The Survivor // ON HOLD //

Hoofdstuk 32

POV Abby
Ik wachtte gespannen de reacties af van de wolven om me heen. Ik had zojuist het hele verhaal uitgelegd, ik had natuurlijk wel de stukjes weggelaten van Caine, Ramon, Rys en Duncan die zich ij ons hadden gevoegd, en ik had er ook bij verteld dat we de steun van bijna alle roedels hadden. 'Wij werken niet samen met roedels!' Riep een Rouge over iedereen uit, en een instemmend gegrom steeg op uit de menigte. 'Maar als de Legend Wolves één roedel vormen die heel Canada in zijn macht heeft, waar moeten wij dan heen?!' Riep een ander er tegen in. Er laaide een hele discussie op, en uiteindelijk greep Lilly in voor het uit zou lopen op een gevecht. 'Hé! Doe is effe normaal stelletje baby's!!!' Brulde ze via de midlink, en meteen was iedereen stil. 'Het boeit mij geen ene flikker of jullie mee willen vechten met ons, maar we gaan niet vechten omdat we hier verschillende meningen hebben' vertelde ze luid. 'Jullie kunnen kiezen: óf meevechten voor onze vrijheid en een kans op een plek in een roedel, óf opflikkeren en je erbuiten houden' gromde ze dreigend. 'Een kans in een roedel?' Echode een van de voorste wolven. Lilly knikte 'yup. Lang verhaal, ga ik niet uitleggen aan sukkels die niet mee gaan vechten met ons. Maak je keuze en vertrek hier als je niet mee wilt doen'. Sommige wolven stonden op en vertrokken meteen, andere bleven met een zelfverzekerde blik zitten en weer anderen waren duidelijk aan het twijfelen. Een paar wolven begon en een discussie, en algauw begon er weer een felle ruzie en vielen een paar wolven elkaar bijna aan. 'Tjees, hebben jullie watten in je oren ofzo! Ik zei NIET MEER VECHTEN!! ALS JULLIE GAAN VECHTEN, DOE HET LEKKER ERGENS ANDERS!!!' Brulde Lilly. Ik keek over mijn schouder en zag Zack met een trotse blik naar Lilly kijken, wat ook njet zo gek is want ja, het is wel zíjn mate die een grote groep Rouge's onder de duim houd. Vanachter een struik kwam een grote sneeuwwitte wolf tevoorschijn, die ik herkende als mijn oom. 'Ik doe mee. Het interesseert me niks dat ik met roedels moet werken, als de Legend Wolves heel Canada in handen krijgen moeten wij allemaal vertrekken en ik heb geen zin om naar een roedel te luisteren' zei hij nuchter. Ik wierp kort een dankbare blik baar hem, en meteen daarna verscheen er weer een ijskoude blik in mijn ogen zoals daarnet.

Het duurde even, maar uiteindelijk hadden we een grote groep van Rouge's voor ons staan die met ons mee wilde vechten tegen de Legend Wolves. 'Dus, vertel ons maar wat het plan is' vroeg een pikzwarte wolf. Ik knikte met mijn kop, en sprong lenig van de rots af. Ik lande keurig op mijn poten, en begon heen en weer te lopen. 'Het plan... Dat hebben we nog niet. We hebben alle roedels gewaarschuwd, en er is er maar één die niet mee doet. Nu wil ik jullie vragen om andere Rouge's te waarschuwen, en ze te vragen zich bij ons aan te sluiten. Maar denk er aan, niemand mag gedwongen worden. Over vier dagen ontmoeten we elkaar hier weer met zonsondergang, en dan zullen we een plan hebben en dat aan jullie uitleggen' vertelde ik. 'Oke... En hoe zit het met de roedels? Zij zei dat we misschien weer in een roedel kunnen komen' vroeg een andere wolf terwijl hij met zijn kop naar Lilly knikte. 'Dat is ook zo. Als we gaan vechten en de Legend Wolves verslaan, zullen we de geheugens van alle wolven weer terug draaien. Hoe weet ik nog niet, maar we zullen er voor zorgen dat ze weer weten wie ze zijn en waar ze vandaan komen. Alle roedels zullen dan nog maar nauwelijks leden hebben, wat inhoud dat jullie de roedels weer aan kunnen vullen' verklaarde ik simpel. 'Zijn ze gehersenspoeld?!' Riepen er een paar ontdaan. Ik knikte 'ja. Het is een lang verhaal dat ik niet nu uit ga leggen, maar over vier dagen zal ik dat wel doen'.

Nadat ik een paar andere vragen had beantwoord vertrok iedereen, behalve dan mijn oom. Hij liep naar me toe en veranderde vlak voor mijn neus. Tot mijn verbazing had hij zijn kleding nog aan. Hij zag mijn verbaasd blik en schudde zijn hoofd 'later, later leg ik je alles uit' beloofde hij. Ik knikte, en gaf een blaf ten teken dat de jongens de grot weer uit konden komen. 'Weet je, je had misschien... Wie is deze gast?' Vroeg Ramon verbaasd toen hij als eerste de grot uitkwam. 'Oh ja. Iedereen: dit is mijn oom. Nyls. Nyls, dit zijn mijn vrienden'. Verklaarde ik alsof het de normaalste zaak van de wereld was en ik liep de grot binnen om te veranderen. Ik trok mijn kleding aan, en liep de grot weer uit. Ik zag dat iedereen me vragend aan keek en zuchtte 'ga zitten mensen, ik leg het wel uit'.