben gemerkt kan het zijn dat het langer duurt voordat er een nieuw hoofdstuk verschijnt... Nogmaals, sorry ***

POV Abby
Ik zuchtte inwendig, en bedacht plots een geniaal plan. 'Hoe lang duurt het wel niet? Ze hadden nu echt hier moeten zijn!' Riep ik gefrustreerd uit. Lilly en Rhys keken me vragend aan, en ik gebaarde dat ze mee moesten spelen. 'Ik bedoel, je tweeling zus zou toch onze kleding meenemen met die vriend van haar? Nou, ik zie ze nog niet hier hoor...' Mopperde ik. Lilly scheen het te snappen en zuchtte luid 'je hebt gelijk. Het duurt wel erg lang... Oh nee! Ze zou toch niet weer iemand hebben neergeslagen? Ik bedoel, ze is best snel boos en ze kent haar eigen kracht niet'. Ik zuchtte 'nou, in dat geval zullen we tot morgen moeten wachten' mopperde ik, en ik liep de grot binnen. 'Het is geregeld jongens, slaap maar lekker verder' Linkte ik iedereen, en ik kreeg een paar boze blikken toegeworpen. 'Wat? Niet mijn schuld dat je je zo ernstig laat toe takelen' Linkte ik terwijl ik mijn schouders op haalde, en ik pakte een deken. Daarmee liep ik de grot uit en ik ging weer naast Lilly zitten. Zack was me gevolgd, en ging aan de andere kant van Lilly zitten. 'Het is gelukt, ik hoorde ze weg sluipen' zei Lilly. 'Mooi. Ik ben echt geniaal!' Riep ik lachend uit. Ik kreeg een vriendschappelijk duwtje van Lilly, samen bleven we die nacht de wacht houden.

We zijn een ochtend verder, en iedereen is wakker. Ik heb iedereen ook al ingelicht over mijn plan om de Rouge's vandaag te gaan roepen, en iedereen is het met me eens. Op dit moment zijn de jongens in discussie over hoe we de Rouge's gaan ontvangen, en Lilly en ik zitten er maar een beetje te lachen. Op een gegeven moment stond Lilly op. 'Oke, dit was echt heel grappig maar nu begint het irritant te worden. Abby, Zack en ik zullen hier buiten staan en de rest zit in de grot' besloot ze. 'Maar...' Begon Ramon tegen te sputteren, maar voor hij iets kon zeggen snoerde Lilly hem de mond 'jullie zijn roedelleden. Rouge's houden niet van roedels, dus jullie gaan allemaal de grot in behalve Abby, Zack en ik. Einde discussie' zei ze resoluut. Ik grinnikte toen de jongens mopperend afdropen, Lilly had ze wel goed onder de duim. 'Oke, nu dit is geregeld... Jullie gaan nú de grot in, want ik ga nú de Rouge's hier roepen. Oke? Hebben jullie dat begrepen? Of begrijpen die muizenhersens van jullie het niet?' Vroeg ik. Muizenhersens! Die is goed! Omg voortaan als iemand iets doms doet of zegt zeggen we gewoon "muizenbrein" of "heb je muizenhersens"! Riep Yara enthousiast in mijn hoofd. Ik weet het, soms heb ik geniale ingevingen. De jongens vertrokken de grot in, en ik veranderde in Yara. Vanuit mijn ooghoeken zag ik Zack en Lilly ook in hun wolven veranderen, en met zijn drieën liepen we de grot op. Nu vraag je je af hoe dit kan, nou, aan de achterkant liep hij schuin omlaag. Of omhoog, whatever. Ik haalde diep adem, en liet toen een luide huil klinken. Niet veel later voegde Lilly zich bij me, en daarna begon ook Zach mee te doen. Toen we even pauzeerden klonk er in de verte een antwoord,  en ik wist dat het gelukt was. Ik huilde nog een keer, en liet mijn huil daarna langzaam wegsterven. Tevreden keek ik Lilly en Zack aan, het was ons gelukt! 'Voor de duidelijkheid nog even, we blijven in wolf-vorm toch?' Vroeg Lilly nog even voor de zekerheid. Ik knikte bevestigend 'ja. Niemand mag de ware identiteit van The Survivor weten, totdat het zeker is dat ze achter ons staan' antwoordde ik. 'En hetzelfde geld voor jullie'.

Het duurde even, maar al snel liep de eerste wolf de open plek op, en een paar seconden later verscheen de volgende. Het duurde niet-blank of de hele open plek zat vol met wolven, die afwachtend onze richting op keken. Ze vormden een cirkel om de grot heen, en uiteindelijk ging ik op het hoogste deel van de grot staan. Ik gaf een luide blaf, en meteen had ik iedereens aandacht. 'Misschien herkennen sommige van jullie mij. Ik ben The Survivor, en ik heb jullie hierheen geroepen omdat ik jullie hulp nodig heb'.