ADOPTED BY SHAWN MENDES

2.10

"Shawn kan elk moment dood gaan. En ik zit maar hier als een of ander idioot te wachten, weet je hoe erg dat is. Hij zit daar al bijna 4 uur en we hebben gee-" verder kom ik niet want Cameron drukt zijn lippen op die van mij.

[Allison]

Het lijkt alsof mijn hart uit mijn borstkas weg gedrukt word. Alsof alle vlinders waarvan ik niet wist dat ze bestonden tot leven komen. Mijn hart klopt nu zo snel dat ik bijna niet meer kan adem halen, maar als ik nu terug trek verlies ik het gevoel van even gelukkig zijn. Het gevoel van weten dat iemand van je houdt. Het gevoel van 2 zachte lippen. De lippen van Cameron. Zou hij nu ook die vlinders hebben? Zou hij nu ook het gevoel hebben dat hij compleet is? Zou hij wel überhaupt het zelfde voelen? Wie hou ik voor de gek? Cameron verliefd op mij? Nee dat is onmogelijk, maar waarom drukte hij zijn lippen dan op de mijne?

Langzaam trek ik terug om op adem te komen.

"Wow" hoor ik Cameron zeggen. Zijn borst gaat hevig op en neer. Veel tijd om te praten of om op adem te komen hebben we niet, want een dokter komt naar buiten.

"Ik heb nieuws over Meneer Mendes", begint hij, "Hij is momenteel in een stabiele toestand, hij heeft de operatie overleefd. We hebben hem nu in een kunstmatige coma gezet zodat zijn lichaam kan uitrusten zonder drukte om zich heen. Binnen 3 dagen wordt hij wakker normaal gezien en is hij weer aanspreekbaar" vertelt de dokter.

Een opgelucht gevoel overspoelt me. Hij leeft. Mijn vader leeft. Ik draai me om naar Cameron en sla mijn armen om zijn nek heen. Vraag me niet waarom ik dit doe. Ik ben gewoon blij en ik wil ook Cameron zijn geur ruiken. Ja, wat? Hij ruikt gewoon lekker oké? Hij is eerst verbaasd maar dan slaat hij ook zijn armen ook om me heen.

"Hij leeft Cam" fluister ik en tranen van geluk vinden hun weg.

"Hij ging ons nooit verlaten Allison" fluistert Cameron. Zijn stem is zo zacht, zo lief. Hij kan me op elke manier kalmeren. Daarnet met de zoen. Hij kon me weer kalmeren, maar hij heeft me ook iets laten ontdekken. Laten ontdekken dat ik heel die tijd gewoon verliefd op hem was. Zal hij het zelfde voelen? Al die onbeantwoorde vragen maken me gek. Ik wil voor alles een antwoord alleen het kan niet. Ik durf hem nu niet in een keer te gaan vragen of hij het zelfde voelt. Langzaam maar zeker laat ik Cameron los. Ik glimlach even naar hem.

"Allison zullen we even naar buiten gaan?" vraagt Cameron.

"Ik wil bij Shawn zijn" antwoord ik direct. Oké dat is een stukje gelogen. Het liefst ga ik nu met Cameron naar buiten, maar aan de andere kant wil ik bij Shawn blijven. Ookal weet ik dat hij pas binnen 3 dagen wakker is, maar het belangrijkste van alles; hij leeft en ik hoop dat de ellende hem nu met rust laat, want Shawn verdient dit helemaal niet. Hij verdient veel beter en ik ben er zeker van dat als ik niet in zijn leven was gekomen dat hij nu nog steeds gelukkig leefde, maar aan de andere kant als Shawn me niet adopteerde had ik misschien nooit liefde gevoelt. Het gevoel van liefde is onbeschrijfelijk mooi. Zo mooi dat ik het niet wil loslaten. Ik wil dit gevoel voor altijd voelen. Ik hoop dat ik dit gevoel ook niet hoef los te laten. Ook hoop ik dat ik dit gevoel met Cameron kan delen.

"Allison, kom laten we even naar buiten gaan" zegt Cameron. Ik kijk hem met een vragende blik aan.

"Oké ik ga wel mee, maar we zijn binnen een uur terug" zeg ik vast besloten. Ik wil gewoon Shawn niet alleen laten. Ik ben gewoon bang om hem te gaan verliezen.

"We zijn zeker binnen een uur terug, kom nu maar" zegt Cameron en trekt aan mijn arm. Ik sta recht op van de stoel waar ik op zat en loop met Cameron mee naar het parkje die vlak langs het ziekenhuis ligt. Het is mooi weer buiten en de frisse lucht dringt mijn neus binnen. Samen lopen we naar een bankje en gaan we zitten. Als we eenmaal  op het bankje zitten schraapt Cameron zijn keel.

"Allison ik moet je iets bekennen."

[Oh-my-god DunyaJemaa is een cliffhanger bitch!  ( ik weet dat ik een cliffhanger bitch ben Xo Dunya ) Ze helpt me vanaf nu met dit boek omdat ik  zo inspiratieloos ben!

Ik voel me een slecht persoon om dit nu zo te typen. Echt ik kan mezelf wel voor mijn hoofd slaan ik schaam me heel erg...]