It Hurts

41.

Het voelt alsof ik voor een groot raam sta, een raam dat wagenwijd open staat. Het stormt buiten en ik wil het raam dichtgooien, maar ik kan mij niet bewegen. De wind is te sterk, het enige wat ik kan doen is toekijken hoe de storm mijn kamer verwoest. Hoe mijn spullen een voor een kapot vallen, hoe mijn dierbare herinneringen stuk voor stuk worden vernietigd. Alsof de herinneringen niets waren, alsof ze nooit hadden bestaan. Ik voel mij leeg, net als een glas water dat je weggooit in de gootsteen omdat je genoeg hebt gehad. Het voelt alsof ik net als dat glas water leeg wordt gegooid, alsof al mijn herinneringen uit mijn hersenen wordt gegoten. Een voor een worden ze geleegd in het putje, en ik kan enkel toe kijken. Alles voelt nep, het voelt alsof het leven niets meer is dan een slechte film die op repeat staat. Dag in dag uit hetzelfde riedeltje, ik voel me er door leeg gezogen. Elke dag weer opnieuw, en ik kan er niks tegen doen. Ik kan enkel toekijken door het raam hoe de storm in mijn leven genaamd Caleb elke dag weer mijn leven verwoest, elke dag weer breekt er een stukje van mijn hart af. Elke dag weer giet hij mijn dierbare herinneringen leeg, mijn ouders waren de grootste herinnering die hij vast greep. Hij greep het vast en goot het leeg, nu is er enkel een waas van hun over. Elke dag weer leef ik in deze hel, bij de persoon die mij lief hoort te hebben zoals niemand dat kan. Degene die mij strak in zijn armen zou moeten vasthouden, mij wakker zou moeten kussen en mij dan zou moeten vertellen hoeveel hij van mij houd. Maar nee, zo gaat dat niet. Dit is niet het leven van een prinses in een prachtig sprookje, dit is het echte leven.

Pov: Caleb.

"Misschien ben ik te hard voor haar geweest, maar ze moet eens leren wie de baas is." Ik kijk mijn beta Jace gefrustreerd aan, in de hoop dat hij mij wat goede raad kan geven. Hij heeft twee jaar geleden zijn mate gevonden, Emily en Jace zijn een mooi koppel samen. Ze hebben plezier, houden van elkaar en respecteren elkaar. De perfecte ingrediënten voor een goede relatie als je het mij vraagt, dus ben ik naar Jace gegaan voor advies. Want bij mij en May gaat het alles behalve goed, ze praat nauwelijks meer tegen mij. En als ze tegen mij praat is het respectloos, kortom advies is meer dan welkom. Ik neem gefrustreerd een slok van mijn whiskey, waarna Jace eindelijk reageert. "Luister Alpha, u bedoeld het allemaal goed natuurlijk. Maar ik vind persoonlijk dat u onze Luna veel te hard aanpakt, ze is nog maar een jonkie." Ik kijk Jace enkel aan, ik weet dat hij gelijk heeft. May is nog erg jong, maar dat betekend niet dat ze zich zo respectloos tegen mij kan gedragen. "U zou kunnen beginnen met wat meer liefde aan haar te geven, de liefde waar elke wolf naar verlangt." Ik kijk Jace dodelijk aan, ik hou niet van dat kleffe gedoe, en daarnaast weet ik helemaal niet hoe je liefde aan iemand geeft. Ik weet enkel hoe je moord, verder kom ik niet. "Caleb als u haar liefde geeft zal ze zich hier vanzelf thuis gaan voelen, als u dat niet doet en haar blijft behandelen als een gevangene in huis zal u haar verliezen." Ik geloof mijn oren niet, hoe durft hij dat tegen zijn alpha te zeggen? Ik kijk hem woedend aan, ik ben goed voor May. Ze heeft het alleen zelf nog niet door.