The Last Piece (Flower Boys Series #1)✔

Piece 2

You're mine

"Tangina mo Chen umagang umaga bold ang pinapanood mo!" umalingawngaw ang tawanan nila Chandy pag balik ko ng room.

"Dude! Wag kang magmalinis, I saw you you're kissing Claudine's p-" Agad tinakpan ni Chandy ang bibig ni Chen ng makitang kasama kong dumating si Clau. I saw her blush!

Nagkibit balikat nalamang ako dahil mukhang walang balak magsalita ang katabi ko pinaglalaruan ko na lamang ang hawak na ballpen. Lunch time na at vacant na namin 5 to 6 pa ang sunod kong klase.

Tatlong buwan na din ang nakalipas simula ng bumalik si Tristan. For good. Nagenroll din siya sa pinapasukan namin ngunit hindi kami magkaklase dahil late siyang nagenroll.

"Sinong tinitignan mo?" Tanong sakin ng kaklase ko ng maabutan akong nagtatago sa isang puno. Napatingin siya sa banda kung naas tahimik na natutulog ang isang lalaki sa field.

"Crush mo siya? Sabagay hindi kita masisisi ang gwapo nga niya bago palang siya dito pero ang dami ng nagkakagusto sa kanya plus the fact na pinsan at ka-grupo siya ni Azer." sabi nito at makahulugan akong nginitian.

Gusto ko na nga ba siya? With those 3 months wala akong ginawa kung hindi sundan at tignan siya kung may pagkakataon.

Ang hirap aminin lalo na ang bilis ng pangyayari dahil sa unang beses na makita ko palang siya alam ko ng gusto ko siya.

Hindi ko alam kung paano ko siya naging kaibigan noon. Ni hindi ko siya maalala pero ang alam ko lang, sa kanya palang ako nagkaganito.

Napatingim siya sa banda ko na ikinagulat ko. Agad akong kinabahan dahil sht. Nakita niya ako. Nang mapagtanto kong papunta siya sa akin ay hindi ko alam kung tatakbo ba ako o hindi na gagalaw. Dahil walang sense kung magtatago pa ako dahil alam kong nakita nita ako.

"Ang ganda dito no?" Pambungad niya.

"I like it here. Tahimik pag walang naglalaro, kanina ka pa dyan? why didn't you join me?" Nakangiting saad nito.

"A-ah hindi sorry sa istorbo na-napadaan lang ako tapos nakita kita." Fck sana mapaniwala ko siya.

Napatingin siya sa kalangitan at sabay ngumiti.

"Ang ganda ng langit. Ang payapa, nakakawala ng problema. Alam mo? Sabi nila, pag may problema ka, magsabi ka lang sa kanya, gagaan ang pakiramdam mo" Tinititigan ko siya habang sinasabi niya iyon. Oo nga, ang payapa kung sana ay alam ko kung anong nasa isip mo.

"Alam mo ba na madalas natin tong gawin dati?" Sabay tingin nito sa akin. Para naman akong naguluhan doon.

"Marahil ay hindi mo na naaalala," sabay gulo nito sa buhok ko "pero ginagawa natin ito pag malungkot ka, o pinaiyak ka ni Azer" Natawa ako sa kanyang sinabi. Talagang wala akong naalala bukod sa dalawang batang magkahawak ang kamay na tumatakbo sa ulanan.

"Bata palang talaga peste na siya sa buhay ko?" Natawa siya sa tanong ko

"Not everytime, minsan mas madalas mo siyang kasama kesa sakin nakakaselos" Natatawang sabi nito na kinapula ko.

"Sorry wala talaga akong maalala. Sana ay may naaalala ako marahil ay mas maiintindihan kita" nahihiya kong pagamin.

"Ikaw talaga, mauuna na ako may practice pa kami" Isang ngiti pa ang ginawa niya bago maglakad paalis.

Hindi ko alam kung ilang minuto akong nakangiti dahil sa maikli naming paguusap.

"Maawa ka naman sa mga labi mo, iniingatan ko yan tapos pupunitin mo lang." Pambungad ni Azer na ikinagulat ko. Inirapan ko lang siya.

"Bakit ka nandito?" Masungit kong tanong.

"Baka kasi miss mo na ako at tawag ka ng dean" Mamimiss ko ang oahit sino pero hindi ikaw.

