The Survivor // ON HOLD //

Hoofdstuk 34

POV Abby
Nou, dat plan dat kwam er niet. Nou ja, nóg niet. Ramon met zijn "zo makkelijk is het echt niet hoor, een goed plan bedenken". Tss, hij is toch de Alpha? Ja bent wel hard voor hem. Yara! Ik dacht dat je me niet meer wilde spreken ofzo, omdat je zo lang stil was. Dat is het niet hoor... je hoeft me niets te vertellen als je dat niet wilt. Ik ben gewoon blij dat je weer tegen me praat. Maar hoezo vind je dat ik hard voor Ramon ben? Hij is toch de Alpha hier? Jawel, maar dat betekent niet dat hij alles meteen perfect goed kan. Jij hebt zijn Alpha positie een soort van ingepikt, he. Hoe bedoel je? Ik heb zijn "Alpha positie" helemaal niet ingepikt! Abby... jij hebt de leiding hier, over deze groep. En híj is de Alpha. Oh... ja, Ehm... misschien heb je een punt... Natuurlijk heb ik gelijk! Je kan niet van hem verwachten dat hij ineens de Alpha uit gaat hangen als jij hem dat de hele tijd niet laat doen. Ik heb niet gezegd dat je gelijk hebt, allen dat je een púnt hebt. Dat is iets anders. En hoezo niet? Hij moet toch blij zijn dat hij eindelijk iets Alpha-achtig kan doen? Met jou praten is onmogelijk soms kreunde Yara luid in mijn hoofd. Bedankt, Yaar. Ik hou ook van jou. Fijn om te weten... was het grinnikende antwoord. Een glimlach vormde zich rond mijn lippen, het was even geleden dat ik zo'n gesprek met Yara heb gehad. Gewoon, een soort discussie.

Abby, we moeten over iets gaan praten. Of beter gezegd, over íemand. Klonk het plots in mijn hoofd. Oh nee, toch niet wie ik denkt die je bedoelt, he....? Yep, precies die. Caine. Nee, ik praat niet over hem. Punt. Abby, hij is onze máte. Ik snap dat je niet wilt praten over hem, niet wilt denken, of whatever, maar hij is onze mate. Je wilt niet weten hoeveel pijn het me elke dag weer opnieuw doet om hem te zien en te ruiken... met het feit de hij ons afgewezen heeft. Precies. Hij heeft ons afgewezen. Afgewezen. Zonder dat hij ons kende. Jij weet de reden waarom net zo goed als ik, ook al is dit niet goed te praten. We zullen het nooit vergeten, maar we kunnen het hem wel vergeven. Sinds wanneer ben jij zo wijs geworden? Ben ik altijd al geweest, hoor. Maar mijn punt is... nou ja... je moet weten dat hij heel veel spijt heeft. Kay vertelde me da- Wie is Kay? Onderbrak ik Yara. Zijn wolf. Oh, dat verklaart een hoop. Kay vertelde me dat hij het echt een oerstomme actie van Caine vond, en hij ging mij van alles vertellen. Ik weet dus inmiddels van alles over Kay en Caine, en ik kan je vertellen, Caine heeft oprecht spijt. Leuk voor hem, maar het boeit me niet. Dit is iets dat ik hem nóóit vergeef. Abby... je kan vergeven, maar niet vergeten. Onthoud dat. Je zult dit nooit vergeten, als je daar bang voor bent. Juist daarom kan ik het hem niet vergeven. Dit zal ons altijd achtervolgen als we samen als mate's verder gaan... en dat kan ik mezelf niet aandoen. Ik heb een te pijnlijk verleden achter me liggen. Daarom heb je je mate nodig. Hij kan je helpen, hij zal er altijd voor je zijn. Hij liet me keihard vallen. Hij kende je nog niet. Hij wist niet dat je anders was dan de andere Rouge's. Hij had me kúnnen leren kennen als hij wilde, maar dat deed hij niet. Hij wees me af. Hij was bang voor wat zijn vader zou zeggen tegen hem. En bovendien... hij liet ons ontsnappen. Hij liet ons weg gaan. Dus...? Dus, hij voelde zich erg schuldig. Je moet hem een kans geven, Abby. Misschien. Maar nog niet nu. Nu moeten we ons concentreren op de Legend Wolves. Dat ben ik met je eens. Maar ondanks dat moet je me beloven dat je hier goed over na denkt. Oké. Ik beloof het.