My love story

Κεφάλαιο 13

Η ώρα είναι δώδεκα και τέταρτο κι εμείς βρισκόμαστε ακόμα στο σπίτι του Σαμ.Αναρωτιέμαι πώς και δεν με έχουν πάρει τηλέφωνο οι γονείς μου ακόμα.Συνήθως,μόλις πηγαίνει δώδεκα παρά είκοσι,η μαμά,πρώτη πρώτη,θα μου τηλεφωνήσει.Θα αρχίσει να μου λέει πως ενοχλώ τους ανθρώπους που είμαι στο σπίτι τους τέτοια ώρα και πως θα έρθει ο πατέρας μου κατά τις δώδεκα να με πάρει.Ο πατέρας μου,όμως,πάντα έρχεται στις δώδεκα παρά δέκα και φωνάζει για να πάω γρήγορα στο αμάξι και να επιστρέψουμε στο σπίτι.Παρ'όλα αυτά,η συγκεκριμένη νύχτα ήταν διαφορετική.

Καθώς ήμουν ξαπλωμένη στον μεγάλο και απαλό καναπέ του σπιτιού του Σάμ και χαμένη στις σκέψεις μου,ο Ήθαν με σκούντηξε.

<<Τί κάνεις;>>Με ρωτάει και κάθεται στο μπέζ χαλί του σαλονιού.

<<Απλώς σκέφτομαι.>>Του απαντάω ήρεμα.Έπειτα τον ρωτάω πού βρίσκονται οι υπόλοιποι.

Το μελαχρινό αγόρι μου απάντησε αμέσως.Κατ'αρχάς, ο Σάμ μαζί με τον αδερφό μου είναι στο δωμάτιο του συνομήλικού μας αγοριού και ασχολούνται με διάφορα βιντεοπαιχνίδια.Όσο για τον Τρέβορ και τον Έρικ,ενώ κάθονταν μαζί με τον Λίαμ και τον κολλητό του Ήθαν,τώρα κατευθύνονται προς εμάς.Εγώ ανασηκώνομαι και στηρίζω την πλάτη μου στο μπράτσο του καναπέ.Ο Τρέβορ παίρνει φόρα,πηδά πάνω από την πλάτη του καναπέ και κάθεται.Σε αντίθεση με τον αδερφό του,ο Έρικ έφτασε περπατώνας και κάθησε κάτω,δίπλα από τον Ήθαν.

<<Σας ενοχλούμε;>>Μας ρωτάει ο Έρικ,βλέποντας πως από τη στιγμή που ήρθαν σταματήσαμε να μιλάμε.

<<Όχι,αλλά γιατί κατεβήκατε στο σαλόνι;>>Ρώτησα τους νεαρούς λυκάνθρωπους.

Ο Τρέβορ κατέβασε το κεφάλι.Το ίδιο έκανε και ο Έρικ.Μετά από λίγα λεπτά,όμως,ο πρώτος αντιλήφθηκε πως έπρεπε να μας δώσουν μια απάντηση.Έτσι έστρεψε το βλέμμα του σε εμένα και ξεκίνησε να μιλά:

<<Νομίζουμε πως κάτι δεν είναι σωστό με τον Σάμ.>>Είπε.

Εκείνη τη στιγμή ο Ήθαν γούρλωσε τα μάτια.Αφού τον ρώτησε από πού το συμπεραίνουν αυτο,άρχισε να κοιτάζει τον Τρέβορ επίμονα.Περιμένει να ακούσει τί θα πει το ξανθό αγόρι με την ουλή στο λαιμό.Αυτό,όμως,δεν ανταποκρίθηκε.Κοίταξε τον αδερφό του και τότε συνέχισε εκείνος.

<<Όση ώρα είμασταν επάνω,μυρίζαμε αίμα.Ξένο αίμα.>>Απάντησε ο Έρικ.<<Δεν ήταν ούτε του Σάμ,ούτε του Λίαμ.>>Τελειώνοντας,σηκώθηκε όρθιος και έκανε λίγα βήματα πίσω.Πλησίασε τη σκάλα,κι αφού βεβαιώθηκε πως δεν ήταν κανένας εκεί,γύρισε προς το μέρος μας.