Where is this going 18+

Can't move and can't speak

Patrick kijkt me lange tijd aan en zegt helemaal niks. Ik zie hoe hij me aan het bestuderen is en ik draai mijn hoofd weg. Ik kan dit er niet nu nog bij hebben. Ik wil er niks over horen. Alsof hij mijn gedachten kan lezen rijdt hij weg in stilte. 'Darling, waar wil je heen?' vraagt hij na een half uur 'Naar huis, Pat, naar huis,' zeg ik zuchtend. Dat zijn de enige woorden die we in de auto hebben gewisseld. Ik ben Patrick zo dankbaar. Hij is er voor me en hij weet wanneer hij wat moet en kan vragen en wanneer hij zijn mond moet dichthouden.

Als we bij mijn huis aankomen stap ik uit. 'Dank je, Pat,' zeg ik terwijl ik hem dankbaar aan kijk. Hij wuift het bedankje weg. 'Ik ben er voor je, darling,' zegt hij. Als ik de deur van de auto dicht doe scheurt hij weg. Normaal kan ik wel lachen om zijn idiote rij gedrag, maar vandaag niet.

Als ik thuis ben stap ik gelijk mijn bed in. Het enige wat ik kan doen is huilen. Ik besef dat ik in slaap gevallen ben als ik wakker word van een scherp gesnerp. Ik wil de wekker uitzetten, maar hoe vaak ik er ook op blijf slaan het gesnerp blijft. Opeens dringt het tot me door dat het de deurbel is. Moeizaam stap ik uit bed en ik loop langzaam naar de deur. 'Ja, ja ik kom al,' murmel ik. Ik verbaas me erover dat mijn stem zo zwak klinkt.

Als ik de deur open doe zie ik Patrick. Hij bekijkt me van top tot teen en heeft een bezorgde blik in zijn ogen. 'Darling, wat zie jij eruit!' zegt hij geschrokken. Ik sjok weg bij de deur en ga weer in bed liggen. Patrick doet de deur achter zich dicht en staat naast mijn bed. Hij buigt zich voorover om me vast te houden en dat is het moment waarop ik weer moet huilen. Houden die tranen dan nooit op? Hij streelt met zijn hand over mijn haren. 'Ik kan het gewoon niet,' snotter ik. 'Sssshh, het is al goed,' sust hij me. Als ik wat rustiger ben kan ik Patrick het hele verhaal vertellen. 'Amai, verliefd worden op zo'n man die zo fout is,' zegt hij me aankijkend met grote ogen. 'Verliefd? Ik ben helemaal niet verliefd,' zeg ik ontkennend. Patrick kijkt me aan en trekt een van zijn wenkbrauwen omhoog. 'Darling, je houdt jezelf voor de gek. Als jij niet verliefd ben dan duik ik met een vrouw het bed in,' zegt hij. Ik krijg een glimlach op mijn mond vanwege zijn opmerking.

Patrick wil me omhoog trekken, maar ik schud mijn hoofd. 'Ik heb geen puf om mijn bed uit te komen,' zucht ik. 'Prima, maar ik wil je huis sleutel want anders zorg je niet goed voor jezelf,' gebied hij. Ik geef Patrick de sleutel van mijn voordeur, omdat hij zo blijft aandringen. 'Tot morgen, darling,' zegt hij met zachte stem. Hij geeft me een kus op mijn voorhoofd en loopt de deur uit. Ik rol me weer op in bed en val in een diepe slaap.

Ik word wakker als Patrick aan me staat te trekken. Ik kijk hem aan. 'Wat doe je?' vraag ik kreunend. 'Je moet wat eten! Dit kan niet zo door blijven gaan. Je ligt nu al een week als een dood vogeltje in bed en je wilt niks. Nu is het klaar en kom je met je reet van dat bed af,' zegt hij.

Moeizaam laat ik me meeslepen door Patrick. 'Ik heb geen honger,' jammer ik. Als hij de keukendeur open doet komt de geur van lasagne me al tegemoet. Mijn buik protesteert en wil eten. Patrick is zo lief voor me geweest de afgelopen dagen. Hij heeft me ziek gemeld op mijn werk. Hij is iedere dag langs gekomen om ervoor te zorgen dat ik geen kluizenaar wordt. Hij heeft ervoor gezorgd dat ik niet uitgedroogd ben. Maar eten, dat kon ik niet.

'We gaan je een beetje opknappen en dan gaan we stappen,' zegt hij frivool. Ik kreun bij de gedachte om mijn huis uit te gaan, wat ik helemaal niet wil. 'Eerst ga je zitten en gaan we eten. Je ziet er niet uit, ik kan je ribben tellen,' zegt hij afkeurend. Ik sla zijn hand weg als hij probeert om mijn lichaam aan te raken. 'Schei uit, dat valt best mee,' protesteer ik.

Hij laat me zitten op de stoel en schuift een bord lasagne voor mijn neus. Dit ruikt zo goed dat ik het hele bord leeg eet. 'Kijk, zo komen we ergens,' zegt hij goedkeurend. Patrick trekt me omhoog van de stoel en duwt me richting de douche. 'Nu ga je douchen en zorg je ervoor dat je toonbaar bent,' zegt hij. Ik weet dat ik niks tegen hem hoef in te brengen als hij eenmaal wat in zijn hoofd heeft.

