"Ik hoor het te weten" fluister ik en zak door mijn knieën.
"Ik hoor het te weten" fluister ik met tranen in mijn ogen.
"Allison is mijn dochter. Ik hoor het te weten."
[Allison]
Ik word weer een soort van wakker in een duistere ruimte.
Ik voel iets op mijn arm.
Het doet pijn als ik mijn arm beweeg.
Waarom word ik altijd wakker in een duistere ruimte?
Wat is er gebeurd?
Ik kan me alleen herinneren dat ik in een duistere ruimte wakker werd en dat ik hem had gezien.
Mijn lichaam doet heel veel pijn.
Super pijn.
Mijn hoofd.
Been.
En arm.
Ik word gek van dit alles.
Wat is er in godsnaam gebeurd?
Waarom kan ik me niks herinneren.
Waarom doet mijn lichaam pijn?
Mijn neus begint te werken.
Ik ruik handschoenen.
Je weet wel.
Handschoenen die doktoren en tandartsen gebruiken.
De geluiden om me heen worden duidelijker.
En weer hoor ik die irritante gepiep.
Het maakt me gek.
Wat is dat irritante gepiep?
Ik begin dingen te voelen.
Iets dat mijn arm aanraakt.
Iets in mijn neus.
Iets rondom mijn hoofd.
Iets rondom mijn been.
Wat is dit?
Wat is dit allemaal?
Ik word er gek van.
Serieus ik word er gek van.
Ik wil weten wat dit is.
Wat er op mijn arm is.
Wat er in mijn neus is.
Wat er rondom mijn hoofd is.
Wat er rondom mijn been is.
Ik wil mijn hoofd bewegen.
Maar een stekende pijn gaat door mijn hoofd.
Wat is er gebeurd met mijn. Hoofd?
Waarom doet het pijn?
Ik probeer mijn vingers te bewegen.
Ik denk dat ze bewogen.
Want ik voel het.
Ik beweeg ze weer.
"Wat?" hoor ik een bekende stem.
Wacht.
Wat?
Is dat Shawn?
"Ze bewoog!" hoor ik de bekende stem weer.
"Allison"
Het is Cameron die mijn naam zei.
"Allison ben je wakker?" vraagt Shawn.
Ik probeer te knikken.
Maar weer gaat er een stekende pijn door mijn hoofd.
"Allison laat me weten dat je wakker bent" zegt Shawn en ik beweeg mijn vingers.
"Ze bewoog met haar vingers!" roept Shawn en aan zijn stem te horen is hij blij.
Opeens ben ik sterk genoeg om mijn ogen te openen.
Ik open mijn ogen.
Ik sluit ze meteen door de felle licht.
"Shawn" fluister ik zacht en open mijn ogen weer.
Shawn springt meteen naar me toe.
Ik kreun als hij me vast pakt en stevig knuffelt.
Ik voel dat hij mijn haren streelt.
Ik voel dat mijn nek nat word.
Huilt Shawn nou?
Het moet wel.
De tranen die over mijn nek rollen zijn niet nep.
Ze komen niet van mij.
Ze komen van Shawn.
Ze komen van mijn vader.
JE LEEST
ADOPTED BY SHAWN MENDES
Fanfiction"Je vecht letterlijk tegen alles. Tegen mij, tegen de jongens, maar je vecht het meest tegen je zelf" zegt Shawn. "Je vecht tegen de regen, terwijl je weet dat het blijft vallen." - [Het eerste deel kan wat slecht geschreven zijn, omdat ik toen een...
