It Hurts

35.

Ik word wakker doordat iemand mijn hand vastpakt, het voelt alsof ik uit een lange winterslaap kom. Mijn lichaam voelt koud en stijf aan, alsof ik een hele nacht in de vrieskou heb geslapen. Ik voel hoe mijn hand wordt gestreeld, het zorgt ervoor dat ik moet huiveren. Ik wil hem terug trekken maar mijn spieren lijken verdoofd, ik krijg er geen beweging in. Kortom ze voelen als pudding aan, Paniek schiet door mijn lichaam heen. Waarom kan ik me niet bewegen? Ik probeer mijn ogen te openen, maar ook deze werken niet mee. ze lijken van lood te zijn, na een aantal pogingen lukt het me nog niet. wat is er aan de hand? Nog voor ik me er verder druk om kan maken voel ik hoe ik langzaam weg zak in een eindeloze slaap.

Alweer schrik ik wakker door diezelfde hand die in de mijne ligt, maar dit keer voelt het anders. Ik lijk de hand beter te kunnen voelen. De hand voelt warm aan op mijn koude huid, het voelt zeer aangenaam. Er komen tintelingen vanaf, het zorgt ervoor dat ik terug word gezogen in de realiteit. De eigenaar van de hand moet Caleb zijn, Caleb! Ik voel hoe ik alweer in paniek raak, hij zal woedend zijn vanwege de gebroken spiegel. En als hij erachter komt dat ik mijzelf ook nog wou gaan wegen zal hij al helemaal gaan flippen. Alles komt weer terug alsof er een klap in mijn gezicht wordt gegeven, alle herinneringen van die ochtend. Van het kussen onder Caleb zijn arm proppen, tot het kapot slaan van de spiegel. Ik probeer alles op een rijtje te zetten wat na een paar minuten eindelijk lukt, ik schaam me diep voor mijn actie met de spiegel. Na een paar minuten na gedacht te hebben over wat er gebeurd is heb ik alles weer helder voor ogen, ik kan mij alles weer in details herinneren. 

Ik probeer mijn ogen te openen, wat in eerste instantie niet lukt. Ze lijken aan elkaar vast geplakt te zijn, maar opgeven wil ik niet. Met al mijn kracht probeer ik ze nog een paar keer te openen, wat met veel moeite na een paar keer eindelijk lijkt te werken. Ik voel hoe mijn oogleden open schieten, mijn blauwe kijkers worden verwelkomt door een extreem fel licht. Ik sluit ze dan ook meteen om ze vervolgens weer te openen. Maar het licht is te fel voor mijn ogen, ze lijken er niet aan te kunnen wennen. Wie doet er dan ook een licht aan recht boven iemand zijn bed? "Caleb?" Fluister ik zachtjes in de hoop dat hij me hoort, maar er komt enkel een hoge piep uit mijn keel. Beschaamd draai ik mijn hoofd de andere kant op, kan deze situatie nog erger? Ik probeer zachtjes in Caleb zijn hand te knijpen in de hoop dat hij reageert, maar ik krijg geen beweging in mijn hand. Ik voel hoe ik langzaam in paniek begin te raken, dit is alles behalve goed. Ik voel me totaal niet op mijn gemak in deze situatie, en die lamp is nog wel het gene wat me het meest irriteert. Caleb lijkt nog steeds niet door te hebben dat ik inmiddels al wakker ben geworden, dit moment kan niet beter. Je weet wat ze zeggen, van je mate moet je het hebben.