It Hurts

14.

Pov: Caleb.

Ik vul mijn glas tot de rand vol met whisky, Ik zie het bruine goedje in het glas dobberen. Net wat ik nodig heb, een flinke laag alcohol om mijn gevoelens voor even te onderdrukken. Hoe kan ze nou nog niet begrijpen dat ze van mij is? Het is de enige vraag die de afgelopen uren door mijn hoofd heeft gespookt, gefrustreerd neem ik een grote slok van het goedje. Toen Jace ons stoorde op het moment dat ik haar voor altijd zou leren dat ze van mij is, kon ik hem wel doden van woede. Ze had mijn kaak gebroken, de kaak van haar alpha en mate. De gedachten alleen al maakt me opnieuw woedend, ik neem nog een flinke slok uit mijn glas en zet het drankje dan weg. Dit is niet de oplossing, maar wat is dat dan wel. Ik sla gefrustreerd tegen de muur om zo al mijn woede eruit te krijgen, een flinke scheur ontstaat in de stenen wat mij doet grijnzen. Aan mijn krachten zal het in elk geval niet liggen. Ik voel dat mijn woede weer wat onder controle is, wat een goed teken is. Ik ga maar eens kijken bij mijn mate, ze zal wel honger hebben.

Pov: May.

Ik weet niet hoelang ik hier al zit, wat ik wel weet is dat ik verga van de honger. Sinds ik hier ben heb ik geen eten meer gezien, en dat begint nu zijn tol te eisen. Ik haal gefrustreerd mijn hand door mijn bruine haar, Ik voel hoe vet het is. Ik schrik ervan en haal snel mijn hand er weer uit, ik moet hoog nodig douchen. Door mijn verkenning van eerder weet ik nog waar de badkamer zat, zodra ik binnen ben draai ik meteen de deur op slot. Ik heb geen behoefte aan een bezoekje als ik me aan het douchen ben, ik ga staan voor de twee wastafels met daarboven een enorme spiegel. Ik schrik als ik mijn spiegelbeeld zie, mijn haar is enorm vet en staat alle kanten op. Onder mijn groene ogen zitten diepe wallen, ook ben ik afgevallen je kan zonder moeite mijn ribben tellen. Ik kijk vol ongeloof naar het meisje voor me, ik herken haar niet. Normaal is mijn haar netjes verzorgd, en heb ik bijna geen wallen onder mijn ogen. Opnieuw voel ik de tranen opkomen, ik veeg ze ruw weg Caleb is mijn tranen niet waard. Ik loop vervolgens naar de douche, en draai de knop van het warme water aan waardoor mijn lichaam wordt verwelkomt door de warme douche stralen. Ik was mijn haar met shampoo die ik in de douche had gevonden, ze vinden het vast niet erg als ik het leen. En anders hebben ze maar een keer pech, ik moet me kunnen verzorgen. Als ik klaar ben wikkel ik mijn haar in een handdoek en droog me af met een andere handdoek, ik voel de kou op mijn lichaam en een rilling loopt over mijn rug. Ik vind het maar niks dus wil ik me in mijn kleren hijsen maar besef me dan dat ik helemaal geen schone kleren heb. Geen denken dat ik die vieze oude kleren ga aantrekken, je ziet de modder vlekken erop zitten en bovendien stinken ze. Voor even lijk ik helemaal versteend, als ik schonen kleren wil pakken moet ik naar de inloop kast. Maar de kans dat Caleb in de slaapkamer zit is zeer groot, maar de kleren van de afgelopen dagen aandoen is geen optie. Ik besluit om een kijkje te nemen in de inloop kast, ik moet en zal schone kleren dragen.