Until Midnight | Kim Taehyung

Until Midnight - 24

Kısa bir süre sonra, bir asker koşarak odana giriyor. İrkiliyorsun fakat planı bildiğin için endişelenmiyorsun.

Asker hiç durmadan dizleri üstüne çöküyor ve kıyafetinden çıkardığı birkaç şeyi sana uzatıyor.

"Elbiseni kes," diyor nefes nefese. Hiç durmadan elbisende rastgele yırtıklar açmaya başlıyorsun. Şükürler olsun ki üzerindeki, sabah giydiğin değil, uyumak için giydiğin ince, tek parça kumaş. Kesmek zor olmuyor. O da sana yardım ediyor. Seni biraz hıtpalıyor da, kolundaki morluklar ve elbisenin yırtılış şekli, buradaki zeki doktorları ve askerleri inandıracak kadar gerçek.

Elbise hazır olduğunda duruyorsun ve asker sana bakıyor.

"Sana vurmam gerek," diyor. "ben yapayım mı yoksa yüzünü kızartacak başka bir yolun var mı?"

Bir süre ona bakıyorsun. Kollarını sıkarken sorun yoktu fakat tokat işi biraz kötü hissettiriyor. Gözlerini sıkıca kapıyorsun ve ilk tokat sertçe yüzüne iniyor. İçinden çığlık atıyorsun, dışından sahte gözyaşlarını akıtıyorsun ki saldırı yeterince gerçekçi görünsün.

Asker hızlıca yanına koyduğun kesici makasımsı aleti alıyor ve dışarıya koşturuyor. Sen ise kendini çimdikliyor ve daha çok ağlamaya çalışıyorsun.

Asker daha gözden kaybolmadan dönüyor ve başını içeri uzatıyor.

"Unutma, tecavüz saldırısıydı!"

Başını sallıyorsun ve asker gözden kayboluyor. Her ne kadar kurgu olsa da, böyle bir şey yaşayabilme olasılığı tüylerini diken diken ediyor.

Askerin gittiğinden emin olduktan sonra, kapının dışına çıkıyor ve kendini duvara atıp yere düşüyorsun. Çığlık atıyor ve tuttuğun gözyaşlarını salıveriyorsun.

Aşağı kattakilerin seni duyması uzun sürmüyor. Birkaç kadın ve asker yukarı koşturuyor ve yerde yatan seni ağızları dehşetle açılmış şekilde izliyorlar.

"Ya-yardım edin," diyorsun.

Kadınlar hemen yanına koşturuyor ve peşlerinden askerleri sürüklüyorlar. Onlara ne olduğunu söylemiyorsun, çünkü amacın, bitap düşmüş korkan bir kadın profili sergilemek.

Askerlerden biri seni kucakladığı gibi şifahaneye götürüyor. Doktorlar seni olabildiğince yavaşça 'kontrol' ediyorlar. Tabii bu kontrol, onlar için ne kadar normal olsa da, bir kadın için küçük düşürücü. Bir yatak örtüsüymüş kadar değersiz hissediyorsun. Erkekler kadınları böyle mi görüyorlar? Kontrol edilecek kadar aciz?

"B-bana sal-saldırdı," diyorsun titreyerek. O an, tüm oyunculuk yeteneklerini sergileyerek ağlamaya başlıyorsun.

Kadın hemşireler yanına gelip seni yatıştırmaya çalışıyor fakat sen hiç durmuyor, sadece sesini birazcık kesiyorsun.

"Sakin olun y/n-shi," diyor bir tanesi gözyaşlarını silmeye çalışırken. Kolunu tutuyor ve kendini kaldırmaya çalışıyorsun fakat sağ yanındaki göğsüne bastırarak seni engelliyor.

Konuşmuyor ve gözyaşlarının etrafındakileri etkilemesine izin veriyorsun.