Κεφάλαιο 10

27 2 0
                                    

    Ο Ήθαν με βοηθάει να σηκωθώ.Εγώ κοιτάζω γύρω μου.Ύστερα από λίγα λεπτά, τον ρωτάω τί έγινε.Εκείνος μου εξήγησε τα πάντα,αφού με βοήθησε να φτάσω και να κάτσω στα σκαλιά που οδηγούν στον μεσαίο όροφο.

<<Είναι ακόμα εδώ.>>Λέω.

    Ο Λίαμ γυρίζει και κοιτάζει τον άγνωστο άντρα με το στρατό από παιδιά.Το ίδιο κάνουν και τα άλλα τρία αγόρια.

     Ο αδερφός μου,όμως,από τα νεύρα του δεν καράφερε να συγκρατηθεί.Βγήκε από το σπίτι και άρπαξε τον άντρα από το μπουφάν του.Εκείνος άρχισε να γελάει,επιβαρύνοντας έτσι κι άλλο τη θέση του.

     Εγώ,ο 'Ηθαν,ο Τρέβορ και ο Έρικ πήγαμε στην αυλή και σταθήκαμε δίπλα από τον Λίαμ.Εκείνη τη σιτγμή οι γονείς μου κατάλαβαν πως κάτι δεν πήγαινε καλά και ήρθαν έξω.

<<Λίαμ!>>Φώναξε ο πατέρας μου.<<Άσε τον κύριο ήσυχο.>>

     Ο αδερφός μου άκουσε τον πατέρα μας.Έτσι έκανε λίγα βήματα πίσω μέχρι που βρέθηκε δίπλα μου.

     Οι γονείς μου προσπάθησαν να συζητήσουν με τον παράξενο άντρα.Του ζήτησαν να πληρώσει για τις ζημιές που προκάλεσε στο σπίτι.Αυτός,όμως,αρνήθηκε,λέγοντας πως καταστρέφοντας το σπίτι θα καταφέρει να μας σώσει.Η μητέρα μου ,μάλιστα, τον ευχαρίστησε που ενδιαφερεται για εμάς,αλλά και πάλι τον παρακάλεσε να μας βοηθήσει να πληρώσουμε για την κατασκευή των τζαμιών.

    Καθώς μιλούσαν,εγώ είδα έναν αστυνομικό να περνάει έξω από το σπίτι που βρίσκεται απέναντί μας και να ελέγχει τριγύρω.Η αλήθεια είναι πως δεν έριξε ούτε μία ματιά στο σπίτι μας.Έτσι άρχισα να κάνω μικρά βήματα προς την καγκελόπορτα,προσπαθόντας να μη με καταλάβει ο άρχηγος του στρατού που μας επιτέθηκε.

<<Δάμαρις...>>Είπε ο παράξενος άντρας,χωρίς να γυρίσει το κεφάλι του προς το μέρος μου.<<Σε είχα για πιο έξυπνη!>>

    Μόλις σταμάτησε να μιλάει,όλοι άρχισαν να με κοιτάζουν.Ο αδερφός μου και ο Τρέβορ μου έκαναν νόημα να συνεχίσω ό,τι έκανα,ενώ ο Ήθαν προσπαθούσε να με πείσει να σταματήσω στο σημείο που βρίσκομαι τώρα.

    Εγώ έκανα τρία μικρά βήματα προς την καγκελόπορτα και μετά άρχισα να τρέχω.Ακούω τον άγνωστο άντρα να μου φωνάζει πως αν ήταν στη θέση μου δε θα το έκανε αυτό.

    Ύστερα από λίγο,μερικά από τα παιδιά που βρίσκονταν στην αυλή μας,ξεκίνησαν να με κυνηγούν,πετώντας μου πέτρες.Εγώ συνεχίζω να τρέχω,όσο πιο γρήγορα μπορώ.Ταυτόχρονα ψάνχω και για τον αστυνομικό που πέρασε πριν από λίγο από αυτή τη γειτονιά.

My love storyWhere stories live. Discover now