"Je vecht letterlijk tegen alles. Tegen mij, tegen de jongens, maar je vecht het meest tegen je zelf" zegt Shawn.
"Je vecht tegen de regen, terwijl je weet dat het blijft vallen."
-
[Het eerste deel kan wat slecht geschreven zijn, omdat ik toen een...
Als ik eindelijk op de tweede verdieping ben gekomen loop ik de gangen door terwijl ik naar de juiste kamer nummer zoek. Ik stop abrupt met lopen als ik voor kamer 214B sta. Ik haal schokkerig adem en leg mijn hand op de deur klink. Langzaam haal ik de deur klink naar beneden en de deur gaat met een piepend geluid open.
[Allison]
Met tranen in mijn ogen duw ik de deur verder open terwijl mijn ogen op de grond gericht zijn. Ik durf gewoon niet te kijken.
"Cameron, er is toch niks ergs?" vraag ik met een zwakke stem.
"Allison?" hoor ik een bekende stem. Mijn ogen worden groot en met een ruk kijk ik recht voor me in de ogen van Shawn.
"Shawn?" vraag ik zacht. Met kleine stappen loop ik richting het bed toe waar Shawn ligt. Shawn schuift opzij en klopt op de lege plek naast hem. Zonder iets te zeggen doe ik mijn schoenen uit en ga langs Shawn zitten. Shawn slaat zijn armen om me heen en knuffelt me stevig.
Als ik heel eerlijk moet zijn was ik bang dat ik zijn omhelzingen nooit meer zou voelen. Ik was bang dat ik zijn stem nooit meer zou horen. Ik was bang dat ik nooit meer zijn geur in me kon nemen. Ik was bang dat ik nooit meer zijn mooie heldere lach kon zien.
Ik hoor gesnik vanaf Shawn zijn kant. Shawn is aan het huilen. Ik hou hem vast en wrijf met mijn handen over zijn rug.
"Shawn, het is al goed" fluister ik. Shawn laat me langzaam los en veegt zijn tranen over zijn wangen met zijn handen weg.
"Nee, dat is het niet Allison" zegt Shawn zwakjes.
"Dat is het wel" zeg ik terwijl ik de hand van Shawn vast pak.
"Het spijt me Allison" zegt Shawn met tranen in zijn ogen.
"Shawn, je hoeft je niet te verontschuldigen" zeg ik.
"Wel Allison ik hoor me wel te verontschuldigen" zegt Shawn gebroken.
"Waarom? Ik hoor mezelf te verontschuldigen, want ik heb je in deze shit gebracht" zeg ik en kijk weer recht in de ogen van Shawn. Shawn kijkt meteen weg en knippert een paar keer met zijn ogen.
Ik weet nu heel goed wat Shawn voelt. Ik ken Shawn te goed om te weten wat hij nu voelt. Hij voelt zich schuldig wat eigenlijk nergens voor nodig is, want ik ben diegene die zich schuldig moet voelen. Ja, ik voel me ook schuldig, want ik ben diegene die Shawn in deze shit heeft gebracht.
"Shawn je hoeft jezelf niet schuldig te voelen, we zijn toch niet dood" zeg ik en vervolgens geef ik een kusje op de hand van Shawn.
"De dokter zegt dat het lichaamlijk goed met me gaat, maar geestelijk? Een grote puinhoop" zegt Shawn.
"Shawn, we komen er samen door heen" zeg ik.
[Lol mensen dachten dat Allison en Shawn op elkaar verliefd werden, maar nee dat gaat nooit gebeuren.
Degene die ik dit keer ga promoten is het boek 'Another Tour' van fadedmendes het heeft maar 11 hoofdstukken, maar dat maakt niet uit. Ik vind het echt een geweldig boek!
En zouden jullie mijn nieuwe boek 'dreams' willen lezen? Het is een Shawn Mendes fanfictie :) hier is de beschrijving:
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