"At bakit sayo pa ako pinatawag? Hindi naman tayo close" ngumisi ito.

"Hindi ko alam gusto mo pala ako maging kaclose? Sabihin mo lang kahit sobrang close yung tipong kahit magdidikit na ang mga katawan natin, I don't mind" Sabay kindat nito. The nerve or this guy!

"There's no way na gugustuhin kong mapalapit sayo." nangingitngit sa galit kong sabi.

"Try harder Nikki. Time will come, you'll beg for me" Inirapan ko lang siya at dirediretsong pumasok sa dean.

Napagusapan namin na ako ang tatayong manager ng team. The fck? Just for Azer to play nakiusap pa talaga sakin ang dean.

"Ms Sanchez sana pumayag ka. Azer is an asset to the team malaking kawalan kung aalis siya sa team at alam mo naman na malaki ang impluwensya ng pamilya niya sa school." Napabuntong hininga nalang ako sa sinabi ng dean bakas sa mukha niya na problemado siya. Damn you Azer. Anong ginagawa mo?

"You can say no, Ms. Sanchez I'm just trying my luck kung papayag ka hindi kami namimilit dito." Nakangiting sabi sakin ng aming dean.

"It's fine ma'am. Tatanggapin ko po" Hindi ko naman gugustuhin na pahirapan pa ang dean namin hidi ako kasing walang puso ni Azer.

That asshole. Hindi siya nagiisip.

Pagkatapos kausapin ang dean ay agad ko siyang hinanap only to find out na naghahalungkat siya sa bag ko. Damn him and his guts!

"The hell?! Hindi pa ba sapat yung pananakot mo sa dean? dinamay mo pa ako!" Agad ko siyang sinugod at pinagsusuntok ang dibdib niya.

Nanlaki ang mata ko ng nakita kong punit punit ang sulat na sana ay ibibigay ko kay Tristan nakita ko iyon sa taguan ko noon marahil ay isa sa alaala noong bata pa kami.

"What the hell?! Get a life! Damn all my life binubwisit mo na ako kelan ka ba mapapagod?" Hinihingal kong tanong.

"You can't tell me when to stop. At kahit anong gawin mo hindi kita titigilan. Masaya akong napapansin mo kahit galit pa yan." Nakangising saad nito.

"Fck you! I hate you"

"Oh. Baby can you please say it again? Ang sarap pakingan. Fck what?" Agad ko siyang nasuntok sa sanabi niya pero umiwas din siya. Nagtayuan ang balahibo ko. Fck you Azer. I really. Really hate you.

"Arrgh! Y-you-"

"Sht baby. Don't you use that voice on me. I like it more when you're angry you don't want me to fall for you hard don't you? You're doing nothing yet, I'm already having a hard on. " Panandaliang bumakas sa mata niya ang lungkot pero napalitan ito ng ngisi na lalong nagpaasar sakin. Hindi ko naintindihang mabuti ang huli niyang sinabi dahil sa galit ko.

Tinalikuran ko siya ngunit hindi pa ako nakakahakbang muli ay hinili niya na ako kaya napakapit ako sa dibdib niya. Biglang kumalabog ang puso ko sa hindi malamang dahilan. Pero sigurado ako. Dahil yun sa galit o kaba sa maaari niyang gawin. Wala ng iba.

"Hangga't kaya ko, kukunin kita. You're mine Nikki, I can't let anyone touch you or hold you the way I should." Lalong nanindig ang balahibo ko sa sinabi niya. His huh? No Azer. I will never be yours.

"I'm not yours! I'm not a toy Azer! Hindi ako isang bagay na pwede mong angkinin dahil lang sa gusto mo at kailanman hindi ko pinangarap na mapabilang sa mga babae mo!" He's been like that since I don't know when. Pero hindi ako papayag. Lalo nang para sakanya ay isang premyo lang ako sa larong gusto niyang ipanalo.

That's what I want to believe. Azer is a jerk. Hangga't maaari kailangan ko siyang layuan.

"Fine. You hate me? Hate me all you want. I'll let you go. If that's what you want. Go to your Tristan. Now." Wala akong mabasa kung hindi lamig sa mga mata niya.

Nang tinalikuran niya ako, napahawak ako sa dibdib ko dahil sa kirot na naramdaman ko. Parang tinutusok. Ang hirap huminga.

No Amethyst. You'll never fall for his trap. Never.