ADOPTED BY SHAWN MENDES

36

[YAASS BITCHES GISTER STOND DIT BOEK EERST 10 IN FANFICTIE EN EEN UUR LATER 7 IN FANFICTIE!! OHMYGOD OHMYGOD OHMYGOD! THANK YOU ALL SO MUCH!]

Zijn rode ogen beginnen te gloeien.

Dit is niet goed.

Ik weet het zeker.

Hij gaat een einde aan mijn leven maken.

[Allison]

Ik gil het uit van angst als hij steeds dichterbij komt.

Mijn ademhaling is super snel.

Mijn borstkast gaat heel snel op en neer.

Het lijkt alsof ik iedere moment een hartstilstand kan krijgen.

De tranen stromen als een waterval over mijn wangen.

Ik ben zo bang voor hem.

Bang dat hij iets vreselijks gaat doen.

"Laat me met rust" snik ik.

Hij komt steeds dichterbij met zijn handen.

Met zijn te lange en scherpe nagels.

Ik knijp mijn ogen hard dicht.

"Alsjeblieft laat me met rust" snik ik.

"Allison?" hoor ik een bekende stem.

Ik open langzaam mijn ogen.

Langzaam draai ik mijn hoofd richting de deur.

Daar staat Dave.

Hij loopt naar me toe en steekt zijn hand naar me uit.

Langzaam pak ik zijn hand vast.

Nog steeds stromen de tranen over mijn wangen.

Dave trekt me overeind.

Samen gaan we op mijn bed zitten.

Hij slaat zijn arm om me heen.

Ik sla mijn armen rond om zijn middel.

Ik laat mijn hoofd op zijn borst rusten.

Luide snikken vullen de stille kamer.

Snikken die uit mijn mond komen.

Dave strijkt de haren die over mijn rug vallen.

"Was hij er weer?" vraagt Dave bezorgd.

Ik wil stoppen met huilen.

Ik wil zijn vraag beantworden.

Maar het probleem is dat ik niet kan stoppen met huilen.

Steeds meer luidere snikken vullen de stille kamer.

Ik hoor geklop op de deur, maar besteed er geen aandacht aan.

Ik hoor de deur open gaan, maar nog steeds besteed ik er geen aandacht aan.

Ik kan niet stoppen met huilen.

De snikken die uit mijn mond komen vullen nog steeds de stille kamer.

Ik hoor iemand kuchen.

Ik laat Dave los.

Met betraande ogen kijk ik richting de deur.

Daar staan de jongens.

Shawn kijkt me vol medelijden aan.

Hij loopt langzaam naar me toe.

Ik sta op.

Als hij me in zijn armen neemt duw ik Shawn weg.

"Wat doe je hier?" snik ik.

"Allison het spijt me zo erg" zegt Shawn zacht.

"Ga weg, ik wil je nooit meer zien" zeg ik met betraande ogen.

"Waarom?" vraagt Shawn gebroken.

Ik begin te lachen.

Lachend schud ik mijn hoofd.

"Waarom?" herhaal ik lachend zijn vraag.

"Kijk waar je me hebt achter gelaten!" sis ik boos.

"Allison het spijt me zo erg" zegt Shawn zacht.

"Nee, het spijt je niet! Ik haat je! Ik wil jou en de jongens nooit meer zien!" schreeuw ik met betraande ogen.

"Allison ik hou van je" zegt Shawn gebroken.

"Maar ik hou niet van jou. Alsjeblieft ga weg en kom nooit meer terug" sis ik boos.

Shawn schud zijn hoofd.

Dave staat nu ook op en pakt Shawn van zijn schouder.

"Als Allison zegt dat je weg moet gaan, ga dan ook" zegt Dave.

"Wie ben jij om te zeggen wat ik moet doen?" sist Shawn boos.

"Alsjeblieft zorg niet voor meer problemen" zegt Dave en duwt Shawn richting de deur.

Shawn balt zijn vuisten.

Zijn vuist beland in de gezicht van Dave.

Dave grijpt naar zijn kaak.

Op zijn gezicht kan je een pijnlijke uitdrukking zien.

"Allison is mijn dochter! Begrepen?" roept Shawn met ingehouden woede.

[Pff vandaag had ik tot het negende les en het was nogal zwaar voor me 😐 en wat vinden jullie van deze hoofdstuk? Ik weet niet wat ik ervan moet vinden....]