The Last Piece (Flower Boys Series #1)✔

Piece 11

Jealous

All my life I craved for attention. I seek for love that my parents failed to give. But we can't choose our destiny. Hindi ko hawak ang isip nila. I may be their daughter pero may mga problema din silang hinarap. I want to look at the good side of it. Maraming may mas malaking problema sakin. May mga batang pinamigay ng magulang, may mga batang sinilang na hindi nakikilala ang sarili nilang pamilya. Walang wala yung problema ko kumpara sa iba.

But is it too much to ask for your parents love?

Paulit ulit nalang ang nangyayari sa bahay. Mahirap na talagang ibalik ang dati lalo na kung may lamat na.

Am I to blame if I find it hard to trust my father again? I think not, but you wouldn't understand unless you're in my shoe. Takot lang ako na kapag pinapasok ko na siyang muli sa buhay ko ay iiwan niya kami ulit.

I've gone through worst, the pain he've caused me is inevitable. Hindi ko na alam kung kakayanin ko pang muli kung sasaktan niya ako.

Time heals, maybe it isn't the right time. Hindi ko pa kaya sa ngayon na patawarin siya pero kung makikita ko naman na nagbabago na siya, baka sakaling magawa ko.

"Taaay! Thank you po! Ang ganda!" Hindi ko na namalayan na nakatulala na pala ako at nakatingin sa isang pamilya malapit sa table ko. I saw the girl kissed his dad as she opens the gift her dad gave her. It was just a simple dress with a big blue ribbon in it. But the happiness that I saw in their eyes was priceless. Na hindi kayang tumbasan ng kahit anong mahal na bagay.

"Syempre anak, pinagipunan yan ni tatay. Happy birthday anak." he said as he patted her head.

This is the life I missed. I wasn't able to enjoy my childhood. I grew up having all the toys you can name,  new sets of cloths almost every week, and even the latest gadgets! But none of it satisfies me. I never ask for those though, and none of it filled the emptiness that my parents have caused me.

Minsan ay naiingit ako sa mga taong simple man ang buhay, kuntento naman sila at kumpleto ang pamilya.

"I wonder what's on your mind, you didn't even notice me." Nakangusong Azer ang bumungad sakin. Napakurap naman ako ng makita siya.

Damn! I'm spacing out.

"Why are you here?" nagtataka kong tanong dito. Sinabi ko sa sarili ko na iiwas na ako pero eto ako, starting a conversation with him Oh, great Amethyst!

"Ang sakit naman non! Halatang ayaw mo ko makita" biro nito na nakahawak pa sa dibdib niya na para bang talagang nasaktan siya.

"Buti alam mo!" I said, surpressing my laugh.

"Ang hard mo sakin ang akala ko pa naman tumatalab na yung charms ko sayo" Proud na sabi nito sabay kindat pa. Now, I'm laughing hard. Gaysht.

Pagkatapos ng pagpunta ko sa condo niya, ngayon nalang kami muling nagusap ng ganito dahil talagang iwas ako sa kanya nitong mga nakaraang araw dahil naiilang pa din ako. And I don't like it. Why does he has that effect on me?

"But I'm happy, you're not avoiding me today" ngayon ay nagseryoso na ito.

Agad naman din nawala ang mga ngiti ko sa labi. Bakit nga ba ang bilis ko makalimot pag malapit na siya? My plan was to avoid him!

"Azer.."

"By the way, magta-time na, hindi ka pa ba babalik ng school?" Pagbabago nito na tila ba iniiwasan ang kung anong sasabihin ko.

Tumango na lamang ako at tumayo na sa kinauupuan ko.

Tahimik lang akong sumunod sa kanya at paglabas ay akmang papara na ako ng taxi ng pigilin niya ako. He insist, hindi na ako nagmatigas pa dahil papunta rin naman siya doon dahil pareho kami ng klase.