Ik loop de badkamer binnen en ik schrik van mezelf als ik in de spiegel kijk. Mijn gezicht is lijkbleek en ik heb rode ogen van het huilen. Mijn krullen staan verwilderd alle kanten op en is zo vet dat het allemaal aan elkaar plakt. Patrick had het nog zacht uitgedrukt over dat hij mijn ribben kon tellen, ik zie er niet uit. Als ik onder de douche sta denk ik na over wat Patrick een week geleden zei. Ben ik verliefd op Michael? Mijn hart ligt aan stukjes, dat mag duidelijk wezen. Helemaal omdat ik deze week nog niks van hem gehoord heb. Het doet me nog meer pijn als ik me realiseer dat ik waarschijnlijk niks voor hem beteken, behalve slaaf spelen. De tranen stromen weer over mijn wangen. Wat een bende maak ik toch van mezelf. Alleen maar vanwege een man? Als ik onder de douche vandaan kom voel ik me iets beter. Ik zie er al iets beter uit en als ik toonbaar ben, zoals Patrick zijn eis was, loop ik de badkamer uit.

Patrick heeft al een jurk en schoenen gepakt. Hij pakt me beet en kust me. 'Goed zo. Trek nu dit maar aan en dan gaan we,' zegt hij. Ik kijk hem aan en ik wil protesteren. Zijn blik zegt me echter dat hij vastberaden is en dat ik er niks aan kan doen om ervoor te zorgen dat ik hier kan blijven.

Als we buiten lopen heb ik het gevoel dat iedereen me aankijkt. Als we bij de kroeg aankomen kijk ik naar Patrick. 'Moet dit echt?' vraag ik twijfelend. Patrick pakt mijn hand. 'You're gonna love it, darling!' kirt hij.

Als we binnenkomen staat de muziek veel te hard. Mijn oren bonzen ervan. We lopen naar de bar en Patrick bestelt twee cocktails. Ik moet zeggen dat hij een goede smaak voor drank heeft. Ik kijk de kroeg rond of ik iemand zie die ik ken. Juist, ik zoek of ik Michael ergens zie. Opgelucht kan ik adem halen als ik hem nergens zie. De mannen druipen snel af als ik ze geen blik waardig gun en niks tegen ze zeg. Na mijn derde cocktail voel ik me al iets beter en Patrick trekt me de dansvloer op.

Samen met Patrick dansen, ik vind het heerlijk. 'Ik ga even wat drinken halen, wil jij ook?' schreeuwt hij in mijn oor om boven de muziek uit te komen. Ik schud mijn hoofd. Patrick loopt weg en ik blijf bewegen op de muziek. Dansen is altijd al iets wat me heeft geholpen om mijn hoofd te legen en me heerlijk te voelen.

Opeens voel ik iemand achter me die met me mee danst. Ik kijk schuin naar achteren en zie een knappe man achter me dansen. Ik glimlach en dans met hem mee. Wat een heerlijk gevoel is dit. De muziek opnemen in je lichaam en jezelf laten gaan. Ik voel dat de man achter me zijn lippen naar mijn oor brengt en er gaat een trilling door mijn lichaam. 'Zullen we wat gaan drinken?' vraagt hij. Ik pak zijn hand en loop met hem mee naar de bar. 'Voor mij een sunset, alsjeblieft,' zeg ik. Hij bestelt twee drankjes en we blijven aan de bar zitten. We zeggen niet veel tegen elkaar omdat we elkaar niet verstaan.

Als mijn drankje op is merk ik dat ik niet stevig op mijn benen sta. Voorheen kon ik liters alcohol weg drinken zonder dronken te worden. Nu voel ik me lacherig en sta ik te zwalken op mijn benen. 'Ga je mee? Hier kunnen we elkaar niet verstaan,' roep ik boven de muziek uit.

Samen lopen we naar buiten. Het is een stuk kouder dan eerder op de avond en ik ril van de kou. 'Heb je het koud, zal ik je opwarmen?' vraagt hij sensueel. Voordat ik antwoord kan geven liggen zijn lippen al op die van mij. Ik kreun bij het aanvoelen van warme lippen. Wat heb ik dit gemist. Opeens is het weer koud en voel ik geen lippen meer. Ik knipper met mijn ogen. Voordat mijn ogen zien wat er gebeurt ruik ik een maar al te bekende aftershave.

Ik sta te trillen op mijn benen als ik voor me kijk. Michael duwt de man tegen een muur aan en ik zie dat hij iets in zijn oor fluistert. De man gaat er snel vandoor. Michael draait zich om naar mij en ik voel me opeens heel zwak. Zijn intense ogen boren in die van mij. Ik kan geen stap verzetten als hij steeds dichter naar me toe loopt. Elke vezel in mijn lichaam roept om hem. Hij staat heel dichtbij, maar hij raakt me net niet aan. Hij buigt naar voren en ademt uit, waardoor ik zijn hete adem langs mijn oor voel gaan. 'Kreunen doe je alleen bij mij,' zegt hij met een rauwe stem.

Er gaat een elektrische schok door mijn lichaam en ik voel me nat worden. Hij gaat weer recht op staan en kijkt me met lust in zijn ogen aan. Ik wil hem aanraken, hem voelen. Ik kan hem alleen maar aankijken en ik kan mezelf niet bewegen. Ik zie de lust in zijn ogen wegtrekken. Ik zie heel even een blik van onzekerheid in zijn ogen voorbij komen voordat de hardheid weer terug komt. Hij draait zich om en hij loopt bij me vandaan.

Ik wil schreeuwen, ik wil hem roepen maar er komt geen geluid over mijn lippen. Ik wil hem vastpakken, hem zoenen, hem om me heen voelen, maar ik kan geen stap verzetten. Het voelt alsof ik verlamd ben.