It Hurts

20.

Ik probeer die gedachten van mij af te zetten, ik wil dit perfecte moment niet verpesten. Ik wil niet dat de tintelingen verdwijnen, en ik wil zijn zachte haar niet loslaten. Maar het voelt zo fout, Caleb heeft mijn familie vermoord. En hij heeft mij hier opgesloten, maar ondanks zijn daden wil ik niet stoppen met onze intieme moment. Maar ik weet ook dat als ik dit moment nu niet verbreek, ik spijt zal krijgen. Met veel moeite vebreek ik de zoen, Caleb kijkt mij met ogen vol lust aan. Ik haal mijn hand uit zijn haar en doe dan een kleine stap naar achter, zijn groene ogen kijken mij vragend aan. Ik kijk hem enkel verward terug aan, ik weet niet wat ik moet vinden van de situatie die net plaats vond. Het voelde zo fout, maar ook weer zo goed. Ik besluit de stilte te verbreken, want Caleb had me nog wat beloofd. "Mag ik mijn boterham?" Ik zie hoe hij mij voor even verward aan kijkt, maar hij herpakt zich al snel en geeft mij dan de verse boterham. Ik pak de boterham zo snel als ik kan aan, en prop hem vervolgens zo snel mogelijk in mijn mond. Je weet het maar nooit, zometeen bedacht hij zich. "Dankjewel." Ik fluister de woorden zijn kant op, hij knikt enkel als antwoord.

"Goed May, je mag met mij mee terug het packhuis in." Ik knik snel en wil naar de cel deur toe lopen, maar ver kom ik niet. Caleb pakt me bij mijn rechter arm vast, waardoor ik hem verward aan kijk. "Als je nog een keer probeert te ontsnappen sluit ik je hier een week lang op zonder eten." Het enige wat ik kan doen is knikken, de rest van mijn lichaam lijkt verlamt na zijn woorden. Ik voel me steeds banger worden voor Caleb, maar tijdens de zoen was dat volledig weg. Ik voel mijzelf verward, en blijkbaar heeft Caleb dat ook door. Hij haalt zijn hand door mijn haar, en geeft me dan een klein glimlachje. Het glimlachje verdwijnt net zo snel als dat het verscheen, ik zou het me net zo goed verbeeld kunnen hebben. "Luister May, ik doe deze dingen omdat ik van je hou." Ik kijk Caleb dodelijk aan na zijn woorden, dit alles doe je niet uit liefde. Dat maak je mij niet wijs, toch besluit ik niet tegen hem in te gaan. Het lijkt me het verstandigste om het voor nu te laten rusten, aangezien mijn lichaam op is van onder andere de kou hier en door het weinige eten dat ik heb gehad de afgelopen dagen.

Ik voel hoe Caleb mij onverwachts optilt in bride style, ik schrik ervan en probeer mijzelf los te krijgen uit zijn greep. Maar zijn armen zijn veel te sterk, ze lijken wel van staal te zijn. "Caleb ik kan zelf lopen." Hij rolt met zijn ogen als antwoord op mijn opmerking, Het laat mij weten dat ik me beter kan gedragen aangezien zijn geduld op begint te raken. "Ik draag je liever, deal with it." Ik voel me geïrriteerd worden maar besluit niet op zijn opmerking in te gaan, ik heb geen zin in nog meer gedoe vandaag. Ik bekijk Caleb eens goed en zie nu eindelijk hoe knap hij eigenlijk is,  zijn bruin gekrulde haar beweegt mee bij elke stap die hij zet. Zijn ogen zijn in een prachtige smaragd groene kleur, je zou er voor uren in kunnen staren. Ook heeft hij een scherpe kaaklijn, zo'n kaaklijn waarmee je als model de cover van een magazine zou kunnen halen. Al snel betrap ik mijzelf op het staren naar zijn perfecte gezicht, ik kijk snel de andere kant op wat hem laat grinniken. Fijn, hij had het dus ook door. "Je hoeft je niet te schamen voor mij May, ik weet dat ik knap ben." Ik geef hem een dodelijke blik als antwoord op zijn domme opmerking, zijn ego is weer eens iets te aanwezig als je het mij vraagt. "Je bent sexy als je boos bent." Ik rol met mijn ogen, ik hou niet van dat geslijm. Misschien was dat ook de reden dat ik het volgende tegen hem zei. "Ik zou met alle liefde je ogen uit je kop krabben." Hij kijkt me voor even verbaasd aan, hij had duidelijk geen antwoord terug verwacht. En al helemaal niet zo'n opmerking, maar dat kan mij vrij weinig schelen. Hij mag best een keer een weerwoord terug krijgen. "Ik hou ook van jou." waren zijn woorden, waarna hij naar mij knipoogt. ik voel hoe mijn wangen beginnen te branden, fijn. Ik ben aan het blozen besef ik me maar al te goed, dit gaat nog een lange dag worden.