My love story

Κεφάλαιο 14

          Μόλις έφυγε ο πατέρας μου,εγώ και ο Ήθαν πήγαμε ήσυχα και κρυφά στο δωμάτιό μου.Εγώ κάθησα στην καρέκλα του γραφείου μου,ενώ το μελαχρινό αγόρι έπεσε με δύναμη στο κρεβάτι μου.Καθώς κοιτάζω το μπλε χαλί που βρίσκεται στο πάτωμα,σκέφτομαι τον πατέρα μου.Πού θα πάει τώρα,τί θα κάνουν οι πελάτες του...το ξέρω πως θα ξαναγυρίσει.Αύριο θα είναι εδώ.Στο γραφείο του.Θα μπορούσε,όμως,να μην είχε επιτρέψει σε τίποτα απ'όλα αυτά να συμβεί.Έτσι δεν θα ήταν αναγκασμένος να κοιμηθεί σε κανένα φθηνό ξενοδοχείο σήμερα το βράδυ.Θα είχε τη δυνατότητα να κουκουλωθεί στο ζεστό του κρεβάτι και να τον πάρει ο ύπνος,καθώς θα βρίσκεται κοντά στη γυναίκα του.

     Παρ'όλα αυτά,προτίμησε να απατήσει τη γυναίκα με την οποία συζεί τόσα χρόνια.Αυτή η γυναίκα έκανε τα παιδιά του,για τα οποία υποτίθεται πως καμαρώνει και είναι περήφανος.Ή μήπως είναι και αυτό ένα ψέμα;Όπως η ζωντανή σχέση που είχε με τη μητέρα μου.Μήπως πιστεύει πραγματικά πως ο μοναδικός ρόλος που είχε σε αυτή την οικογένεια ήταν αυτός του γιατρού;Γιατί,δεν ήταν η πρώτη φορά που το ανέφερε όταν πρωτοήρθαμε εδώ.Πάντα έλεγε πως εγώ,που είμαι πιο αδύναμη,και πιο εσωστρεφής θα χρειαστώ βοήθεια από κάποιον ειδικό.Αλλά τώρα με παράτησε!Κι εμένα και τη μητέρα μου και την αδερφό μου.Άφησε πίσω όλη τηου την οικογένεια με την πεποίθηση πως πρωτεραιότητα έχει η διασκέδαση.Ειλικρινά δεν το περίμενα αυτό από τον πατέρα μου.

<<Είσαι καλά;>>Με ρωτάει ο Ήθαν και ανασηκώνεται.

     Εγώ δε μιλάω.Απλώς σκύβω το κεφάλι και συνεχίζω να κοιτάζω το πάτωμα.Παίρνω μια βαθιά ανάσα και τότε νιώθω ορισμένα παγωμένα δάκρυα να κυλούν στο πρόσωπό μου.

     Ο Ήθαν με πλησιάζει.Γονατίζει και αρχίζει να με κοιτάει μέσα στα μάτια.Μετά πιάνει τα χέρια μου.

<<Το ξέρεις πως είσαι πολύ όμορφη,ακόμα κι όταν κλαίς;>>Μου λέει,κάνοντάς με να γελάσω.

     Σκουπίζει το δάκρυ που βρισκόταν στο αριστερό μάγουλό μου.Έπειτα χαΪδεύει απαλά και αργά τα μαλλιά μου.Σηκώνεται και με φιλάει στο μέτωπο,καθώς κρατάει με τα χέρια του το κεφάλι μου.Στη συνέχεια μου ψιθυρίζει πως με αγαπάει και πως ποτέ δε θέλει να με ξαναδεί στεναχωρημένη.Με τραβάει απαλά και γλυκά από το δεξί μου χέρι και με οδηγεί στο κρεβάτι.Ξαπλώνουμε μαζί κι εγώ χώνομαι στην αγκαλιά του.

    Τότε ξεκίνησα να σκέφτομαι αυτόν.Τον Ήθαν.Εϊναι τόσο καλός μαζί μου.Και άμα λέει αλήθεια με ερωτεύτηκε από την πρώτη στιγμή.Απ'όλα τα κορίτσια που βρίσκονται στο σχολείο,αυτός επέλεξε εμένα.Χωρίς να είμαι δημοφιλής ή περιζήτητη,αφού μόλις μετακόμισα εδώ.Επίσης,ζούμε όλες αυτές τις υπερφυσικές πριπέτειες,κι αυτός αντί να με παρατήσει,επειδή βρίσκεται σε κίνδυνο,παραμένει κοντά μου και με στηρίζει συνεχώς.Η αλήθεια είναι πως φοβάμαι μη τον χάσω.Είναι σημαντικός για εμένα.
  
    Καθώς σκεφτόμουν όλα αυτά,αποκοιμήθηκα στην αγκαλιά του Ήθαν,με δάκρυα στα μάτια.