It Hurts

7.

Ik leg mijn hand op mijn wang neer, wat is zijn probleem? Je slaat geen vrouwen als man zijnde, dat was een regel die elke weerwolf kende. En toch had hij me geslagen, wat een klootzak. Ik kijk in zijn inmiddels zwarte ogen, wat me alleen maar bozer maakt. Wie denkt hij te zijn, om mij zomaar te slaan? Wat een ongelofelijke schoft. Ik hef mijn hand op en sla hem hard ik zijn gezicht terug, ik laat me niet op deze manier behandelen. Als ik hem opnieuw aankijk in zijn ogen zie ik dat ze nu nog zwarter zijn gekleurd in hoeverre dat mogelijk is, ik blijf als versteend staan. Hij zet dreigend een stap naar voren, wat heb ik gedaan? Ik zet snel een stap naar achter, dat gaat zo door tot ik niet meer verder kan en met mijn rug tegen de muur sta genageld. Waarom bestaat er dan ook zoiets als een muur? "Dat was een slechte zet kitten een hele slechte zet." Ik weet niks terug te zeggen, opeens zijn mijn schoenen heel interessant. "Je kijkt me aan als ik tegen je praat." Zijn plotselinge uitbarsting laat me huiveren waarna ik langzaam mijn hoofd optil en hem recht in zijn pikzwarte ogen aankijk, zijn ogen kijken mij vol woede en lust aan. Ik probeer mijn angst te verbergen door mijn rug te rechten en hem strak aan te kijken. Hij mag niet weten dat ik bang voor hem ben, dan zal het alleen maar erger worden. Alpha's houden van macht namelijk, als ik hem dan nog die bevestiging geef dat hij macht over mij heeft zal hij daar alleen maar van genieten en dat gun ik hem niet. Hij grinnikt en pakt me bij mijn keel beet, mijn ogen vergroten zich ik kijk hem smeken aan. Hij grijnst alleen maar waarna hij mijn keel langzaam dicht begint te knijpen, ik voel hoe ik geen lucht meer binnenkrijg. Mijn benen beginnen te trillen terwijl mijn handen zijn armen proberen vast te grijpen. Waar ben ik in beland? "jij bent mijn bezit, Ik bepaal wanneer jij wat doet. Zelfs wanneer je adem haalt, Is dat duidelijk?" Fluistert hij hees in mijn oor, wat mij alleen maar banger maakt. Net wanneer ik denk dat ik het loodje ga leggen laat hij mijn keel los, ik val op de grond in elkaar hevig naar adem happend. Deze jongen is nog gestoorder dan ik dacht, dit is niet meer te verklaren. Dit is gewoon puur gestoord.

"Sta op, ik laat je onze kamer zien." Ik huiver bij zijn woorden, maar weet dat ik hem zal moeten gehoorzamen. Met veel moeite weten mijn benen mijn lichaam omhoog te hijzen, waarna hij vrijwel meteen mijn arm stevig vast grijpt. Ik geef hem een dodelijke blik waar ik meteen spijt van heb. Een brandend gevoel op mijn rechter wang laat mij weten dat hij me alweer heeft geslagen, ik kijk hem ongelovig aan. "Ik ben niet een van je vrienden, je kijkt me niet boos aan." Ik knik zachtjes mijn hoofd hij laat een goedkeurend geluidje horen waarna hij me meesleurt een houten trap op met een prachtig rood vloerkleed erop, alweer kijk ik mijn ogen uit. Dit huis is werkelijk prachtig. We gaan naar de bovenste verdieping, lopen 4 gangen door en staan dan eindelijk stil voor een witte neutrale deur. "Dit is onze kamer, hier zal je de komende tijd doorbrengen." Ik kijk hem vragend aan door zijn woordkeuze, maar veel tijd om na te denken krijg ik niet. Ik voel hoe hij een duw in mijn rug geeft waardoor ik wel naar binnen moet lopen, ik stap twijfelend de kamer binnen. Het is hier prachtig, er staat een kingsize bed in het midden van de kamer met aan de muur een enorm grote tv. Verder zijn er 2 kastjes aan beide kanten van het bed en staat er een houten kast aan de zijkant van de kamer. Er zijn nog 3 anderen deuren in de kamer, geen idee waar die naartoe leiden maar daar kom ik vanzelf wel achter. Doordat ik de kamer zo intensief aan het bewonderen was had ik niet door dat hij achter mij was gaan staan, ik voel hoe zijn handen mijn heupen vast grijpen. "Je bent zo mooi kitten, en helemaal van mij!" Ik huiver door zijn woorden, ik probeer me los te rukken uit zijn ijzeren greep. "Niet zo snel, ik was nog niet klaar met jou."