The Survivor // ON HOLD //

Hoofdstuk 11

POV Lilly
Ik moet eerlijk zeggen, een mate hebben is zo verschrikkelijk nog niet. Eigenlijk, is er niks verschrikkelijks aan. Sterker nog, het is bijna geweldig om iemand te hebben die zich zorgen over je maakt, en die er voor zorgt dat je je niet meer alleen voelt. Er is maar 1 nadeel van een mate hebben, in mijn geval. Nova blijft de helft van de dag maar door zwijmelen over hoe geweldig hij en en zijn wolf zijn. Ik zuchtte, waar bleef hij nou? Ik heb honger. Precies op het moment dat ik dat dacht, liep hij de grot binnen met een konijn. 'Eindelijk! Ik heb honger' zei ik. 'Ik ook. Maar jij mag het konijn villen, want ik heb gejaagd' 'maar ik heb geen zin om...' 'Je moet iets doen voor je eten'. Ik gromde en griste het konijn uit zijn handen 'soms haat ik je, Zack' 'soms, ja. Meestal vind je me geweldig' zei hij grijnzend. Ik schudde mijn hoofd, en liep naar buiten om het konijn te villen. Zack maakte een vuurtje waar ik het vlees boven hing op een stokje. Niet veel later zaten we allebei te eten. Na het eten ging Zack liggen, en hij staarde naar boven. Ik ging tegen hem aan liggen, en hij sloeg een arm om me heen. Samen keken we naar de sterrenhemel. Ik had nooit verwacht dat ik zoiets als dit mee zou kunnen maken... Maar ik ben blijf dat het wel zo is.

POV Caine
Ik weet niet waarom, maar ik voel me toch schuldig over het afwijzen van mijn mate. Ik weet niks van haar, ik weet alleen dat ze Abby heet, en een Rouge is. Ramon, de zoon van de Alpha en mijn beste vriend, stelde voor om morgen te gaan zwemmen, zodat ik mijn gedachten kon verzetten. Hij vond dat ik heel afwezig was. Omdat hij vandaag mee moest met zijn vader naar een andere roedel, gaan we morgen zwemmen in het meertje. Nu zat ik verveeld op de bank Netflix te kijken. Twilight, New Moon. Best grappig eigenlijk, de film is gemaakt door weerwolven en vampieren, en iedereen denkt natuurlijk dat de weerwolven en vampieren nep zijn. Surprise: ze zijn echt. Sterker nog, Taylor Lautner, die in de film Jacob Black speelt, is een van mijn vrienden. Hij is de zoon van de Beta van de Black Moon pack. Ik zuchtte, en stond op van de bank. Ik liep naar de keuken waar ik een zak chips uit een van de kastjes pakte. Ik liep weer terug naar de bank en ging verder kijken. Hoe zou Abby hiermee omgaan? Ze is een Rouge, ze zit er vast niet zo mee... Maar waarom voel ik me dan zo schuldig? Ik probeerde me op de film te focussen, en ik deed mijn best om mijn gedachtes aan de kant te schuiven. Wat gelukkig uiteindelijk ook lukte.

POV onbekend
'Alpha, morgen zijn de Alpha en beta van de Snow Wolves weg. Dat is onze beste kans om aan te vallen'. Mijn Alpha draaide zich naar mij toe en grijnsde 'mooi. Zorg dat de mannen zich klaar maken om aan te vallen. Zodra de Alpha en beta weg zijn vallen we aan, en nemen we zo veel mogelijk gijzelaars mee. Maak duidelijk dat we alleen maar doden als het moet, begrepen?' 'Ja Alpha'. 'Mooi. Zorg dat Levin intussen zo veel mogelijk informatie uit de gevangenen haalt over The Survivor. We moeten haar vinden'. 'Ja Alpha. Mag ik u wat vragen?' 'Ja'. 'Waarom is het zo belangrijk dat we The Survivor vinden?'. Mijn Alpha draaide zich met zijn rug naar mij toe. 'Zij is de enige wolf die ooit aan een van onze aanvallen is ontsnapt. Niet doordat ze er niet was, maar tijdens de aanval is ze gevlucht. Ze is de enige wolf die Alpha-bevelen kan negeren. Ze is een omega, en toch heeft ze vanaf haar zevende overleefd in een wereld vol Rouge's. Ik heb haar gevolgd. Op haar tiende kreeg ze haar wolf. Normaal krijg je die pas op je zestiende. Dáárom wil ik haar hebben'. Mijn Alpha gromde boos 'en nu wegwezen!'. Ik knikte 'ja Alpha' zei ik snel, en ik maakte dat ik weg kwam, op zoek naar de beta.