ADOPTED BY SHAWN MENDES

31

"Uw dochter moet naar een kliniek gestuurd worden als ze is genezen" zegt dokter West.

Wat?

Naar een kliniek?

"Is het dan zo erg?" vraag ik zacht.

"Helaas wel" zegt dokter West.

[Allison]

6 weken later

Samen met de jongens lopen we uit het ziekenhuis richting de auto.

Ik stap in de auto en ga zitten Shawn komt ook naast me zitten.

Hij slaat zijn arm om me heen en ik leg mijn hoofd op zijn schouder.

"Allison" zegt Shawn als de auto in beweging komt.

"Ja, wat is er?" vraag ik zacht.

"Ik hou van je" zegt Shawn en geeft een kusje op mijn haren.

"Ik hou ook van jou" zeg ik en sla mijn armen rond om zijn middel.

Ik voel mijn T-shirt langzaam nat worden en ik draai mijn hoofd naar Shawn toe.

Ik zie dat Shawn huilt.

"Shawn waarom huil je?" vraag ik bezorgd en hij veegt zijn tranen weg met de rug van zijn handen.

"Gewoon" zegt Shawn.

"Gewoon?" vraag ik.

"Het is niets" zegt Shawn zacht en ik geef een kusje op zijn wang.

"Allison beloof me dat je niet boos op mij of op de jongens word" zegt Shawn en ik kijk Shawn raar aan.

"Waarom moet ik boos op jullie worden?" vraag ik verward.

"Beloof het gewoon" snikt Shawn.
"Ik beloof het" zeg ik en veeg de tranen over zijn wangen weg.

"Waarom huil je nog steeds?" vraag ik zacht.

"Gewoon" zegt Shawn weer en ik leg mijn hoofd op zijn schouders.

Als de auto stil staat stappen de jongens uit en ik doe het zelfde. We staan voor een groot gebouw.

"Shawn wat gaan we hier doen?" vraag ik.

"Je zult het zo wel zien" zegt Shawn zacht.

Hij slaat zijn armen om me heen en streelt mijn haren.

Na een tijdje trekt Shawn terug en ik zie dat Jack Gilinsky mijn koffer in zijn handen heeft.

"Waarom hebben jullie mijn koffer mee genomen?" vraag ik verward.

"Shawn, ik vind dit geen goed idee" zegt Cameron en krabt ongemakkelijk achter zijn hoofd.

Ik kijk Cameron raar aan.

"Ik moet wel" zegt Shawn snikkend en samen lopen we de gebouw in.

"Dude ik heb geen goed gevoel hierbij" zegt Nash.

Shawn negeert hem en trekt me mee richting de balie.

"Shawn wat gaan we hier doen?" vraag ik zacht.

Shawn negeert me.

Ik zucht en kijk richting Cameron en Nash.

Ze verbergen iets voor me.

Ik weet het zeker.

Ik kijk weg.

De vrouw achter de balie glimlacht naar mij.

Ik glimlach terug.

"Goedemorgen, jij moet vast Allison zijn" zegt de vrouw vriendelijk en ik knik.

"Je kamer nummer is 68" zegt de vrouw achter de balie en samen met de jongens lopen we naar de juiste kamer nummer.

Ik heb geen idee wat we hier doen.

Ik heb een slecht gevoel, maar ik vertrouw de jongens.

Ze zullen niet iets doen wat ik niet wil.

Als we voor kamer 68 staan opent Shawn de deur.

Het is een kale kamer.

Ik zie een eenpersoonsbed, een nacht kastje, een grote lade kast en een kleding kast.

"Waarom zijn we hier?" vraag ik en Shawn barst in huilen uit

Ik sla mijn armen rond om zijn middel.

"Shawn waarom huil je de hele tijd?" vraag ik en hij duwt me weg.

"Sorry Allison" snikt Shawn.

"Alsjeblieft word niet boos op me" zegt Shawn zacht en verlaat de kamer.

"Jongens wat is er met Shawn?" vraag ik zacht.

De jongens zeggen niks en knuffelen me een voor een.

Als laatst blijven Cameron en Nash over.

Ze geven me ook een knuffel.

"Allison we gaan alles proberen om je hier uit te halen" zeggen ze en verlaten de kamer.